28 Ιουνίου 2012

Οι νεορεαλιστές Μέρκελ και Σόιμπλε

γράφει ο Νίκος Γεωργιόπουλος

Οι θεωρητικοί των διεθνών σχέσεων χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία είναι οι περίφημοι νεορεαλιστές. Οι νεορεαλιστές χτίζουν πάνω στα θεμέλια της κλασσικής πολιτικής θεωρίας της ισχύος που ξεκινάει από τον Ρισελιέ και συνεχίζει με τον Μπίσμαρκ, τον Ρεϋμόν Αρόν και τον Κίσινγκερ. Οι νεορεαλιστές αντιλαμβάνονται την διεθνή πολιτική ως ένα παίγνιο που διεξάγεται σε ένα αναρχικό διεθνές σύστημα (δηλαδή χωρίς την ύπαρξη ανώτερης κανονιστικής αρχής πάνω από τα κράτη) και στο οποίο οι παίχτες αντιμετωπίζουν συνεχώς το δίλημμα του φυλακισμένου. 

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι νεοφιλελεύθεροι θεσμιστές. Οι θεσμιστές χτίζουν στον κλασσικό φιλελεύθερο ιδεαλισμό του Καντ περί διεθνών σχέσεων. Μέτα την αποτυχία του φιλελευθερισμού ως μοντέλου εξήγησης των διεθνών σχέσεων στον μεσοπόλεμο, οι φιλελεύθεροι επέστρεψαν στον μεταπολεμικό κόσμο με τον νεοφιλελεύθερο θεσμισμό. Με προεξάρχοντες αναλυτές όπως ο Τζόζεφ Νάυ και ο Ρόμπερτ Κεοχάν, οι θεσμιστές θεώρησαν πως οι θεσμοί και κατά συνέπεια ένας ηγεμών που τους στηρίζει, μπορούν να λύσουν τα προβλήματα των διακρατικών σχέσεων. Οι θεσμιστές έχτισαν τον νοητικό τους κατασκεύασμα στην θεωρία των παιγνίων σύμφωνα με την οποία ένα επαναλαμβανόμενο δίλημμα του φυλακισμένου (αν παίζεται το παίγνιο πολλές φόρες) οδηγεί σε μια ισορροπία κατά Nash στην οποία είναι βέλτιστη η συνεργασία. Άρα οι θεσμοί που επιτρέπουν την επανάληψη του παιγνίου έχουν μεγάλη σημασία. 

Οι θεσμιστές χρησιμοποίησαν στην συνεχεία και τον περίφημο νόμο του Ντόιλ, σύμφωνα με τον οποίο οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν πολεμούν πότε. Από την στιγμή που ανακηρύχθηκε από τον Φράνσις Φουκουγιάμα το τέλος της ιστορίας, οι θεσμιστές ήταν επιβεβαιωμένοι. Η φιλελεύθερη δημοκρατία κυριαρχούσε, η Ευρώπη είχε ειρηνοποιηθεί με την βοήθεια ενός εξωτερικού ηγεμόνα, (την Αμερική) ενώ στο εσωτερικό της η Ευρώπη ήταν ο χώρος στον οποίο οι διάφορες είχαν εξομαλυνθεί. Η Ευρώπη ήταν μια θεσμική ουτοπία στην οποία οι θεσμιστές έβλεπαν το μοντέλο τους να επιβεβαιώνεται. Θέσμοι οπως η ΕΚΤ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ήταν βασικά συστατικά της επιτυχίας. 

Το πρόβλημα με τα μοντέλα είναι πως πρόκειται για στατικές (stationary) κατασκευές. Δεν έχουν εντός τους την δυναμική που τα καθιστά ικανά να αυτοκαταργούνται. Έτσι και η τελευταία κρίση δημιούργησε μια ανάλογη κατάσταση. Ο οικονομικός και πολιτικός ηγεμών που λέγεται Γερμανία, μπορεί να έχει συμφέρον να διασώσει το οικοδόμημα άλλα σκέφτεται τα σχετικά κόστη και όχι τα απόλυτα. Δηλαδή επιθυμεί να μην φορτωθεί το μεγαλύτερο κόστος και να απολαύσει τα χαμηλότερα οφέλη. Σκέφτεται εθνικιστικά γιατί φοβάται πως αν διασώσει σήμερα το οικοδόμημα του ευρό, δημιουργεί τις υποθήκες να ξαναχρειαστεί να το κάνει. 

