23 Μαΐου 2012

Για το "ευρωπαϊκό μέτωπο", την ΝΔ, τον ΛΑΟΣ και την Αριστερά.


Τοποθετήσεις του Γιάννη Χαραλαμπίδη σε μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την εξαγγελία του "ευρωπαϊκού-κεντροδεξιού μετώπου" του Α.Σαμαρά, την ανασύνταξη της Κεντροδεξιάς και τις σχέσεις Νέας Δημοκρατίας - Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού.




Η γενική άποψή μου για το "ευρωπαϊκό μέτωπο"
Το "ευρωπαϊκό-κεντροδεξιό-πατριωτικό-καραμανλοσαμαρομητσοτακικό-όποιος περνάει απ'έξω μπαίνει μέσα" μέτωπο αναδίδει αφόρητη δυσοσμία θανατίλας, σήψης, συναλλαγής και καιροσκοπισμού. Η Νέα Δημοκρατία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, είναι πολιτικά πτώματα και αδυνατούν να εμπνεύσουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη κι ελπίδα στον ελληνικό λαό. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι η μόνη στρατηγική τους είναι η τρομοκρατία ενός λαού που δεν αντέχει άλλο αρνητισμό. Θέλει κάτι θετικό. Αλλά αδυνατούν να του προσφέρουν οτιδήποτε το θετικό κι έτσι επενδύουν σε μια δαιμονοποίηση της αριστεράς, που είναι η ασφαλέστερη οδός για την άνοδό της στην εξουσία. Μόνη ελπίδα είναι η επιβεβαίωση του πολιτικού θανάτου των δύο σάπιων μιζοκομμάτων και η αναγέννηση του "αστικού" πολιτικού κόσμου σε νέα βάση. Αν δεν πεθάνουν τα τζάκια και η πελατεία τους τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει! Μαύρο στον δικομματισμό!

Ήταν ειλικρινής η πρόσκληση Σαμαρά για την συγκρότηση του "μετώπου";
Σε καμμία περίπτωση δεν ήταν μια πρόκληση ειλικρινής και με παραταξιακό ή πολύ περισσότερο εθνικό χαρακτήρα. Αν ο κ. Σαμαράς εννοούσε πραγματικά το αίτημα έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε πρόσκληση για ανοικτό συνέδριο της σύνολης παράταξης χωρίς κομματικές ταυτότητες, με δική του παραίτηση από οποιαδήποτε αξίωση ηγεσίας και κηδεμονίας. Είναι ο άνθρωπος που έχει περισσότερο παντός άλλου διχάσει την παράταξη της κεντροδεξιάς εδώ και 20 χρόνια. Πώς μπορεί στο ελάχιστο να εγγυηθεί ή έστω να εμπνεύσει την ελπίδα ανόρθωσης της παράταξης και νίκης; Αστεία πράγματα. Το μόνο που εναγωνίως θέλει ο κ. Σαμαράς είναι να μην εξανεμιστούν οι πενιχρές πια ελπίδες του να γίνει πρωθυπουργός. Για την καρέκλα του και τον εαυτό του και μόνο ενδιαφέρεται, γιατί πολύ αργά τον έπιασε ο πόνος για την παράταξη και την πατρίδα. Όσο για αυτούς που έσπευσαν να ανταποκριθούν στο δήθεν παραταξιακό προσκλητήριο το μόνο που τους κινεί είναι το προσωπικό τους συμφέρον. Ξεκάθαρα και φανερά.

Σχετικά με την προσχώρηση πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στη ΝΔ.
"Παραδοσιακά" ξέρουμε ότι όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες προέρχονταν από τον χώρο της Αριστεράς. Απ' ό,τι φαίνεται, και η απέναντι παράταξη διαθέτει κάποιους μικρομεσαίους σκηνοθετίσκους, που μας σερβίρουν τον τελευταίο καιρό σε επανεκτέλεση ένα έργο του 1965, με κατά κύματα προσχώρηση πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στην ΝΔ. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα. Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα ανθρώπων που συνειδητά επέλεξαν να εγκαταλείψουν το μετερίζι στην δύσκολη στιγμή. Μα ο κάθε αγώνας και δη ο πολιτικός, την δύσκολη στιγμή χρειάζεται το πείσμα και την αντοχή. Ο αγωνιστής, αυτός μάλιστα που ως χτες έλεγε ότι θα μείνει αμετακίνητος, κρίνεται από την εμμονή στους στόχους του αγώνα και στην πίστη στην νίκη. Η μεγάλη διαφορά της εθνικής/πατριωτικής ιδεολογίας και κοσμοθέασης με άλλες ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις, όπως ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός κλπ, είναι ότι αναφέρεται σε υπερχρονικές και υπερατομικές ιδέες και αξίες, όχι σε οικονομικά μεγέθη και μικροπολιτικά κόστη και οφέλη. Οι πρώην "συν-αγωνιστές" εζυγίσθηκαν και ευρέθησαν ελλιποβαρείς. Διαφωνούμε κάθετα με την πολιτική τους κρίση και επιλογή και εύλογα αμφιβάλλουμε για την σκοπιμότητα και τα κίνητρά της. Αυτοί μας έδωσαν το δικαίωμα.

