31 Δεκεμβρίου 2010
30 Δεκεμβρίου 2010
Η Ακαδημία Αθηνών, το κορυφαίο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας μας, στην πανηγυρική συνεδρία της, την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010, παρασημοφόρησε την Φιλοπατρία και την Διαμόρφωση Θρησκευτικής και Εθνικής Συνείδησης, απονέμοντας το ΑΡΓΥΡΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΑΝΔΡΕΙΑΣ στην Δασκάλα του Γένους μας, την ηρωική Χαρά Νικοπούλου. ΕΥΓΕ!!!
Μικροί πρίγκηπες και γυμνοί βασιλιάδες
της Ευγενίας Π. Τσατσάκη
«Εθισμός στη σιωπή». Αυτός θα ήταν ένας ταιριαστός τίτλος αν η κατάσταση στη χώρα μας γινόταν κινηματογραφικό έργο. Τρομολαγνεία και τρομοκρατία υπογράφουν το σενάριο. Η τοπογραφία του χάους οριοθετείται από το τείχος του χρέους, τις πύλες της κατανάλωσης, τις οδούς του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου, τις γέφυρες των διπλωματικών συζητήσεων για την πολυπόθητη σωτηρία. Μόνο που οι σωτήρες, εγχώριοι και μη, είναι οι πιο γλυκείς δολοφόνοι, που με περισσή ευγένεια μας κλείνουν τους δρόμους διαφυγής. Μας οδηγούν με χειρουργική ακρίβεια στον όλεθρο κι εμείς συνεχίζουμε με τον πιο άσχημο τρόπο σε μια λεωφόρο, που καταλήγει στον γκρεμό.
Ας σταθούμε να αναμετρηθούμε με την άβυσσο. Τούτη η παμπάλαια συνταγή της χειραγώγησης της μάζας είναι μια ειδική αγωγή, που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές. Από την στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος μαθαίνει να ακολουθεί κανόνες και να εκτελεί διαταγές. Αυτό βέβαια είναι πρωταρχικό στοιχείο της κοινωνικοποίησης και θεμέλιος λίθος της συγκρότησης των ανθρώπινων κοινωνιών. Τι πρέπει να γίνει όμως αν αυτοί οι κανόνες καταπατούν τον ίδιο τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του; Δικαιώματα απαραίτητα για την ύπαρξή του, όπως αυτό της ελευθερίας, της έκφρασης, της δυνατότητας να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτό του. Καταντήσαμε να «φοβόμαστε για όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς», όπως λέει ο διάσημος αοιδός.
Πόση αξιοπρέπεια, πόση υπερηφάνεια, πόση ελληνικότητα υπάρχει σ’ αυτόν τον φόβο; Ούτε στάλα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλα τα ιδανικά μας μετατράπηκαν σε αριθμούς. «Εμείς βέβαια που καταλαβαίνουμε τη ζωή, αδιαφορούμε για τους αριθμούς»* επειδή βαθιά μέσα μας νοιώθουμε πως οι αριθμοί δεν καθορίζουν τα πάντα.
Δάνεια επί δανείων και η ανάκαμψη της οικονομίας μας φαντάζει όνειρο ολοένα πιο μακρινό. Το αντίτιμο για λίγα χρήματα ακόμα είναι ελληνικό έδαφος και ψυχή. Ξεπουλάμε λοιπόν και τα δύο για να σωθούμε. Ο βασιλιάς του παραμυθιού ξανάρχεται στο νου. «Πρέπει ν’ απαιτείς από τον καθένα αυτό που ο καθένας μπορεί να δώσει. Η εξουσία βασίζεται πριν απ’ όλα στη λογική. Αν διατάξεις τον λαό σου να πέσει στη θάλασσα, θα επαναστατήσει. Μπορώ να απαιτώ να με υπακούνε γιατί οι διαταγές μου είναι λογικές». Πόση σοφία από ένα βασιλιά παραμυθιού! Μακάρι και οι κυβερνήτες μας να είχαν λίγη από τη σοφία του… Όμως ανακαλύπτουμε πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός»** κι ως πότε θα σιωπούμε;
*Από το βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκηπας» του Αντουάν ντε Σεν Εξυπερί
**Από το παραμύθι «Τα ρούχα του βασιλιά»
«Εθισμός στη σιωπή». Αυτός θα ήταν ένας ταιριαστός τίτλος αν η κατάσταση στη χώρα μας γινόταν κινηματογραφικό έργο. Τρομολαγνεία και τρομοκρατία υπογράφουν το σενάριο. Η τοπογραφία του χάους οριοθετείται από το τείχος του χρέους, τις πύλες της κατανάλωσης, τις οδούς του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου, τις γέφυρες των διπλωματικών συζητήσεων για την πολυπόθητη σωτηρία. Μόνο που οι σωτήρες, εγχώριοι και μη, είναι οι πιο γλυκείς δολοφόνοι, που με περισσή ευγένεια μας κλείνουν τους δρόμους διαφυγής. Μας οδηγούν με χειρουργική ακρίβεια στον όλεθρο κι εμείς συνεχίζουμε με τον πιο άσχημο τρόπο σε μια λεωφόρο, που καταλήγει στον γκρεμό.
Ας σταθούμε να αναμετρηθούμε με την άβυσσο. Τούτη η παμπάλαια συνταγή της χειραγώγησης της μάζας είναι μια ειδική αγωγή, που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές. Από την στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος μαθαίνει να ακολουθεί κανόνες και να εκτελεί διαταγές. Αυτό βέβαια είναι πρωταρχικό στοιχείο της κοινωνικοποίησης και θεμέλιος λίθος της συγκρότησης των ανθρώπινων κοινωνιών. Τι πρέπει να γίνει όμως αν αυτοί οι κανόνες καταπατούν τον ίδιο τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του; Δικαιώματα απαραίτητα για την ύπαρξή του, όπως αυτό της ελευθερίας, της έκφρασης, της δυνατότητας να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτό του. Καταντήσαμε να «φοβόμαστε για όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς», όπως λέει ο διάσημος αοιδός.
Πόση αξιοπρέπεια, πόση υπερηφάνεια, πόση ελληνικότητα υπάρχει σ’ αυτόν τον φόβο; Ούτε στάλα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλα τα ιδανικά μας μετατράπηκαν σε αριθμούς. «Εμείς βέβαια που καταλαβαίνουμε τη ζωή, αδιαφορούμε για τους αριθμούς»* επειδή βαθιά μέσα μας νοιώθουμε πως οι αριθμοί δεν καθορίζουν τα πάντα.
Δάνεια επί δανείων και η ανάκαμψη της οικονομίας μας φαντάζει όνειρο ολοένα πιο μακρινό. Το αντίτιμο για λίγα χρήματα ακόμα είναι ελληνικό έδαφος και ψυχή. Ξεπουλάμε λοιπόν και τα δύο για να σωθούμε. Ο βασιλιάς του παραμυθιού ξανάρχεται στο νου. «Πρέπει ν’ απαιτείς από τον καθένα αυτό που ο καθένας μπορεί να δώσει. Η εξουσία βασίζεται πριν απ’ όλα στη λογική. Αν διατάξεις τον λαό σου να πέσει στη θάλασσα, θα επαναστατήσει. Μπορώ να απαιτώ να με υπακούνε γιατί οι διαταγές μου είναι λογικές». Πόση σοφία από ένα βασιλιά παραμυθιού! Μακάρι και οι κυβερνήτες μας να είχαν λίγη από τη σοφία του… Όμως ανακαλύπτουμε πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός»** κι ως πότε θα σιωπούμε;
*Από το βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκηπας» του Αντουάν ντε Σεν Εξυπερί
**Από το παραμύθι «Τα ρούχα του βασιλιά»
Το κράτος της Μεταπολίτευσης είναι ο εχθρός
του Θεοδόση Αθανασά
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
Η σημερινή οικονομική κρίση για την χώρα μας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε εθνική καταστροφή χειρότερη από αυτή του 1922! Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ή σε οποιαδήποτε άλλη ιστορική στιγμή, παρόμοια εξέλιξη θα έφερνε τα πάνω κάτω στην πολιτική ζωή. Δυστυχώς στην Πατρίδα μας, ο λαός δεν έχει πάρει χαμπάρι το τι έγινε κι έχει σχεδόν πεισθεί ότι για όλα φταίνε κάποιες σκοτεινές δυνάμεις στο εξωτερικό...
Τα αποτελέσματα στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές το αποδεικνύουν περίτρανα. Το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και που στην ουσία έσυρε την χώρα στην διεθνή επιτήρηση, κατέκτησε περίπου τα 2/3 των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας, εκμεταλλευόμενο την μεγάλη αποχή των εκλογέων. Τους υπόλοιπους ΟΤΑ κέρδισε το κόμμα της Αντιπολίτευσης, το οποίο επίσης με την άθλια οικονομική του διαχείριση έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην σημερινή κρίση. Κι ας μην κρυβόμαστε, η περίφημη αποχή δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά ψήφος αποδοχής του συστήματος. Αυτή είναι η πραγματικότητα που διαμορφώνεται σιγά-σιγά σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες. Ακόμα και η κραταιά Αμερικανική Αυτοκρατορία στηρίζεται σε κυβερνήσεις που εκλέγονται από το 15-25% του εκλογικού σώματος και δεν φαίνεται να τρίζουν καθόλου τα θεμέλια του καθεστώτος τους.