Σε αυτό το μοντέλο σκέψης τα σχετικά κέρδη έχουν προεξάρχοντα ρόλο και όχι τόσο τα απόλυτα. Η αδυναμία μέχρι στιγμής να σφυρηλατηθεί η σχέση εμπιστοσύνης σε ένα επαναλαμβανόμενο παίγνιο διαπραγμάτευσης μεταξύ Γερμανών και εταίρων, δείχνει κατά την άποψη μου, πως το νεορεαλιστικό υπόδειγμα είναι το καλύτερο μοντέλο εξήγησης της τωρινής κρίσης. 

Πολύ απλά, δεν υπάρχει ενωμένη Ευρώπη, παρά μόνο εθνικά ανταγωνιστικά κράτη που ενδιαφέρονται για την ίδια τους την επιβίωση στο ανταγωνιστικό πλαίσιο του διεθνούς συστήματος. Σε αντίθεση με την ουτοπία περί τέλους της ιστορίας και μιας Ευρώπης που θυμίζει την Ρώμη του Οκταβιανού Αυγούστου, η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή. 

Η Ευρώπη καλείται να φύγει από την Αφροδίτη και να εισέλθει στον πλανήτη Άρη και να περπατήσει στους λασπωμένους δρόμους της πραγματικής οικονομίας που είχε αντικατασταθεί από την κίβδηλη οικονομία της φαντασμαγορίας του χρέους και των τεχνητά χαμηλών επιτοκίων.

10 Ιουνίου 2012

Ίχνος: Ξυπνήστε ρε ΑΓΡΟΤΟζώα

Ίχνος: Ξυπνήστε ρε ΑΓΡΟΤΟζώα

Ο ΛΑ.Ο.Σ. προπύργιο των πατριωτικών ιδεών στην Βουλή της 18ης Ιουνίου


του Κώστα Καρδαρά
Χειρουργού - Υποψήφιου Βουλευτή Καρδίτσας του ΛΑ.Ο.Σ. 

«Βοσκοί στην μάντρα της πολιτείας οι λύκοι! 
Καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι...» 
Κωστής Παλαμάς 

Σε πείσμα του διχαστικού κλίματος, της πόλωσης και της νεκρανάστασης του δικομματισμού με «νέους» συνεταίρους που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, ο πολιτικός λόγος του ΛΑ.Ο.Σ., ώριμος και γόνιμος, αποτελεί όαση ελπίδας μέσα στο συγκρουσιακό χάος των αντιδιαμετρικών και δυσεφάρμοστων «προτάσεων» που στοχεύουν μάλλον στην πόλωση και το «μάντρωμα» ψηφοφόρων, παρά στην εξεύρεση λύσεως. 

Το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ. είναι η φυσική εξέλιξη και ωρίμανση εκείνου του προγράμματος που οι πρωτοπόρες του προτάσεις αντιγράφηκαν και αποτελούν σήμερα ξεκάρφωτες επικοινωνιακές προμετωπίδες και «κράχτες» στο πρόγραμμα άλλων κομμάτων κάθε πολιτικής αποχρώσεως. Οι ρεαλιστικές και απόλυτα εφαρμόσιμες προτάσεις του και η παρουσία στην Βουλή του Γιώργου Καρατζαφέρη και της κοινοβουλευτικής του ομάδος, θα αποτελέσουν τον καταλύτη και θα οδηγήσουν σε λύσεις και διεξόδους που δεν υπαγορεύονται ούτε από τα επικοινωνιακά επιτελεία για προβολή και ανάδειξη, ούτε από δεσμεύσεις σε ξένους επικυρίαρχους, αλλά μόνο από το συμφέρον της Πατρίδας και του λαού μας. 