Για την λάσπη ότι τάχα ο ΛΑΟΣ ζήτησε τμήμα της κρατικής επιχορήγησης της ΝΔ προκειμένου να προσχωρήσει σ' αυτήν.
Το κόμμα που δεν χρωστάει ούτε 1 ευρώ, που δεν ζήτησε λεφτά για να κάνει εκλογές και αυτά που πήρε τα μοίρασε τρόφιμα, που επέστρεψε 1 εκατομμύριο ευρώ στο δημόσιο για να το φάει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, που ζήτησε επίμονα την διακοπή ή μείωση της κρατικής επιχορήγησης, ζήτησε να πάρει λεφτά από το πλέον χρεωμένο και χρεωκοπήμένο κόμμα, που χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, που έχει υποθηκεύσει την κρατική επιχορήγηση ως το 2017 (που δεν θα υπάρχει) και που έπαιρνε αποδεδειγμένα μίζες από τη Siemens; Ή ανόητοι είστε ή για ανοήτους μας περνάτε.

Για το ότι τάχα ο ΛΑΟΣ υπήρξε στήριγμα του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και αν τώρα είναι στήριγμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΛΑΟΣ δεν επεδίωξε να έχει ποτέ κεντρικό του αντίπαλο την ΝΔ. Αντιθέτως, από το 2004 διαχρονικά οι ηγεσίες της ΝΔ αντιμετωπίζουν τον ΛΑΟΣ απολύτως εχθρικά. Το μόνο που μας έφερε και μας φέρνει απέναντι είναι η καθεστωτική αντίληψη απόλυτης δεσποτείας της παράταξης που διακατέχει την ηγετική ομάδα της ΝΔ αλλά φυσικά και οι σοβαρές προγραμματικές μας αποκλήσεις, γιατί βέβαια είναι αδύνατο εμείς να πούμε "ναι"σε τζαμί, να πούμε "ευχαριστούμε τους μετανάστες", να στηρίξουμε την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, να δεχτούμε σύνθετη ονομασία κλπ.
Το πρώτο είναι ένα ξεκάθαρο κυριαρχικό σύνδρομο αποκλειστικής νομής της εξουσίας και εξαφάνισης κάθε εναλλακτικής φωνής και παρουσίας στην παράταξη. Η ηγετική ομάδα της ΝΔ, με νοοτροπία κοτζάμπαση και μπεηλέρμπεη, αδυνατεί να ξεπεράσει την παράδοση των τζακιών και των φατριών και να αντιληφθεί ότι η σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική πρακτική είναι η παρουσία διαφορετικών κομμάτων με ιδεολογικές αποκλήσεις στα πλαίσια μιας παράταξης και η παραγωγή γόνιμων συνεργατικών κυβερνήσεων. Αντίθετα, ο ΛΑΟΣ επέδειξε πάντοτε παραταξιακή υπευθυνότητα.
Από το 2007 ως το 2009 κάναμε διαρκώς εκκλήσεις αλλαγής στάσης και πολιτικής προς τον Κ.Καραμανλή, ο οποίος εκώφευε στις προειδοποιήσεις μας για την επερχόμενη άνοδο του ανεκδιήγητου ΓΑΠ στην εξουσία. Την άνοιξη του 2009 με επίσημη πρόταση του παρείχαμε αμέριστη κοινοβουλευτική στήριξη με 2 όρους: να προχωρήσει την διερεύνηση των σκανδάλων και να διορθώσει κάποια κραυγαλέα κακώς κείμενα της πολιτικής του. Υπό την καθοδήγηση της Ν.Μπακογιάννη την απέρριψε και μας χαρακτήριζε ακραίους. Όλα αυτά με το ΠΑΣΟΚ να μας φωνάζει "δεκανίκια του Καραμανλή".
Μετά τις εκλογές του 2009 και τον καταποντισμό Καραμανλή, αρνηθήκαμε να πάρουμε θέση. Το μόνο που είπε ο Καρατζαφέρης ήταν ότι "βλέπω ότι η Ντόρα έχει 55% πιθανότητες να κρατήσει ενωμένο το κόμμα κι ο Αντώνης 45%", όπερ και επαληθεύτηκε. Αμέσως οι σαμαρικοί (αυτοί που χτες καλωσόρισαν τη Ντόρα στη νΝΔ ή έχουν συνταχθεί με τον Καμμένο που ήταν ο πρώτος που δημόσια στήριξε την Ντόρα το 2009) βγήκαν να μας κατηγορήσουν ότι τάχα παίζουμε το παιχνίδι της Ντόρας. Η πολιτική βλακεία χτυπάει κόκκινα δηλαδή.
Από την εκλογή Σαμαρά και μετά η ΝΔ (με επιλογή του προεδρικού επιτελείου) αποδύθηκε παντί τρόπω σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης και λασπολόγησης του ΛΑΟΣ. Παρ' όλα αυτά, έχοντας πάντοτε στο στόχαστρό μας πρωταρχικά το ΠΑΣΟΚ, ζητήσαμε ευθέως από τον Σαμαρά στις αρχές του 2010 να στηρίξουμε από κοινού άλλον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να πάμε την άνοιξη σε εκλογές (σημειωτέον ότι την άνοιξη του 2010 τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις ήταν περίπου: ΠΑΣΟΚ: 40%, ΝΔ: 36%, ΛΑΟΣ: 6%). Εισπράξαμε άρνηση. Ζητήσαμε συστράτευση σε κοινό μέτωπο κατά του λαθρο-νόμου Ραγκούση και στο αίτημα για δημοψήφισμα (όπου ο ΛΑΟΣ έφερε στη Βουλή πάνω από 400.000 υπογραφές). Εισπράξαμε άρνηση.