Η παντοκρατορία του ντόπιου πολιτικού συστήματος, κτίσθηκε αρχικά στην ιδεολογική θέση της «απο-χουντοποίησης» και του «εκδημοκρατισμού», που προώθησε η Μεταπολίτευση τις δύο πρώτες δεκαετίες της ζωής της (αντίσταση, ξερονήσια, Πολυτεχνείο). Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ʽ90, ξεθώριασαν τα ιδεολογικά της οράματα ξεκίνησε το σχέδιο Βʼ, που κατέληξε στο σημερινό αδιέξοδο. Δημιουργώντας ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και δένοντας την Ελλάδα με επαχθείς συμβάσεις, το κράτος της Μεταπολίτευσης μετέτρεψε σε άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενο από το δημόσιο σχεδόν 2 στους 3 πολίτες της χώρας (δημόσιοι υπάλληλοι, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχοι).
Η σύγχρονη λοιπόν Ελληνική δημοκρατία (το περίφημο κράτος της Μεταπολίτευσης) στηρίζεται σήμερα σε δύο βασικούς πυλώνες:
* Στους ηλικιωμένους, άνω των 60 ετών, οι οποίοι δυστυχώς λόγω του δημογραφικού προβλήματος της χώρας αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος και οι οποίοι, παρακινούμενοι από την συντηρητικότητα της ηλικίας τους παραμένουν αφοσιωμένοι στις αρχικές κομματικές επιλογές της νιότης τους (τρίπτυχο Καραμανλής-Παπανδρέου-ΕΑΜ/ΕΛΑΣ).
* Στους κρατικο-συντήρητους που στην ουσία ζουν από το κράτος, είτε άμεσα μέσω εργασιακής σχέσης (δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι ΔΕΚΟ, αλλά και οι συνταξιούχοι αφού τα ταμεία τους επιζούν με κρατικές επιδοτήσεις), είτε έμμεσα μέσω κρατικών επιδοτήσεων των δραστηριοτήτων τους (κυρίως οι αγρότες). Το εκλογικό αυτό σώμα στηρίζει φανατικά τον δικομματισμό (και σε ένα ορισμένο βαθμό τον τρίτο πυλώνα του συστήματος τα δύο κομμουνιστικά κόμματα) όχι τόσο από ιδεολογική ταύτιση, αλλά καθαρά για λόγους βιοπορισμού.
Η εκλογική δυναμική των δύο αυτών σωμάτων είναι συντριπτική και προσεγγίζει, μαζί με τα εξαρτώμενα μέλη, τα 3 με 5 εκατομμύρια ψήφους, στην ουσία δηλαδή άνω του 75-80% του εκλογικού σώματος.
Το σύστημα αυτό έχει επιφέρει μετάλλαξη της ψυχοσύνθεσης του Ελληνικού λαού, σε πολύ χειρότερο βαθμό από τις διάφορες «σκοτεινές» δυνάμεις που βαυκαλίζονται διάφοροι έγκυροι αναλυτές του Πατριωτικού χώρου. Όπως είχε πει κάποτε ένας πολιτικός του Πατριωτικού χώρου: «Δεν είδαμε ποτέ κάποιον ραβίνο να ελέγχει τι ψηφίζουμε πίσω από το παραβάν». Και όμως τα ποσοστά του δικομματισμού ήταν και είναι τεράστια, σε αντίθεση με τα ποσοστά του Πατριωτικού χώρου που παρέμεναν, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, σε μηδενικά επίπεδα. Και όσοι κακόπιστοι αρχίσουν να λένε πάλι ότι οι «σκοτεινές δυνάμεις» επηρεάζουν τα ΜΜΕ, την παιδεία κ.ο.κ., καλό θα ήταν να δουν τις εκλογικές επιτυχίες των πατριωτικών σχηματισμών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί δεν υπάρχει θέμα ελέγχου από τους επικυρίαρχους;
Η εξάρτηση από τον Μεγάλο Αδελφό, που είναι στην ουσία το διογκωμένο υπερ-κράτος της Μεταπολίτευσης, έχει αφαιρέσει από τον Έλληνα κάθε ίχνος ικμάδας και ενεργητικότητας. Είναι χαρακτηριστικό:
* Οι Έλληνες ναυτικοί έχουν κυριαρχήσει στους απέραντους και ανεξέλεγκτους ωκεανούς, ενώ οι συμπατριώτες τους επιχειρηματίες έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό, δρώντας στην «προστατευόμενη» ελληνική οικονομία.
* Οι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι είναι ίσως περισσότεροι από αυτούς που μένουν σήμερα στα όρια της Ελληνικής Μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, είναι πολύ ισχυρότεροι οικονομικά από τους συμπατριώτες τους που έμειναν πίσω. Και κυρίως, διαθέτουν απείρως μεγαλύτερο πατριωτικό παλμό και σθένος.
* Τα ποσοστά των πατριωτικών κομμάτων στα κρατικοδίαιτα εκλογικά στρώματα (συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, κι ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού κόσμου) είναι πολύ χαμηλότερα από τα αντίστοιχα άλλων κοινωνικών ομάδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. μετά βίας βρήκαν ομοϊδεάτες δημόσιους υπαλλήλους για να μετατάξουν στα γραφεία τους. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν θέσεις κενές ή καλυπτόμενες από ανθρώπους που υποστηρίζουν άλλα κόμματα!
Η συζήτηση στον Πατριωτικό χώρο έχει ξεφύγει και πάλι σε λάθος μονοπάτι. Κύριο ζητούμενο δεν είναι σήμερα ποιός θα είναι ο ρόλος του κράτους στην Οικονομία, αλλά, αν θα πρέπει το κράτος της Μεταπολίτευσης με τις σαθρές δομές του, να συνεχίσει να υπάρχει! Όταν ο Καραμανλής το 1974 αποδομούσε το κράτος της Επταετίας, βρήκε απόλυτη στήριξη, τόσο από τους κρατιστές κομμουνιστές, όσο και από τους θιασώτες της Ελεύθερης Οικονομίας που δεν έβγαλαν άχνα για το κύμα κρατικοποιήσεων που επέβαλε.
Η Τρόικα και οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από αυτήν, σίγουρα δεν σκέπτονται το καλό της χώρας και κανένας δεν ισχυρίζεται το αντίθετο. Σε αυτή όμως την σύγκρουση δύο εχθρικών δυνάμεων για τον Ελληνισμό, του ξένου παράγοντα και του κράτους της Μεταπολίτευσης, πρέπει να επιλέξουμε ποιόν εχθρό θα εξοντώσουμε πρώτον. Με τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς μας πολεμάμε αιώνες τώρα αλλά έχουμε επιβιώσει μέχρι σήμερα. Αν όμως σε αυτή την ιστορική φάση, μείνουμε με το κράτος της Μεταπολίτευσης αλώβητο, η δημογραφική τουλάχιστον εξαφάνιση του Ελληνισμού είναι σχεδόν σίγουρη τα επόμενα χρόνια (λαθρομετανάστευση-υπογεννητικότητα). Η επιλογή είναι αυτονόητη.
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
Η σημερινή οικονομική κρίση για την χώρα μας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε εθνική καταστροφή χειρότερη από αυτή του 1922! Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ή σε οποιαδήποτε άλλη ιστορική στιγμή, παρόμοια εξέλιξη θα έφερνε τα πάνω κάτω στην πολιτική ζωή. Δυστυχώς στην Πατρίδα μας, ο λαός δεν έχει πάρει χαμπάρι το τι έγινε κι έχει σχεδόν πεισθεί ότι για όλα φταίνε κάποιες σκοτεινές δυνάμεις στο εξωτερικό...
Τα αποτελέσματα στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές το αποδεικνύουν περίτρανα. Το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και που στην ουσία έσυρε την χώρα στην διεθνή επιτήρηση, κατέκτησε περίπου τα 2/3 των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας, εκμεταλλευόμενο την μεγάλη αποχή των εκλογέων. Τους υπόλοιπους ΟΤΑ κέρδισε το κόμμα της Αντιπολίτευσης, το οποίο επίσης με την άθλια οικονομική του διαχείριση έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην σημερινή κρίση. Κι ας μην κρυβόμαστε, η περίφημη αποχή δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά ψήφος αποδοχής του συστήματος. Αυτή είναι η πραγματικότητα που διαμορφώνεται σιγά-σιγά σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες. Ακόμα και η κραταιά Αμερικανική Αυτοκρατορία στηρίζεται σε κυβερνήσεις που εκλέγονται από το 15-25% του εκλογικού σώματος και δεν φαίνεται να τρίζουν καθόλου τα θεμέλια του καθεστώτος τους.