Οι συνεχιζόμενες περιοδείες των υποψηφίων βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ. και η επαφή με τους συμπολίτες μας σε όλη την έκταση του νομού, δείχνουν μία μεγάλη, ξεκάθαρη και πέρα από κάθε αμφιβολία αντιστροφή του αρνητικού κλίματος των περασμένων εκλογών, κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες μας γίνεται σε όλη την Ελλάδα. Είναι φανερό πως η Καρδίτσα, είναι αποφασισμένη να στήσει ένα ισχυρό προπύργιο των πατριωτικών ιδεών στη Βουλή της 18ης Ιουνίου, στο οποίο πρέπει και μπορεί να εκπροσωπηθεί άξια και ο νομός μας.

Εθνικισμός και Τεχνολογία



του Δημήτρη Παπαγεωργίου 


Οι επιρροές του ρομαντισμού στον εθνικιστικό χώρο είναι δεδομένες. Και μέσα στο πλαίσιο αυτής της επιρροής υπάρχει και η «προσμονή» ενός παρελθόντος το οποίο ήταν πάντα καλύτερο και πάντα πιο «ανθρώπινο». Ένα παρελθόν όπου οι άνθρωποι ήταν πιο καλοί, ένα παρελθόν όπου τα πάντα ήταν πιο «ξεκάθαρα», όπου τα προβλήματα ήταν λιγότερα και ούτω καθ’ εξής. 

Όλοι όσοι επιζητούν μια τέτοιου είδους επιστροφή όμως αδυνατούν προφανώς να αντιληφθούν ότι η ιστορία, δεν είναι μικρά ξεχωριστά επεισόδια κινουμένων σχεδίων, αλλά προφανώς αποτελεί μία συνέχεια. Υιοθετώντας επί της ουσίας την γραμμική ροή της ιστορίας των υλιστών, θέλουν απλά στην γραμμή αυτή να κάνουμε rewind για να βρεθούμε στο επιθυμητό ιστορικό πλαίσιο. 

Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι ρίζες της σημερινής κατάστασης δεν βρίσκονται 45, 50 ή 100 χρόνια πίσω. Λες και εάν πάμε 100 χρόνια πίσω θα καταφέρουμε να αλλάξουμε την σειρά των επιλογών που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Λες και θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε την βιομηχανική επανάσταση και την έκρηξη του Διαφωτισμού που σε μεγάλο βαθμό επηρέασαν την δομή και τον χαρακτήρα της κοινωνίας μας. 

«Εμπρός πίσω» φώναζε στο Κολοκοτρωνίτσι ο σιχαμένος Ρώμας. Και όμως είναι αυτή η προσωπικότητα που δείχνει να ενσωματώνει ακριβώς τα χαρακτηριστικά των συντηρητικών. Το ίδιο μπορεί κανείς να πει για τα περισσότερα κινήματα που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή «Νέα Δεξιά», όπως και εάν αυτά εκφράζονται, είτε σοσιαλιστικά, είτε κοινοτιστικά, είτε και αναρχικά. Ζητούμενο όλων αυτών είναι το backtrack στον χρόνο. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της «επιστροφής» προκύπτουν μία σειρά από ζητήματα. Όπως αυτό της τεχνοφοβίας και της προσπάθειας επαναφοράς ενός «φυσικού» τρόπου ζωής, δήθεν οικολογικού. 