Μετά την ψήφιση του Μνημονίου 1 η ΝΔ (που το ψήφισε στο Ευρω/λιο, ψήφισε Μεσοπρόθεσμο και 2ο Μνημόνιο και χτες μετά βαΐων υποδέχθηκε την Μπακογιάννη που επίσης το ψήφισε) εξαπέλυσε νέα βρώμικη και ακατάσχετη λασπολογική επίθεση κατά του ΛΑΟΣ με κάθε μέσο και αιχμές του δόρατος τα διάφορα ψωμιζόμενα από την Συγγρού ιστολόγια. 'Υβρεις, λάσπη και ψέμματα σε kingsize έκδοση. Παρ' όλα αυτά ο Καρατζαφέρης, που "δεν έχει παραταξιακή ευαισθησία", δεν έπαψε να πιέζει τον Σαμαρά να δεχτεί κυβέρνηση συνεργασίας για να πεταχτεί εκτός πρωθυπουργίας ο ΓΑΠ. Ο Σαμαράς εκώφευε συστηματικά και όταν το καλοκαίρι του 2011 του δόθηκε η ευκαιρία να πετάξει τον ΓΑΠ από την εξουσία το απέφυγε για να μην πάρει την καυτή πατάτα. Ο ΛΑΟΣ όμως ήταν στρατηγικός εταίρος του ΠΑΣΟΚ; Όσο ήταν στρατηγικός εταίρος του ΠΑΣΟΚ άλλο τόσο ήταν και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ και ο καραμανλισμός είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς σε όλη την Μεταπολίτευση! Αποφεύγω χάριν συντομίας την εξαιρετικά εύκολη ιστορική αναδρομή για να πάω κατευθείαν στο 2010, όταν ο Σαμαράς έκανε παιχνιδάκια και ανέβαζε τον ΣΥΡΙΖΑ σε προνομιακό αντιμνημονιακό συνομιλητή. Εσείς αμαδείξατε τον Τσίπρα και μόνο εσείς, όταν το 2010 τον αναγορεύσατε σε στρατηγικό σύμμαχο και εν συνεχεία όταν πριν δυο μήνες υπογράψατε με χέρια και με πόδια το 2ο Μνημόνιο, την Δανειακή Σύμβαση, το PSI, τις έγγραφες δεσμεύσεις κλπ και καταδικάσατε τον αστικό πολιτικό χώρο σε διάλυση. Εσείς με Καραμανλή φέρατε στους ώμους σας τον Γιώργο Παπανδρέου ενώ κάναμε αγώνα για να μην έρθει και εσείς φέρνετε με τις παλινωδίες και την ανικανότητα του Σαμαρά τον Αλέξη Τσίπρα, παρ' όλο τον τιτάνιο αγώνα που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια για την ανατροπή της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς. Ως το 2007 που ο ΛΑΟΣ μπήκε στη Βουλή κανείς δεν είχε τολμήσει να πλήξει την ιδεολογική κυριαρχία και την πολιτική ατζέντα της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Σχετικά με την άνοδο της Αριστεράς
Η ΝΔ όχι μόνο ανέχθηκε αλλά και εξέθρεψε την καθεστωτική επικράτηση των ιδεών και ιδεοληψιών της ελληνικής Αριστεράς. Έκανε ιδεολογία και πολιτική στρατηγική το ενοχικό σύνδρομο της Δεξιάς, "ποινικοποίησε" και περιθωριοποίησε κάθε εθνική ιδέα και πατριωτική διαλεκτική αντικαθιστώντας τις με μια κούφια ευρωπαϊστική υμνολογία. Συνειδητά έπνιξαν τον εθνικό/πατριωτικό χώρο από την δεκαετία του '70. Έτσι νομιμοποιήθηκε πλήρως και κυριάρχησε κάθε απίθανη συνιστώσα της ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας της αριστεράς. Ακόμα κι ο Α.Σαμαράς μόλις εξελέγη πρόεδρος έσπευσε να υποβάλει τα διαπιστευτήριά του στον Μίκη Θεοδωράκη ("είσαι ένας μύθος..."). Τον αντικομμουνισμό και τον αντιαριστερισμό μόνον εσχάτως τον ανεκάλυψε η νΝΔ για να αυτοπροβληθεί ως το νέο εθνικό ανάχωμα απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τα τελευταία δύο χρόνια τόσο ο πατριωτικός χώρος έκανε λάθη στρατηγικής και τακτικής όσο και η ευρεία αστική πολιτική τάξη έκανε ό,τι μπορούσε για να ενισχύσει την ριζοσπαστική αριστερά. Τώρα θα δρέψει τους καρπούς της πολιτικής της. Η αστική πολιτική τάξη (κεντροδεξιά και κεντροαριστερά) πρέπει να "πεθάνει" για να ξαναγεννηθεί.