Η παντοκρατορία του ντόπιου πολιτικού συστήματος, κτίσθηκε αρχικά στην ιδεολογική θέση της «απο-χουντοποίησης» και του «εκδημοκρατισμού», που προώθησε η Μεταπολίτευση τις δύο πρώτες δεκαετίες της ζωής της (αντίσταση, ξερονήσια, Πολυτεχνείο). Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ʽ90, ξεθώριασαν τα ιδεολογικά της οράματα ξεκίνησε το σχέδιο Βʼ, που κατέληξε στο σημερινό αδιέξοδο. Δημιουργώντας ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και δένοντας την Ελλάδα με επαχθείς συμβάσεις, το κράτος της Μεταπολίτευσης μετέτρεψε σε άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενο από το δημόσιο σχεδόν 2 στους 3 πολίτες της χώρας (δημόσιοι υπάλληλοι, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχοι).
Η σύγχρονη λοιπόν Ελληνική δημοκρατία (το περίφημο κράτος της Μεταπολίτευσης) στηρίζεται σήμερα σε δύο βασικούς πυλώνες:
* Στους ηλικιωμένους, άνω των 60 ετών, οι οποίοι δυστυχώς λόγω του δημογραφικού προβλήματος της χώρας αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος και οι οποίοι, παρακινούμενοι από την συντηρητικότητα της ηλικίας τους παραμένουν αφοσιωμένοι στις αρχικές κομματικές επιλογές της νιότης τους (τρίπτυχο Καραμανλής-Παπανδρέου-ΕΑΜ/ΕΛΑΣ).
* Στους κρατικο-συντήρητους που στην ουσία ζουν από το κράτος, είτε άμεσα μέσω εργασιακής σχέσης (δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι ΔΕΚΟ, αλλά και οι συνταξιούχοι αφού τα ταμεία τους επιζούν με κρατικές επιδοτήσεις), είτε έμμεσα μέσω κρατικών επιδοτήσεων των δραστηριοτήτων τους (κυρίως οι αγρότες). Το εκλογικό αυτό σώμα στηρίζει φανατικά τον δικομματισμό (και σε ένα ορισμένο βαθμό τον τρίτο πυλώνα του συστήματος τα δύο κομμουνιστικά κόμματα) όχι τόσο από ιδεολογική ταύτιση, αλλά καθαρά για λόγους βιοπορισμού.
Η εκλογική δυναμική των δύο αυτών σωμάτων είναι συντριπτική και προσεγγίζει, μαζί με τα εξαρτώμενα μέλη, τα 3 με 5 εκατομμύρια ψήφους, στην ουσία δηλαδή άνω του 75-80% του εκλογικού σώματος.
Το σύστημα αυτό έχει επιφέρει μετάλλαξη της ψυχοσύνθεσης του Ελληνικού λαού, σε πολύ χειρότερο βαθμό από τις διάφορες «σκοτεινές» δυνάμεις που βαυκαλίζονται διάφοροι έγκυροι αναλυτές του Πατριωτικού χώρου. Όπως είχε πει κάποτε ένας πολιτικός του Πατριωτικού χώρου: «Δεν είδαμε ποτέ κάποιον ραβίνο να ελέγχει τι ψηφίζουμε πίσω από το παραβάν». Και όμως τα ποσοστά του δικομματισμού ήταν και είναι τεράστια, σε αντίθεση με τα ποσοστά του Πατριωτικού χώρου που παρέμεναν, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, σε μηδενικά επίπεδα. Και όσοι κακόπιστοι αρχίσουν να λένε πάλι ότι οι «σκοτεινές δυνάμεις» επηρεάζουν τα ΜΜΕ, την παιδεία κ.ο.κ., καλό θα ήταν να δουν τις εκλογικές επιτυχίες των πατριωτικών σχηματισμών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί δεν υπάρχει θέμα ελέγχου από τους επικυρίαρχους;
Η εξάρτηση από τον Μεγάλο Αδελφό, που είναι στην ουσία το διογκωμένο υπερ-κράτος της Μεταπολίτευσης, έχει αφαιρέσει από τον Έλληνα κάθε ίχνος ικμάδας και ενεργητικότητας. Είναι χαρακτηριστικό:
* Οι Έλληνες ναυτικοί έχουν κυριαρχήσει στους απέραντους και ανεξέλεγκτους ωκεανούς, ενώ οι συμπατριώτες τους επιχειρηματίες έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό, δρώντας στην «προστατευόμενη» ελληνική οικονομία.
* Οι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι είναι ίσως περισσότεροι από αυτούς που μένουν σήμερα στα όρια της Ελληνικής Μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, είναι πολύ ισχυρότεροι οικονομικά από τους συμπατριώτες τους που έμειναν πίσω. Και κυρίως, διαθέτουν απείρως μεγαλύτερο πατριωτικό παλμό και σθένος.
* Τα ποσοστά των πατριωτικών κομμάτων στα κρατικοδίαιτα εκλογικά στρώματα (συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, κι ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού κόσμου) είναι πολύ χαμηλότερα από τα αντίστοιχα άλλων κοινωνικών ομάδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. μετά βίας βρήκαν ομοϊδεάτες δημόσιους υπαλλήλους για να μετατάξουν στα γραφεία τους. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν θέσεις κενές ή καλυπτόμενες από ανθρώπους που υποστηρίζουν άλλα κόμματα!
Η συζήτηση στον Πατριωτικό χώρο έχει ξεφύγει και πάλι σε λάθος μονοπάτι. Κύριο ζητούμενο δεν είναι σήμερα ποιός θα είναι ο ρόλος του κράτους στην Οικονομία, αλλά, αν θα πρέπει το κράτος της Μεταπολίτευσης με τις σαθρές δομές του, να συνεχίσει να υπάρχει! Όταν ο Καραμανλής το 1974 αποδομούσε το κράτος της Επταετίας, βρήκε απόλυτη στήριξη, τόσο από τους κρατιστές κομμουνιστές, όσο και από τους θιασώτες της Ελεύθερης Οικονομίας που δεν έβγαλαν άχνα για το κύμα κρατικοποιήσεων που επέβαλε.
Η Τρόικα και οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από αυτήν, σίγουρα δεν σκέπτονται το καλό της χώρας και κανένας δεν ισχυρίζεται το αντίθετο. Σε αυτή όμως την σύγκρουση δύο εχθρικών δυνάμεων για τον Ελληνισμό, του ξένου παράγοντα και του κράτους της Μεταπολίτευσης, πρέπει να επιλέξουμε ποιόν εχθρό θα εξοντώσουμε πρώτον. Με τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς μας πολεμάμε αιώνες τώρα αλλά έχουμε επιβιώσει μέχρι σήμερα. Αν όμως σε αυτή την ιστορική φάση, μείνουμε με το κράτος της Μεταπολίτευσης αλώβητο, η δημογραφική τουλάχιστον εξαφάνιση του Ελληνισμού είναι σχεδόν σίγουρη τα επόμενα χρόνια (λαθρομετανάστευση-υπογεννητικότητα). Η επιλογή είναι αυτονόητη.
18 Δεκεμβρίου 2010
Quo Vadis η ελληνική Δεξιά;
του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
πολιτευτή Α’ Πειραιώς & Νήσων
Δύο σημαντικά ερωτήματα για τον κόσμο της ευρύτερης Δεξιάς, θα έλεγα ότι είναι τα εξής: πρώτον, έχει η Δεξιά πολιτικό μέλλον στην Ελλάδα και εάν ναι, ποιο είναι αυτό και από ποιους; Δεύτερον, γιατί και πως, αυτό το μέλλον θα πρέπει να ενδιαφέρει την Ελλάδα και τους Έλληνες; Ας αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των απαντήσεων, ξεκινώντας από το τέλος στην αρχή.
Η Ελλάς σήμερα είναι μία χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, με τον κοινωνικό της ιστό να έχει διαρραγεί. Το μνημόνιο είναι η κορυφή του παγόβουνου και όπως γνωρίζουμε, η δύναμη ενός παγόβουνου εδράζεται σε αυτό που δεν φαίνεται, κρυμμένο μέσα στο νερό. Στα καθ’ ημάς, αυτό που κρυβόταν έως χθες είναι το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος της Μεταπολιτεύσεως, ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας που απομυζεί τους πόρους της παραγωγικής ιδιωτικής οικονομίας, το εκπαιδευτικό μας σύστημα που είναι όμηρος της ασυλίας της Αριστεράς.
Σε όλα αυτά, προστέθηκαν η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και εγκληματικότητα, η υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα, η προσπάθεια αποδομήσεως της εθνικής ταυτότητος των Ελλήνων, η στοχοποίηση του πατριωτισμού και της ιδιοπροσωπείας του Ελληνισμού. Γίναμε ένα έθνος χωρίς παρελθόν, προκειμένου να χάσουμε τις συντεταγμένες ενός κοινού πεπρωμένου στο μέλλον.