Ποιός άραγε είναι «φυσικός» τρόπος ζωής; Πότε έχασε ο άνθρωπος το «φυσικό» του περιβάλλον; Ποιά ήταν η χρονική στιγμή; Όταν έχτισε το πρώτο του πυρηνικό εργοστάσιο; Ή το πρώτο τραίνο με ατμό; Ή μήπως όταν εφηύρε την πενικιλίνη; Ή όταν περιέφραξε το πρώτο του χωράφι; Ή μήπως όταν το ... όργωσε για πρώτη φορά; Όταν μήπως εξημέρωσε ένα από τα πρώτα οικόσιτα ζώα, το άλογο και το καβάλησε για να επιταχύνει περισσότερο από ότι μπορούσε ο «φυσικός του τρόπος», δηλαδή τα πόδια του; 

Την ίδια λογική σειρά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για όλα τα «προβλήματα» της εποχής. Πότε ξεκινά ο επικίνδυνος καπιταλισμός; Όταν ιδρύεται η Wall Street, όταν ιδρύεται η πρώτη τράπεζα των Ναϊτών ιπποτών; Όταν κόβεται το πρώτο νόμισμα; Ή μήπως όταν γίνεται η πρώτη ανταλλαγή προϊόντος; Και ούτω καθ’ εξής. 

Είναι λοιπόν αδύνατον να επιχειρήσουμε να αλλάξουμε την ιστορία, επιστρέφοντας σε ένα χρονικό σημείο στο παρελθόν και κάνοντας μια νέα «αρχή», ακριβώς επειδή αυτό το χρονικό σημείο δεν είναι η αρχή. 

Η φύση του ανθρώπου 

Και πέρα από το πρακτικό του ζητήματος, είναι αντίθετο με την ίδια την φύση του ανθρώπου - ιδιαίτερα του λευκού ανθρώπου - να προσπαθήσει να διαμορφώσει το μέλλον με βάση την εικόνα ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την - κατά Spengler - φαουστιανή φύση του που τον θέλει δεσμευμένο στην διαμόρφωση του μέλλοντος. Του μέλλοντος. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί. Του μέλλοντος που προκύπτει μέσα από το σήμερα, όπως ακριβώς το χθες διαμόρφωσε το σήμερα. Κάτι το οποίο δεν μπορεί σίγουρα να προκύψει μέσω του στρουθοκαμηλισμόυ της τεχνοφοβίας, αλλά αντίθετα μόνο μέσω του εναγκαλισμού της. 

Αλήθεια ποιός έσωσε περισσότερα δέντρα; Οι οικολόγοι ή ο τύπος που ανακάλυψε το USB; Αλήθεια ποιός θα βοηθά περισσότερο το «φυσικό» περιβάλλον. Αυτός που κονταροχτυπιέται να μην χρησιμοποιούν οι άνθρωποι τα μηχανήματα τα οποία εφηύραν ή αυτός που λιώνει το κεφάλι του, προκειμένου να ανακαλύψει καθαρότερες μορφές ενέργειας; Τέτοιου είδους λεκτικά παιχνίδια θα μπορούσε να παίζει κανείς για αρκετή ώρα, εκτός όμως από το ότι είναι χαμηλής χρησιμότητας, παρά μόνο για χρήση σε καφενειο-facebookικές συζητήσεις, η ουσία είναι ότι καιρός είναι πια το Εθνικιστικό Κίνημα να ζητήσει να γίνει διαμορφωτής του μέλλοντος. 

Και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να ζει στην εποχή του. Και να μην την αρνείται. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει την αποδοχή του σήμερα και την υποταγή μας ως εθνικιστών στον σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως αυτός διαμορφώνεται υπό το πρίσμα του θριαμβεύοντος καπιταλισμού; Φυσικά και όχι. Αυτή η επιλογή «διαχείρισης» του σήμερα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας «καλυτέρευσης» του είναι το ίδιο καταστροφική με την επιστροφή στο παρελθόν που κάποιοι άλλοι πρεσβεύουν. Ας θυμηθούμε εδώ την έκφραση «Νοσταλγοί του μέλλοντος», της οποίας η ανάλυση μας δίνει ακριβώς την απάντηση που χρειαζόμαστε σε αυτό το δίλημμα. 

Αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι η ανατροπή της ροής της ιστορίας από την κοίτη που δημιουργείται από τον κομφορμισμό των κοινωνιών. Πρέπει να γίνουμε η κβαντική φυσική που θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα φυσική. Αλλιώς το να κατηγορούμε τον ... Νεύτωνα ή τον Αϊνστάιν, πολύ λίγη σημασία έχει. 