Η Αριστερά δεν βαρύνεται με καμμία ευθύνη για την σημερινή μας κατάσταση;
Έχει ευθύνες η Αριστερά για την κρίση; Ναι ξεκάθαρα έχει! Γιατί η Αριστερά με την δική της ρητορεία και δογματική διαμόρφωσε εν πολλοίς την πολιτική/ιδεολογική ατζέντα σε όλη τη Μεταπολίτευση! Την δική της ρητορική υιοθέτησε το καιροσκοπικό παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής και έσυρε εν μέρει πίσω του και τη ΝΔ, η οποία επί 4 δεκαετίες το μόνο που κατάφερε με επιτυχία είναι βγάζει κόμπλεξ κατωτερότητας και ενοχικό σύνδρομο έναντι των αριστερών! Ο κρατισμός, η ανορθολογική διόγκωση του δημοσίου τομέα, ο πόλεμος στην επιχειρηματικότητα, το μπάχαλο στην ανώτατη εκπαίδευση, η διάλυση της ελληνικής παιδείας, κι ένα σωρό άλλα θέματα υπήρξαν ή δεν υπήρξαν αποτελέσματα επικράτησης παντού μιας αριστερόστροφης νοοτροπίας και ιδεοληψίας;

Υπάρχει προοπτική μια κυβέρνηση της Αριστεράς υπό τον Αλέξη Τσίπρα να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της χώρας;