Αυτή η ατζέντα, πολιτική, αλλά και βαθύτατα ιδεολογική-αξιακή, ενδιαφέρει σήμερα τους Έλληνες. Η κρίση ανοίγει όλα τα απαγορευμένα, από την κατεστημένη «πολιτική ορθότητα», θέματα. Τον ρόλο και τις λειτουργίες του κράτους, το πόσο «δωρεάν» και χρηστική δημόσια Παιδεία και Υγεία έχουμε, τις ελίτ των συνδικάτων των ΔΕΚΟ που τρέφονται παρασιτικώς εις βάρος της κοινωνίας, την ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού, το οποίο απαρτίζεται όλο και περισσότερο από άτομα της life style showbiz.
Το μέλλον λοιπόν της Ελληνικής Δεξιάς εξαρτάται από τις απαντήσεις που θα δώσει σε αυτά τα ερωτήματα. Αν αποκτήσει την «ιδεολογική ηγεμονία» που της αναλογεί, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι. Αν η Δεξιά εγκλωβισθεί ξανά στα ιδεολογικά αδιέξοδα του «μεσαίου χώρου» και του «κοινωνικού κέντρου», με άνευρο και στρογγυλοποιημένο λόγο, χωρίς θέληση ρήξης και ανατροπής, τότε προφανώς δεν θα απαντήσει σε κανένα διακύβευμα της κοινωνίας. Θα είμαστε για άλλη μία φορά ουρά και τροφός της σοσιαλδημοκρατίας.
Πως ανατρέπεται αυτό; Μόνο αν η Ελληνική Δεξιά αποκτήσει συνείδηση της ταυτότητός της, πρέπει να γίνει ξανά και Ελληνική και Δεξιά. Να μιλήσει για το πώς αντιλαμβάνεται το Ελληνικό έθνος στον 21ο αιώνα, να υπερασπισθεί την αξία της εθνικής ταυτότητος σε ένα διεθνικό περιβάλλον, να νοηματοδοτήσει τις αξίες της εργασίας, της ιεραρχίας, της ανταγωνιστικότητος, του επιχειρείν, της ελευθερίας.
Να συνδέσει την εθνική κυριαρχία με την κοινωνική αλληλεγγύη, το ατομικό με το εθνικό. Αν το κάνουμε αυτό, τότε θα δώσουμε απαντήσεις στην ιστορική πρόκληση και στις ανάγκες της κοινωνίας. Τότε, η Ελληνική Δεξιά θα έχει μέλλον, γιατί θα δίνει ένα μέλλον στην Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η επόμενη ημέρα
Το ερώτημα τώρα είναι «ποιος θα τα κάνει αυτά»; Η ΝΔ είναι καθηλωμένη σε ποσοστά του 25%. Για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση χρειάζεται 42%. Ακόμη και στο εσωτερικό της ΝΔ, ο κ. Σαμαράς βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον κ. Καραμανλή. Ταυτοχρόνως, ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ. έχουν μία συμπαγή πολιτική παρουσία στα δεξιά της ΝΔ, η οποία πλέον δεν ανακόπτεται και η κ. Μπακογιάννη ήρθε να πιέσει την ΝΔ από τα αριστερά, στον φιλελεύθερο-κεντρώο χώρο. Αν και η κ. Μπακογιάννη με διάφορες δηλώσεις και πράξεις μάλλον θέλει να ανήκει σε ένα απο-ιδεολογικοποιημένο «Κέντρο», εκτός της Κεντροδεξιάς, το οποίο θα είναι εταίρος της εκάστοτε εξουσίας.
Ο κ. Σαμαράς λοιπόν πρέπει να σταματήσει να αναζητάει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν και συμμάχους, εκεί που δεν βρίσκονται. Να μιλήσει με όλες τις δυνάμεις της Δεξιάς, όπως τού έχει ζητήσει εδώ και καιρό ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης. Ένας δρόμος υπάρχει για να κυβερνήσει η ευρύτερη Δεξιά: ο δρόμος του διαλόγου και της συνθέσεως. Η κατάθεση μίας σοβαρής και λειτουργικής δεξιάς προτάσεως σε ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Μία πρόταση που θα εδράζεται στο τρίπτυχο: πατριωτισμός, κοινωνική αλληλεγγύη, ελεύθερη οικονομία.
Επειδή η ΝΔ είναι ένα «ευρωπαϊκό κόμμα», θα έπρεπε να έχει διδαχθεί από την ευρωπαϊκή εμπειρία της Κεντροδεξιάς. Η κυβερνώσα Κεντροδεξιά σε Ιταλία, Ολλανδία, Δανία είναι «πολύχρωμη». Περιλαμβάνει από τους φιλελεύθερους κεντρώους έως τα κόμματα της ριζοσπαστικής-πατριωτικής Δεξιάς. Όχι ως συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επάνω σε μία προγραμματική κυβερνητική σύγκλιση, αποδεκτή και συμφωνημένη από όλα τα μέρη.
Τα κόμματα της πατριωτικής Δεξιάς έχουν περάσει τις θέσεις τους για την λαθρομετανάστευση, την εγκληματικότητα, τον σεβασμό των εθνικών αξιών στην παιδεία και τον πολιτισμό, οι φιλελεύθεροι και οι χριστιανοδημοκράτες την υπερίσχυση της ελεύθερης οικονομίας και την μείωση του κράτους. Όλα αυτά δεμένα αρμονικά μεταξύ τους. Αυτή είναι win-win στρατηγική. Στην ίδια κατεύθυνση πορεύεται και η Κεντροδεξιά αντιπολίτευση στην Νορβηγία για να κυβερνήσει.
Η ατζέντα της Ελληνικής Δεξιάς είναι ιδεολογικά ηγεμονική, κοινωνικά πλειοψηφική και πολιτικά κυβερνητική. Αρκεί να θέλουμε να την αναδείξουμε, και να συγκρουσθούμε με τις ιδεοληψίες της Αριστεράς. Φθάνει οι πολιτικοί της Δεξιάς να βλέπουν το δάσος και να μην παίζουν κρυφτό πίσω από τα δένδρα. Η Ελλάς πρέπει να βγει από το τέλμα. Οι Έλληνες αναζητούν την ελπίδα. Στο «Quo Vadis» πρέπει να απαντήσουμε με αίσθημα ιστορικής ευθύνης, για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Statesmen και στο φύλλο της 11ης Δεκεμβρίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Πιο αριστεροί από τους παραδοσιακούς αριστερούς είναι σήμερα οι πάλαι ποτέ υπερδεξιοί
ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ
Του Χρήστου Πασαλάρη
Σε πρόσφατη τιμητική εκδήλωση για τον αείμνηστο δημοσιογράφο Γιάννη Βούλτεψη ήλθε στο νου μου μια σκέψη που δεν άντεξα να μην την πω στον φίλο μου Μανώλη Γλέζο που καθόταν δίπλα μου: "Ωρέ Μανώλη, παραδέχεσαι ότι ουδέποτε οι Έλληνες ήσαν τόσο αριστεροί όσο είναι σήμερα;Αλλά και ότι ουδέποτε η ηγεσία της αριστεράς ήταν τόσο άχαμνη, τόσο διασπασμένη και τόσο ανίκανη να τους στεγάσει;"
Ο Μανώλης έμεινε για λίγο σκεφτικός και ξαφνικά μου αντιγύρισε: "Γράψε την αυτή τη σκέψη σε ένα άρθρο για το περιοδικό μου, καλό θα κάνει"!
Επειδή όμως δεν πρόλαβα την έκδοση του περιοδικού του, παραδίδω τη σκέψη αυτή στην κρίση των αναγνωστών της Real news, που προέρχονται από όλες τις πολιτικές τάσεις, αντιπροσωπεύουν όλες τις ηλικίες , πάνω από όλα είναι αγνοί πατριώτες και, όπως πιστεύω, συμφωνούν ότι :
Το ΠΑΡΑΔΟΞΟ των ημερών μας (με την ξένη κατοχή να έχει πάρει την πιο βάρβαρη μορφή της) είναι ότι πιο αριστεροί και πιο μαχητικοί από τους παραδοσιακούς αριστερούς είναι σήμερα οι πάλαι ποτέ υπερδεξιοί, αυτοί που χρόνια και χρόνια στήριζαν τα συντηρητικά κόμματα και ψήφιζαν ασυζητητί τους αρχηγούς τους.
ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι πολλά έχουν αλλάξει στο εκλογικό σώμα της δόλιας πατρίδας επί κατοχής τρόικας, ενώ ήδη εντυπωσιακές ανατροπές εξελίσσονται, αφού και η ίδια η Ιερά Σύνοδος, θυμίζοντας κάπως τον αείμνηστο Χριστόδουλο, ομιλεί ανοικτά περί "ξένης κατοχής"!..Γιατί πράγματι, όπως επί γερμανοϊταλικής κατοχής (1941-1944) έτσι και σήμερα οι Έλληνες είναι ενωμένοι εκ των κάτω.Μόνο που τότε είχαν ένα σίγουρο όραμα, τη λευτεριά της πατρίδας, ενώ σήμερα η μοίρα τους είναι να βαδίζουν αλυσοδεμένοι μέσα σε ένα θεοσκότεινο τούνελ που στην τρύπα εξόδου αναγράφεται ένα θεόρατο χρέος κάπου 450 δισεκατομμύρια ευρώ, ακόμα μεγαλύτερο κι από εκείνο της εισόδου.Όπερ σημαίνει διαιώνιση της κατοχής....
Η ΔΙΑΦΟΡΑ του τότε με το τώρα είναι ότι τότε ο απελευθερωτικός αγώνας δεν είχε όρια, ήταν υπέρ πάντων και "όπου βγάλει"!Σήμερα η αντίσταση δείχνει να είναι ελεγχόμενη εκ των άνω (ή ακόμα και εκ των έξω).Ο Παπανδρέου εμφανίζει περίεργη ψυχραιμία, σαν κάποιοι να του ψιθυρίζουν στο αφτί:
"Πρόεδρε, μη σε νοιάζει, το ελέγχουμε!Θα φωνάξουν, θα σκούξουν, θα απεργήσουν, αλλά θα επιστρέψουν στην πολυθρόνα τους να... μηρυκάσουν επί 5,5 ώρες ημερησίως τη μαγειρική, την αστρολογία, το "Κισμέτ" και όλο το επιτηδείως σερβιρισμένο κουτόχορτο των καναλιών.
Όσο λοιπόν η ελληνική ανθρωπομάζα μηρυκάζει, εσύ πέρνα τα νομοσχέδια σου, κάνε και καμιά διαγραφή για να σφίγουν τα οπίσθια των "ανταρτών", όχι βέβαια εκείνων που γαβγίζουν το πρωί στους διαδρόμους και το βράδυ γίνονται κότες μπροστά στην κάλπη!"...."
Ωστόσο, επιμένω ότι ουδέποτε οι Έλληνες ήσαν τόσο επαναστάτες όσο σήμερα.Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι, στερούμενοι αξίας, φρόνιμης και έντιμης ηγεσίας (προερχόμενης ακόμα και από την αδιάφθορη πλουτοκρατία), είναι πολύ πιθανό να ξεσπάσουν σε ανεξέλεγκτη έκρηξη, από εκείνες που οδηγούν σε κοινωνικές ανατροπές της ιστορίας προήλθαν από σπίθες εκτός κομμάτων και οργανωμένων παρατάξεων.
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ πως ο τύρρανος της Ρουμανίας Τσαουσέσκου έπεσε κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου που ο ίδιος είχε οργανώσει, με σκοπό να περισώσει το σταλινικό καθεστώς κατοχής.
Νόμισε πως όλοι εκείνοι που μετείχαν στο συλλαλητήριο ήσαν οπαδοί του.
Μια σπίθα ήταν αρκετή για να στραφούν οι μάζες εναντίον του, με αποτέλεσμα να λιντσαριστεί...Ανάλογη τύχη είχαν όσοι ηγέτες υπηρετησαν κατά καιρούς ξένα συμφέροντα.
ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΝ αυτοί που γαβγίζουν το πρωί και καταπίνουν καλαμπόκι το βράδυ!..
Αναδημοσιεύεται από την Real News της Κυριακής 19 Δεκεμβρίου 2010
17 Δεκεμβρίου 2010
ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
του Χρήστου Γούδη
Καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών
Προέδρου του Ιδρύματος Ίων Δραγούμης
Ελλάς, άχθος αρούρης
αμπέλι ξέφραγο και βοσκοτόπι
ποιμένων τρωκτικών
ασπόνδυλων και μαλακίων
που λιάζονται νωχελικά στον ήλιο σου
συνάμα ψάχνοντας για θέση στο κατάστρωμα
του πλοίου που αυτοί ονόμασαν
«Ελλάς, το Μέγα Απορριμματοφόρον»
Decadence (1991)
Χρίστος Γούδης
Εν όψει της επιχειρούμενης εθνοφυλετικής μετάλλαξης της χώρας μας, μέσα από μηχανισμούς μεθοδευμένης πτώχευσης του λαού της, και κατευθυνόμενου αποχρωματισμού της εθνικής του ταυτότητας με την ανεξέλεγκτη μαζική εισροή αλλογενών, αλλοφύλων και αλλοθρήσκων στοιχείων, την επαπειλούμενη μετανάστευση των λαμπροτέρων μυαλών της νεολαίας του, και την συστηματική διαβρωτική αποδόμηση των αρχών και αξιών του από κρετίνους ή και αμειβόμενους πράκτορες της προδοτικής «διανόησης του κιλού», η χώρα οφείλει να τεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η υπερεπείγουσα αναγκαιότητα της ανάληψης της διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους από τις πατριωτικές δυνάμεις δεν επιτρέπει αβρότητες, φιλοφρονήσεις και περίτεχνες λεκτικές προσεγγίσεις, αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από την φυσική πολιτική της ηγεσία. Αυτά είναι:
1) Συναγερμός και συνεχής επαγρύπνηση των ενόπλων δυνάμεων του έθνους, των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας (και των νομιμοφρόνων πολιτών της), για την αντιμετώπιση πιθανών εξωτερικών απειλών και την αποτροπή φημολογούμενων εθνικών υποχωρήσεων αλλά και κοινωνικών αναταραχών, προς διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδας και της αναγκαίας ηρεμίας και τάξεως, κατά την μεταβατική περίοδο της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση που διερχόμαστε.
2) Άμεση συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την τεκμηρίωση του επίπλαστου «επαχθούς» δημοσίου χρέους που επισώρευσαν στην χώρα μας οι «συμβάσεις διαφθοράς» μεταξύ των διεθνών και των ημετέρων «τζογαδόρων του χρήματος» -με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Siemens- και άρνηση αποπληρωμής του, μέχρις ότου επιτευχθεί η αναγκαία αναδιάρθρωσή του επί τη βάσει των αρχών της ηθικής και του διεθνούς δικαίου.
3) Δήμευση των αισχροκερδών υπέρογκων περιουσιών και κεφαλαίων που αποκτήθηκαν από επίορκους πολιτικούς και στυγνούς παρασιτικούς μεσάζοντες του χρήματος, συνοδευόμενη από την παραδειγματική τους τιμωρία μέσα από συνοπτικές διαδικασίες. Όλοι μας γνωρίζουμε τους κλέφτες και τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος, και κανείς δεν ανέχεται πλέον την άρνηση απονομής δικαιοσύνης μέσα από προσχηματικές και χρονοβόρες διαδικασίες, που αρνούνται τα οφθαλμοφανή, κάτω από διάτρητες δικαιολογίες περί της «νομιμότητας» των πράξεών τους, μιας «νομιμότητας» που οι ίδιοι μεθόδευσαν μέσα από κοινοβουλευτικές ρυθμίσεις παραγραφής των εκνόμων και ληστρικών ενεργειών τους.
4) Ψυχολογική προπαρασκευή του λαού μας για την ενδεχομένως αναγκαία, αλλά συντεταγμένη, καταφυγή στο εθνικό μας νόμισμα, τουτέστιν στην εθνική μας κυριαρχία, η οποία εδράζεται εν πολλοίς στην ευελιξία χάραξης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής, με τις δυνατότητες (και τους περιορισμούς) που αυτή παρέχει, τόσο ως προς το δικαίωμα εκτύπωσης χρήματος, όσο και ως προς τον καθορισμό της ισοτιμίας έναντι άλλων νομισμάτων, προς διασφάλιση αφ’ ενός μεν της αναγκαίας ρευστότητας και αφ’ ετέρου της ενίσχυσης των εξαγωγικών μας δυνατοτήτων, αλλά και της τόνωσης του τουρισμού (φθηνή δραχμή).
5) Άμεση επανεκκίνηση της αγοράς με την απελευθέρωση της οικοδομής από τον ασφυκτικό βρόχο του «πόθεν έσχες», η οποία σημειωτέον τροφοδοτεί περί τα διακόσια (200) διαφορετικά επαγγέλματα, αλλά και με την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσα από μία πολιτική φοροαπαλλαγών, χαμηλής φορολόγησης και πάταξης του παραεμπορίου των αλλογενών. Ανακούφιση του φτωχού λαού με την νομιμοποίηση των «αυθαιρέτων» κτισμάτων του, αυτών που με το αίμα και τον ιδρώτα του έφτιαξε για να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον καταδυνάστευσης από τους μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοκαταχραστές της εξουσίας που απολαμβάνουν την ασυλία της ασυδοσίας τους και χαίρουν πάντοτε της «έξωθεν» καλής μαρτυρίας.