Από το παρελθόν πρέπει να πάρουμε μόνο αυτά που χρειαζόμαστε. Και να τα ενσωματώσουμε στην εικόνα που διαμορφώνουμε για το μέλλον. Να προσπεράσουμε κάθε προσπάθεια επαναφοράς ενός «παρελθόντος», το οποίο άλλωστε είναι ένοχο για το παρόν μας, και να κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός. 

Τι χρειαζόμαστε 

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι όχι το «κακομοίρικο» πνεύμα των συντηρητικών - ακόμη και εάν αυτοί δηλώνουν «επαναστάτες» - αλλά το πνεύμα των πρωτοπόρων, το πνεύμα αυτών που καθοδηγούν την ανθρώπινη ιστορία και όχι αυτών που σύρονται πίσω της. 

Για να προκύψει όμως αυτό το όραμα, ειδικά μέσα από μία δράκα ανθρώπων σαν και εμάς, που δεν βρίσκονται στα εργαστήρια του MIT, αλλά στις πόλεις και στα χωριά, μίας περιθωριακής χώρας του κόσμου, είναι απαραίτητο να προϋπάρξει μία δύναμη της θέλησης σε επίπεδο που δεν μπορούμε ακόμη να βιώσουμε. Και είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που πρέπει να πάρουμε από το άμεσο φυλετικό μας παρελθόν. Αυτή όμως είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα, που θα πρέπει και αυτή να ξεκινήσει. 

Προς το παρόν ας αρχίσουμε να συμμετέχουμε στην διαμόρφωση του μέλλοντος, υιοθετώντας την «εργαλειακή» χρήση, των μέσων που μας προσφέρει η τεχνολογία και ας ξεκινήσουμε να αναπτύσσουμε ιδέες σχετικά με τα αντικείμενα τα οποία θα απασχολήσουν την ανθρωπότητα τις δεκαετίες που έρχονται. Ας μπούμε στον κόσμο της βιοηθικής, ας δούμε τι σημαίνουν τα «μεταλλαγμένα» - πέρα από χιποειδείς καταστάσεις, ας αναπτύξουμε ενδιαφέρον για την «ενέργεια» και τις καθαρές μορφές της, ας δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας, έξω από τον μικρόκοσμο των «εθνικιστών». 

Και όταν επιλέξουμε τι από όλα αυτά θα ενσωματώσουμε στον πολιτικό μας λόγο, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε επιτέλους «σημαντικοί» στην διαμόρφωση του μέλλοντος.

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ Η' ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