6) Περιστολή του δημόσιου τομέα, όχι επί τη βάσει μιας οριζόντιας συλλογιστικής, αλλά με κριτήριο τις ασυμμετρίες που εμφανίζει ως προς την καταλληλότητα, το μέγεθος και την αναγκαιότητα ύπαρξης συγκεκριμένων υπηρεσιών ή οργανισμών, και την απουσία άλλων. Μετατάξεις των ικανών δημοσίων υπαλλήλων σε κοινωνικά χρήσιμες μονάδες του δημοσίου και απαλλαγή από τους «κηφήνες του συνδικαλισμού», που υπάρχουν για να υπηρετούν την δική τους μόνον ύπαρξη, ευμάρεια, και έρπουσα κοινωνική ανέλιξη, και όχι την διασφάλιση των συμφερόντων του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
7) Υποδειγματική αλλαγή του τρόπου ζωής των ταγών στα πλαίσια μιας εκ των πραγμάτων αναγκαίας λιτότητας, με την επάνοδό τους σε αρχές και αξίες μιας Ελλάδας που δομήθηκε και μεγαλούργησε μέσα από την πνευματικότητα του λαού της και την ευλάβειά του έναντι των ιερών και οσίων των παραδόσεων του έθνους. Μιας Ελλάδας που ποτέ της δεν ταύτισε την αφθονία του πλούτου και τον άκρατο καταναλωτισμό με την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, και την αισθητική της απλότητας, που ιστορικά συνοδεύει τον Έλληνα, ακόμη και σε περιόδους εσχάτης υλικής πενίας.
8) Λελογισμένη εκμετάλλευση του φυσικού και ενεργειακού μας πλούτου, με σεβασμό έναντι της ιερότητος της φύσης και της θάλασσας της πατρίδος μας, που μας γεννά, μας διαπαιδαγωγεί και μας εκτρέφει. Ανασυγκρότηση και ενίσχυση κατά προτεραιότητα της ευρύτερης πρωτογενούς μας παραγωγής (αγροτικής, μεταλλευτικής, υδροφόρου και ενάλιας), για την διασφάλιση της επισιτιστικής και ενεργειακής μας αυτάρκειας σε καιρούς χαλεπούς.
9) Άμεση ανάταξη του πνευματικού και πολιτιστικού μεγέθους της χώρας μέσα από την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανωτάτης Παιδείας και Έρευνας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, με κριτήρια αξιοκρατίας, καινοτομίας και ελληνικότητας, αλλά και μέσα από την ποιοτική αναβάθμιση των ΜΜΕ, αναφορικά με την προβολή του πολιτισμού ως πυλώνα δόμησης της κοινωνίας μας και την υπεύθυνη (και όχι υποβολιμαία) πληροφόρηση των πολιτών, μακράν των ρύπων της κατευθυνόμενης εικονικής πραγματικότητας που εμέσσει σήμερα. Αποβολή από το σώμα της κοινωνίας όλων εκείνων που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν ή υποθάλπουν τον εκβαρβαρισμό της χώρας κάτω από τον μανδύα μιας εκφυλιστικής πολυπολιτισμικότητας.
10) Αναβάθμιση του εθνικού και κοινωνικού ρόλου ενός ανασυγκροτημένου στρατού ως υποδοχέα, σφυρηλάτη και διαμορφωτή του νέου Έλληνα, σε θέματα διάπλασης χαρακτήρα, αυτοπειθαρχίας, συντεταγμένης δράσης, και κοινωνικής ευαισθησίας, για την προάσπιση της πατρίδας από όλους εκείνους που απειλούν πολλαπλά την υπόστασή της, είτε υπό μορφή εξωτερικών εισβολέων, είτε υπό μορφή εσωτερικών διαφθορέων του φυσικού, ψυχικού και πνευματικού της πλούτου. Απαλλαγή από την εγκληματικότητα των αλλογενών εποίκων και απέλαση όσων αρνούνται την αφομοίωσή τους σε μια χώρα που οφείλει να χαρακτηρίζεται από την διακριτή εθνική, ιστορική και θρησκευτική ιδιοπροσωπία της, όπως αυτή διαμορφώθηκε διαχρονικά από τους προγόνους μας.
Η όποια αποτυχία εφαρμογής ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου διάσωσης της χώρας, θα σηματοδοτήσει αργά ή γρήγορα την εκτροπή της από το δημοκρατικό πολίτευμα, μέσα από λαϊκές εξεγέρσεις και στρατιωτικά κινήματα, που εάν συμβούν, θα θέσουν το θέμα της συντελούμενης «εθνικής προδοσίας» κατά τρόπο εντονότερο, βιαιότερο και αιματηρό. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=4644
Η υπερεπείγουσα αναγκαιότητα της ανάληψης της διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους από τις πατριωτικές δυνάμεις δεν επιτρέπει αβρότητες, φιλοφρονήσεις και περίτεχνες λεκτικές προσεγγίσεις, αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από την φυσική πολιτική της ηγεσία. Αυτά είναι:
1) Συναγερμός και συνεχής επαγρύπνηση των ενόπλων δυνάμεων του έθνους, των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας (και των νομιμοφρόνων πολιτών της), για την αντιμετώπιση πιθανών εξωτερικών απειλών και την αποτροπή φημολογούμενων εθνικών υποχωρήσεων αλλά και κοινωνικών αναταραχών, προς διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδας και της αναγκαίας ηρεμίας και τάξεως, κατά την μεταβατική περίοδο της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση που διερχόμαστε.
2) Άμεση συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την τεκμηρίωση του επίπλαστου «επαχθούς» δημοσίου χρέους που επισώρευσαν στην χώρα μας οι «συμβάσεις διαφθοράς» μεταξύ των διεθνών και των ημετέρων «τζογαδόρων του χρήματος» -με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Siemens- και άρνηση αποπληρωμής του, μέχρις ότου επιτευχθεί η αναγκαία αναδιάρθρωσή του επί τη βάσει των αρχών της ηθικής και του διεθνούς δικαίου.
3) Δήμευση των αισχροκερδών υπέρογκων περιουσιών και κεφαλαίων που αποκτήθηκαν από επίορκους πολιτικούς και στυγνούς παρασιτικούς μεσάζοντες του χρήματος, συνοδευόμενη από την παραδειγματική τους τιμωρία μέσα από συνοπτικές διαδικασίες. Όλοι μας γνωρίζουμε τους κλέφτες και τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος, και κανείς δεν ανέχεται πλέον την άρνηση απονομής δικαιοσύνης μέσα από προσχηματικές και χρονοβόρες διαδικασίες, που αρνούνται τα οφθαλμοφανή, κάτω από διάτρητες δικαιολογίες περί της «νομιμότητας» των πράξεών τους, μιας «νομιμότητας» που οι ίδιοι μεθόδευσαν μέσα από κοινοβουλευτικές ρυθμίσεις παραγραφής των εκνόμων και ληστρικών ενεργειών τους.
4) Ψυχολογική προπαρασκευή του λαού μας για την ενδεχομένως αναγκαία, αλλά συντεταγμένη, καταφυγή στο εθνικό μας νόμισμα, τουτέστιν στην εθνική μας κυριαρχία, η οποία εδράζεται εν πολλοίς στην ευελιξία χάραξης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής, με τις δυνατότητες (και τους περιορισμούς) που αυτή παρέχει, τόσο ως προς το δικαίωμα εκτύπωσης χρήματος, όσο και ως προς τον καθορισμό της ισοτιμίας έναντι άλλων νομισμάτων, προς διασφάλιση αφ’ ενός μεν της αναγκαίας ρευστότητας και αφ’ ετέρου της ενίσχυσης των εξαγωγικών μας δυνατοτήτων, αλλά και της τόνωσης του τουρισμού (φθηνή δραχμή).
5) Άμεση επανεκκίνηση της αγοράς με την απελευθέρωση της οικοδομής από τον ασφυκτικό βρόχο του «πόθεν έσχες», η οποία σημειωτέον τροφοδοτεί περί τα διακόσια (200) διαφορετικά επαγγέλματα, αλλά και με την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσα από μία πολιτική φοροαπαλλαγών, χαμηλής φορολόγησης και πάταξης του παραεμπορίου των αλλογενών. Ανακούφιση του φτωχού λαού με την νομιμοποίηση των «αυθαιρέτων» κτισμάτων του, αυτών που με το αίμα και τον ιδρώτα του έφτιαξε για να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον καταδυνάστευσης από τους μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοκαταχραστές της εξουσίας που απολαμβάνουν την ασυλία της ασυδοσίας τους και χαίρουν πάντοτε της «έξωθεν» καλής μαρτυρίας.
6) Περιστολή του δημόσιου τομέα, όχι επί τη βάσει μιας οριζόντιας συλλογιστικής, αλλά με κριτήριο τις ασυμμετρίες που εμφανίζει ως προς την καταλληλότητα, το μέγεθος και την αναγκαιότητα ύπαρξης συγκεκριμένων υπηρεσιών ή οργανισμών, και την απουσία άλλων. Μετατάξεις των ικανών δημοσίων υπαλλήλων σε κοινωνικά χρήσιμες μονάδες του δημοσίου και απαλλαγή από τους «κηφήνες του συνδικαλισμού», που υπάρχουν για να υπηρετούν την δική τους μόνον ύπαρξη, ευμάρεια, και έρπουσα κοινωνική ανέλιξη, και όχι την διασφάλιση των συμφερόντων του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
7) Υποδειγματική αλλαγή του τρόπου ζωής των ταγών στα πλαίσια μιας εκ των πραγμάτων αναγκαίας λιτότητας, με την επάνοδό τους σε αρχές και αξίες μιας Ελλάδας που δομήθηκε και μεγαλούργησε μέσα από την πνευματικότητα του λαού της και την ευλάβειά του έναντι των ιερών και οσίων των παραδόσεων του έθνους. Μιας Ελλάδας που ποτέ της δεν ταύτισε την αφθονία του πλούτου και τον άκρατο καταναλωτισμό με την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, και την αισθητική της απλότητας, που ιστορικά συνοδεύει τον Έλληνα, ακόμη και σε περιόδους εσχάτης υλικής πενίας.
8) Λελογισμένη εκμετάλλευση του φυσικού και ενεργειακού μας πλούτου, με σεβασμό έναντι της ιερότητος της φύσης και της θάλασσας της πατρίδος μας, που μας γεννά, μας διαπαιδαγωγεί και μας εκτρέφει. Ανασυγκρότηση και ενίσχυση κατά προτεραιότητα της ευρύτερης πρωτογενούς μας παραγωγής (αγροτικής, μεταλλευτικής, υδροφόρου και ενάλιας), για την διασφάλιση της επισιτιστικής και ενεργειακής μας αυτάρκειας σε καιρούς χαλεπούς.
9) Άμεση ανάταξη του πνευματικού και πολιτιστικού μεγέθους της χώρας μέσα από την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανωτάτης Παιδείας και Έρευνας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, με κριτήρια αξιοκρατίας, καινοτομίας και ελληνικότητας, αλλά και μέσα από την ποιοτική αναβάθμιση των ΜΜΕ, αναφορικά με την προβολή του πολιτισμού ως πυλώνα δόμησης της κοινωνίας μας και την υπεύθυνη (και όχι υποβολιμαία) πληροφόρηση των πολιτών, μακράν των ρύπων της κατευθυνόμενης εικονικής πραγματικότητας που εμέσσει σήμερα. Αποβολή από το σώμα της κοινωνίας όλων εκείνων που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν ή υποθάλπουν τον εκβαρβαρισμό της χώρας κάτω από τον μανδύα μιας εκφυλιστικής πολυπολιτισμικότητας.
10) Αναβάθμιση του εθνικού και κοινωνικού ρόλου ενός ανασυγκροτημένου στρατού ως υποδοχέα, σφυρηλάτη και διαμορφωτή του νέου Έλληνα, σε θέματα διάπλασης χαρακτήρα, αυτοπειθαρχίας, συντεταγμένης δράσης, και κοινωνικής ευαισθησίας, για την προάσπιση της πατρίδας από όλους εκείνους που απειλούν πολλαπλά την υπόστασή της, είτε υπό μορφή εξωτερικών εισβολέων, είτε υπό μορφή εσωτερικών διαφθορέων του φυσικού, ψυχικού και πνευματικού της πλούτου. Απαλλαγή από την εγκληματικότητα των αλλογενών εποίκων και απέλαση όσων αρνούνται την αφομοίωσή τους σε μια χώρα που οφείλει να χαρακτηρίζεται από την διακριτή εθνική, ιστορική και θρησκευτική ιδιοπροσωπία της, όπως αυτή διαμορφώθηκε διαχρονικά από τους προγόνους μας.
Η όποια αποτυχία εφαρμογής ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου διάσωσης της χώρας, θα σηματοδοτήσει αργά ή γρήγορα την εκτροπή της από το δημοκρατικό πολίτευμα, μέσα από λαϊκές εξεγέρσεις και στρατιωτικά κινήματα, που εάν συμβούν, θα θέσουν το θέμα της συντελούμενης «εθνικής προδοσίας» κατά τρόπο εντονότερο, βιαιότερο και αιματηρό. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=4644
Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος να παραξενεύεται αν εκεί πέρα βασιλεύουν παντού οι Εβραίοι στα χρηματιστήρια, αν κινούν κεφάλαια αν είναι μονοπωλητές της εμπορικής πίστης, και, το ξαναλέω, δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι βρίσκονται επικεφαλής της διεθνούς πολιτικής. Όσο για το τι θα γίνει παραπέρα, κι΄ αυτό το ξέρουν οι Εβραίοι: κοντεύει η βασιλεία τους, η απόλυτη βασιλεία τους! Θα έλθει η αποθέωση εκείνων των ιδεών, που μπροστά τους θα σβύσουν τα υπέροχα συναισθήματα, τα χριστιανικά και εθνικά συναισθήματα, ακόμα και η εθνική περηφάνεια των ευρωπαϊκών λαών. Αντίθετα, θα έρθει ο αιώνας του υλισμού, της τυφλής και αδηφάγης δίψας για τα υλικά πλούτη, για τον εαυτό μας, όπου ο καθένας θα κοιτάζει πώς να κερδίζει χρήματα με κάθε μέσον, αφού αυτό διακηρύσσουν σαν τον υπέρτατο λογικό σκοπό, σαν την ελευθερία.
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι - ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι - ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Λέμε "ΟΧΙ" στην μετανάστευση της ελληνικής νεολαίας!!!
Κι όσο αγαπώ την Πατρίδα μου, δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Να 'ρθη ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η Πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η Πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει· αν είναι η Πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να 'χω, στραβός θα να είμαι. Ότι σ' αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού...
Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης
13 Δεκεμβρίου 2010
HeLLeNiCReVeNgE: ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΑΤΕ ΕΚΕΙ ΚΥΡΙΑ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ;
HeLLeNiCReVeNgE: ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΑΤΕ ΕΚΕΙ ΚΥΡΙΑ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ;: "Είμαι ψηφοφόρος της ΝΔ. Από σήμερα παύω να είμαι. Σαν γυναίκα και μητέρα δύο κοριτσιών ένιωσα αποστροφή βλέποντας την κυρία Βόζεμπεργκ δίπλα..."
Εγκεμέν Μπαγίς: "Η Τουρκία είναι έτοιμη για όλα αν δεν τα βρούμε με την Ελλάδα"!
Mαστίγιο και καρότο από την Τουρκία προς την Ελλάδα προσφέρει η Τουρκία δια χειλέων Εγκεμέν Μπαγκίς και ήδη υπάρχει πολύ μεγάλος προβληματισμός για την ευθεία απειλή που εξαπέλυσε ότι αν δεν βρεθεί λύση στις ελληνοτουρκικά προβλήματα όπως το Κυπριακό "Η Τουρκία είναι έτοιμη για όλαΣε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Σημερινή»στην Κύπρο υποστήριξε επίσης ότι «ο δρόμος της Τουρκίας προς την Ε.Ε. είναι προφανές ότι δεν περνάει από την Κύπρο. Δεν αρέσουν οι απειλές στην Τουρκία».
Επίσης, επέκρινε τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου (σ.σ.: Τον πλέον πιστό οπαδό της ελλνοτουρκικής "προσέγγισης"), για τη στάση του στο Κυπριακό και τις δηλώσεις του ότι, αν δεν υπάρξει λύση στο Κυπριακό, δεν μπορούν να ομαλοποιηθούν ούτε και οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας. Ωστόσο, ο κ. Μπαγίς χαιρέτισε την πρόταση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Δ. Δρούτσα, για ευρωτουρκική σύνοδο κορυφής το 2011. «Αυτό που πρότεινε ο καλός μου φίλος Δημήτρης, είναι πολύ καλή ιδέα. Θα έπρεπε να προσκαλούν την Τουρκία σε όλες τις συνόδους του Συμβουλίου, όπου λαμβάνονται οι πραγματικές αποφάσεις», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο κ. Μπαγίς υποστήριξε μεταξύ άλλων πως «η Ελλάδα δεν είναι απειλή σε σύγκριση με άλλες απειλές, η Ελλάδα είναι φίλη».
» Όταν η Τουρκία γίνει μέλος της Ε.Ε., δεν θα έχουμε πρόβλημα με τα μίλια. Το Αιγαίο θα μετατραπεί σε μία ευρωπαϊκή θάλασσα κέρδους», πρόσθεσε.Ο κ. Μπαγίς σημειώσε ακόμα πως «μπορούμε να ψάξουμε μαζί στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και να εξορύξουμε το πετρέλαιο, που πιθανόν να υπάρχει.» «Έτσι», πρόσθεσε, «θα προκύψει πλούτος και αφθονία και για τις δύο χώρες. Συνεκμετάλλευση 50-50 του Αιγαίου. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, όχι της κυβέρνησης».