του Σπύρου Παπαδόπουλου


Οι σκηνές που ζήσαμε πριν λίγες ημέρες στον τηλεοπτικό δίαυλο του ΑΝΤΕΝΑ προφανώς δε θα έπρεπε να εκπλήξουν κανέναν όσο και αν κάποιοι υποκρίνονται τους...έκπληκτους,και εξηγούμαι.
Το μεγαλύτερο ποσοστό που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή σίγουρα δε το έκαναν διότι είχαν ιδεολογικές προσεγγίσεις με τη συγκεκριμένη οργάνωση,ούτε βέβαια πίστευαν ότι έτσι θα εκπροσωπηθούν πολιτικά οι απόψεις τους,από άτομα που ούτε γνώριζαν ούτε τους είχαν ακούσει ποτέ στη ζωή τους!
Αυτό που ήταν το ζητούμενο για τους ψηφοφόρους της Χ.Α. ήταν ακριβώς αυτό που ζήσαμε την Πέμπτη 7/6 το πρωί,δηλαδή τον εξευτελισμό και την τιμωρία εκπροσώπων του πολιτικού κατεστημένου και των όποιων κομματόσκυλων-αντιπροσώπων τους,θα μπορούσαμε να το είχαμε ζήσει μέσα στη βουλή εάν είχε λειτουργήσει έστω για ένα μήνα...
Το είδαμε ζωντανό να εξελίσεται σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή και πρέπει να επισημάνουμε δύο πράγματα.Την πολιτική βαρβαρότητα όπως αυτή εκφράσθηκε από εκπροσώπους κομμάτων της παρακμής και του ανθελληνισμού,στη συγκεκριμένη σκηνή από την προκλητική,αμετροεπή και χυδαία ψευτοκομμουνίστρια Λιάνα Κανέλη και από το αναρριχόμενο συστη,ικό-νεοταξικό πολιτικό υβρίδιο του ΣΥΡΙΖΙΑΝΙΚΟΥ συνοθυλεύματος ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ.
Με την ερριστική τους συμπεριφορά,που φάνηκε σαν σχεδιασμένη,στόχευσαν στις "ευαίσθητες" χορδές ενός θερμοκέφαλου νεαρού,εκπροσώπου(;) της Χ.Α. και πέτυχαν διάνα!
Ο νεαρός χρυσαυγίτης,γαλουχημένος χρόνια με ανάλογα παραδείγματα,καρύδες,ποτήρια,ενέδρες κ.ο.κ. τσίμπησε το ..τυρί και ''πιάστηκε στη φάκα'' εκδηλώνοντας την ανθρώπινη βαρβαρότητα όπως ήταν αναμενόμενο (και πολύ άργησε) εκδηλώνοντας απλά μεθόδους που χρόνια τώρα εκφράζεται και πολιτεύεται η συγξεκριμένη οργάνωση.Ανάλογο σχεδόν σκηνικό ζήσαμε και το προηγούμενο βράδυ στο κανάλι του ''ΚΟΝΤΡΑ'' με τον εκπρόσωπο τύπου της Χ.Α. να προπυλακίζει λεκτικά,συλήβδην και κατά συρροήν τον Κώστα Πλεύρη,αηδιάζοντας ακόμη και δεδηλωμένους πολιτικά εχθρούς του τελευταίου..Τα σημάδια της βαρβαρότητας δήλωναν παρών!!Η εκθεμελίωση μόλις άρχισε,ο πόλεμος είναι εδώ.Το πολιτικό σύστημα καταρέει,όσο και αν εξαγοράζει άτομα φτιαγμένα από εύκαμπτα υλικά για να το στηρίξουν,η κατεδάφισή είναι θέμα χρόνου.
Οι ''βάρβαροι'' σε τέτοιες ιστορικές περιόδους είναι απαραίτητοι για να αποτελειώσουν το γκρέμισμα ολοκληρώνοντας το έργο της φύσης. Ας μη σχίζουν λοιπόν τα ρούχα τους και ας μην υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς είναι αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και ας αφήσουν τη φύση να επιτελέσει το έργο της που σε τέτοιες περιπτώσεις λειτουργεί σχεδόν νομοτελειακά. Και οι δύο πλευρές εκατέρωθεν αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις ιδέες με ιδέες προσφεύγοντας ο καθένας στη μορφή βαρβαρότητας που έχει επιλέξει για να τον εκφράζει κάθε φορά..
Έτσι η πολιτική υποκουλτούρα, η βία και ο τραμπουκισμός είναι απλά οι αναθυμιάσεις της παθογένειας και της σαπίλας του πολιτικού κατεστημένου.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ δεν έχει σχέση με όλα αυτά όσο και αν κάποιοι σε διατεταγμένη αποστολή προσπαθούν να τον λεκιάσουν υπηρετώντας διεθνιστικές, ξενόφερτες και παρηκμασμένες ιδέες! Την ώρα που η βαρβαρότητα θα κατεδαφίζει και θα σωριάζει τα ερείπια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, οι Έλληνες Εθνικιστές καλούνται να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις του νέου ιστορικού κύκλου για τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα θεμελιωμένου πάνω στα λόγια του Περικλή Γιαννόπουλου:
"Αδύνατον να βαδίσετε εμπρός αν δεν υπάρξει:
ΝΕΟΝ ΠΝΕΥΜΑ
ΝΕΑ ΙΔΑΝΙΚΑ
ΝΕΑ ΣΗΜΑΙΑ".