Ο Τούρκος αξιωματούχος είπε ακόμη ότι «η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε είναι προτεραιότητα», αλλά πως «αν η προτεραιότητά μου δεν με θέλει, δεν θα παρακαλέσω κιόλας».
Επίσης, κάλεσε την Ε.Ε. να αρχίσει εμπορικές σχέσεις με τη «Βόρεια Κύπρο» και ξεκαθάρισε πως μόνο έτσι η Τουρκία θα ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Επίσης, επέκρινε τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου (σ.σ.: Τον πλέον πιστό οπαδό της ελλνοτουρκικής "προσέγγισης"), για τη στάση του στο Κυπριακό και τις δηλώσεις του ότι, αν δεν υπάρξει λύση στο Κυπριακό, δεν μπορούν να ομαλοποιηθούν ούτε και οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας. Ωστόσο, ο κ. Μπαγίς χαιρέτισε την πρόταση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Δ. Δρούτσα, για ευρωτουρκική σύνοδο κορυφής το 2011. «Αυτό που πρότεινε ο καλός μου φίλος Δημήτρης, είναι πολύ καλή ιδέα. Θα έπρεπε να προσκαλούν την Τουρκία σε όλες τις συνόδους του Συμβουλίου, όπου λαμβάνονται οι πραγματικές αποφάσεις», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο κ. Μπαγίς υποστήριξε μεταξύ άλλων πως «η Ελλάδα δεν είναι απειλή σε σύγκριση με άλλες απειλές, η Ελλάδα είναι φίλη».
» Όταν η Τουρκία γίνει μέλος της Ε.Ε., δεν θα έχουμε πρόβλημα με τα μίλια. Το Αιγαίο θα μετατραπεί σε μία ευρωπαϊκή θάλασσα κέρδους», πρόσθεσε.Ο κ. Μπαγίς σημειώσε ακόμα πως «μπορούμε να ψάξουμε μαζί στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και να εξορύξουμε το πετρέλαιο, που πιθανόν να υπάρχει.» «Έτσι», πρόσθεσε, «θα προκύψει πλούτος και αφθονία και για τις δύο χώρες. Συνεκμετάλλευση 50-50 του Αιγαίου. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, όχι της κυβέρνησης».
Ο Τούρκος αξιωματούχος είπε ακόμη ότι «η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε είναι προτεραιότητα», αλλά πως «αν η προτεραιότητά μου δεν με θέλει, δεν θα παρακαλέσω κιόλας».
Επίσης, κάλεσε την Ε.Ε. να αρχίσει εμπορικές σχέσεις με τη «Βόρεια Κύπρο» και ξεκαθάρισε πως μόνο έτσι η Τουρκία θα ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Εκτεταμένες και πολλά υποσχόμενες οι έρευνες για πετρέλαιο στην νότιο Αλβανία
Πιο γρήγοροι και πιο αποτελεσματικοί φαίνεται να αποδεικνύονται οι Αλβανοί στο θέμα την εξόρυξης και εκμετάλλευσης των ενεργειακών τους πόρων αφού ήδη σε περιοχές εντός της Αλβανίας πλησίον των ελληνοαλβανικών συνόρων στο Δέλβινο και τη Φοινίκη, αμερικανικές και καναδικές εταιρείες έχουν ξεκινήσει έρευνες.
Πριν ένα μήνα ο Υπουργός Οικονομίας της Αλβανίας δήλωσε ότι οι επενδύσεις στην εξερεύνηση και παραγωγή πετρελαίου στην Αλβανία έφθασαν τα 500 εκατ. ευρώ, ενώ τόνισε, ότι η Κυβέρνηση του έχει δεσμευτεί να αυξήσει τις επενδύσεις στον τομέα αυτόν και ότι θα χρηματοδοτήσει κάθε σχέδιο εξερεύνησης και εξόρυξης πετρελαίου.
Το 1932, ανακαλύφθηκαν στην περιοχή Patos-Marinza τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χερσαία πετρελαϊκά κοιτάσματα βαρέως τύπου, τα οποία σύμφωνα με αξιολόγηση που πραγματοποίησε η Καναδική εταιρεία RPS Energy Ltd στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 ανέρχονται σε 5.7 δισ. βαρέλια!.
Το πετρέλαιο που υπάρχει στην περιοχή αυτή χαρακτηρίζεται ως "βαρύ πετρέλαιο" και πωλείται σε πολύ χαμηλότερη τιμή, περίπου στο 60% της τιμής του αργού πετρελαίου, τύπου Brent.
Η εταιρία όμως έχει αναπτύξει σύγχρονη τεχνολογία για να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά παραγωγής. Η πρόγνωσή της RPS Energy Ltd είναι ότι η παραγωγή στο τέλος του 2011 στο συγκεκριμένο κοίτασμα θα φθάσει τα 12.000 βαρέλια ημερησίως.
Ο Doug Urch, Γενικός Διευθυντής της Bankers Petroleum, σε μια συνέντευξή του μίλησε για παραγωγή περίπου 40.000 βαρέλια ημερησίως! Επιπρόσθετα η εταιρεία η Sky ανακοίνωσε ότι ολοκλήρωσε την πραγματοποίηση των γεωφυσικών σεισμικών εξετάσεων και την καταγραφή δεδομένων για τα τρία τμήματα εξερεύνησης (τέσσερα, πέντε και Dumres). Το Μπλοκ τέσσερα βρίσκεται στη νοτιοανατολική Αλβανία, που συνορεύει με την Ελλάδα και καλύπτει μια έκταση 2.264 τετραγωνικών χλμ. (540.000 στρέμματα).
Το συνολικό εκτιμώμενο δυνητικό αποθεματικό ανέρχεται σε 350 MMBOE. Το Block πέντε βρίσκεται στη νοτιοδυτική Αλβανία δίπλα στην Αδριατική θάλασσα και καλύπτει μια έκταση 2.076 χιλιομέτρων 2 (498.000 στρέμματα). Το μπλοκ έχει συνολικό εκτιμώμενο δυνητικό αποθεματικό 375 MMBOE.
Όσον αφορά την Ελλάδα ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στην ανάγκη να προχωρήσουν οι έρευνες, κυρίως στη Δυτική Ελλάδα. Όπως Υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο υπουργός: «υπάρχει αμεσότατη ανάγκη να προχωρήσουμε ταχύτατα, ιδιαίτερα στην περιοχή του Ιονίου και της Δυτικής Ελλάδος, στον εμπλουτισμό των ερευνητικών δεδομένων που έχουμε, διότι τα στοιχεία που υπάρχουν στα αρχεία του Υπουργείου είναι αρκετά αισιόδοξα, ότι μπορούμε να έχουμε πολύ θετικά αποτελέσματα».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ελληνικά F-16 θα μετασταθμεύσουν στο Ισραήλ
Οκτώ ιταλικά Tornado βρέθηκαν στο Ισραήλ, επιχειρώντας από την αεροπορική βάση Ovda, στα νότια της ερήμου Νεγκέβ, κοντά στο λιμάνι του Ειλάτ, ενώ είναι πολύ πιθανό μέσα στους επόμενους μήνες να δούμε στο Ισραήλ και ελληνικά F-16. Οι πληροφορίες από το Ισραήλ αναφέρουν ότι οι Ισραηλινοί ετοιμάζονται να υποδεχθούν τα ελληνικά αεροσκάφη. Η μεταστάθμευση των ιταλών, ήλθε μόλις λίγες εβδομάδες μετά την άσκηση Vega 2010, οπότε δέκα ισραηλινά F-15D Improved Buz και F-16B επιχείρησαν για διάστημα δυο εβδομάδων από την βάση του Decimomannu στη Σαρδηνία.
Τα ιταλικά μαχητικά προέρχονταν από την 6η Πτέρυγα στην αεροπορική βάση Ghedi και την 50η Πτέρυγα στην Piacenza, όπου η τελευταία έστειλε τέσσερα από τα Tornado ECR του 155º Gruppo ETS.
Είναι η πρώτη φορά που αναπτύσσονται ιταλικά μαχητικά στο Ισραήλ, ενώ πρόταση για μεταστάθμευση αεροσκαφών και συνεκπαίδευση έγινε και προς την Πολεμική Αεροπορία και είναι πολύ πιθανό ότι μέσα στον ερχόμενο χειμώνα ελληνικά μαχητικά F-16 θα μετασταθμεύσουν στο Ισραήλ, αφού τόσο το ΓΕΕΘΑ, όσο και η Πολεμική Αεροπορία είναι θετικά διακείμενοι στο ζήτημα αυτό. Επίσης το υπουργείο Εξωτερικών έχει δώσει την έγκρισή του και αναμένεται ο διακανονισμός των λεπτομερειών.
Πιθανότατα θα πρόκειται για μαχητικά από την Πτέρυγα Μάχης της Κρήτης, ενώ υπάρχει σκέψη και για αποστολη EMP-145 Erieye.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)