Πολλοί στην Αριστερά βλέπουν μόνο κάποιους να καταστροφολογούν και να περιμένουν Αρμαγεδδώνα όταν βγει ο Τσίπρας. Πράγματι αυτό κάνουν πολλοί, ακόμα και στο δικό μου χώρο. Είναι λάθος γιατί είναι ανορθολογικό, είναι περισσότερο συναισθηματικό (για την ηγεσία της ΝΔ είναι υπολογισμένο φυσικά) και κάθετί συναισθηματικό στην πολιτική είναι συνήθως λάθος. Εγώ όμως δεν βλέπω μόνο αυτούς. Βλέπω και πάρα πολλούς άλλους που βρίσκονται στον αντίποδα ακριβώς. Όσο ανορθολογικά κραυγάζουν οι πρώτοι, άλλο τόσο και περισσότερο ανορθολογικά πανηγυρίζουν οι δεύτεροι. Ξαφνικά πάρα πολλοί μοιάζουν να ανακάλυψαν τον νέο ηγέτη, τον νέο Ανδρέα που θα τα φτιάξει όλα και θα τα λύσει όλα! Κανένας (ή πολύ λίγοι) δεν αξιολογεί τις θέσεις και προτάσεις του, το πρόγραμμά του.
Όλοι τρέχουν πίσω από το νέο σωτήρα που θα βγάλει ένα μαγικό ραβδί και θα λύσει όλα τα προβλήματα. Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να εξετάσει τι πραγματικά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες είναι οι δώδεκα συνιστώσες που τον αποτελούν και τι θέσεις έχουν. Τι προτάσεις έχει για την οικονομία. Ποια είναι η στρατηγική του για την έξοδο της χώρας από την κρίση και πώς είναι η Ελλάδα που θέλει να φτιάξει. Δεν ανήκω φυσικά ούτε σ' αυτούς τους δεύτερους. Γιατί ξέρω ότι ο Αλέξης είναι ένας πολύ συμπαθητικός 38άρης με ανάλαφρο στυλ αλλά πίσω του υπάρχουν μια σειρά από απίθανοι τύποι, έως πορωμένοι τροτσκιστές και μαοϊκοί, τύφλα να χει το ΚΚΕ δηλαδή. Ότι όλοι αυτοί, στους οποίους οι παραπάνω περιγραφέντες συμπολίτες θα δώσουν ίσως τη δυνατότητα να κυβερνήσουν, έχουν ως στόχο τους μια Ελλάδα πολύ διαφορετική από τη σημερινή αλλά και πολύ διαφορετική από αυτή που εγώ έχω στο μυαλό μου. Γιατί βλέπω ότι η χώρα υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κυβερνηθεί από κάποιους που δεν έχουν ούτε σαφή στρατηγική ούτε και ξακάθαρη πρόταση. Κάθε μέρα τις τελευταίες δυο εβδομάδες είχαμε και μια διαφορετική άποψη από κορυφαίους του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε την κρίση, τις σχέσεις με την ΕΕ ή μια απίστευτη πρόταση που από μόνη της φτάνει για το κλείσουμε το μαγαζί μια κι έξω.
Τι να πρωτοπώ, από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Μέχρι και προχτές δημόσια αρνούνταν  την γενοκτονία των Ποντίων. Τι να συζητήσω από κει και πέρα; Το ότι μέχρι τώρα ο "κυρίαρχος" και "σοφός" ελληνικός λαός εμπιστευόταν αποδεδειγμένα ψεύτες και κλέφτες ή ανίκανους δεν δικαιώνει σε καμμία περίπτωση την εκ νέου επένδυση στην ανωριμότητα, την προχειρότητα και την ακρότητα. Και για να τελειώσω, ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χτες κατηγορούσε την ΔΗΜΑΡ ότι μάζευε πασόκους και ήθελε να γίνει το γενόσημο ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, το περισσότερο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ πήγε στον Κουβέλη. Αυτό που δεν μας είπε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όλο το παραστικό και λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ πάει σ'εκείνον! Όλη η συνδικαλησταρχική σαπίλα του Πασοκιστάν (Φωτόπουλοι κλπ) είναι πια τρόφιμοι του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τον απαράδεκτο Αρσένη των 81ετών έφτασε να προτείνει ο ανανεωτής Αλέξης για να καλοπιάσει το κόμμα της Κατσέλη και του Καστανίδη.

Tα «δήθεν» του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου

Tου Χρηστου Γιανναρα 

Φίλος, ακέραιος και οξυνούστατος, μου μήνυσε: «Προσπαθώ να μαντέψω τι επιφυλλίδα θα γράψεις την Kυριακή. Eγώ, μονολότι μου κάθεται στο στομάχι, θα ήθελα τον Tσίπρα πρωθυπουργό. Eίναι σχεδόν θεόσδοτη ευκαιρία να απομυθοποιηθεί στην Eλλάδα η Aριστερά, έστω και με βαρύ τίμημα». 
Aντιλέγω στον φίλο μου: H φερόμενη ως Aριστερά στην Eλλάδα δεν απομυθοποιήθηκε ούτε με το αίμα, την καταστροφή, τη φρίκη της ζαχαριαδικής ανταρσίας, και θα απομυθοποιηθεί με την πρωθυπουργία Tσίπρα; Δεύτερο: Ποια από τις δώδεκα εκδοχές («συνιστώσες») της Aριστεράς, που συνονθυλεύονται χαλαρά στον ΣYPIZA θα απομυθοποιηθεί, αν πρωθυπουργεύσει ο νεαρός δημοκόπος; Oι διαφορές που χωρίζουν τις σέκτες του μαρξίζοντος Σχολαστικισμού είναι φορτισμένες με την ίδια περίπου αβυσσαλέα εμπάθεια που αντιθέτει και τις αλληλομαχόμενες σέκτες του Παλαιοημερολογητισμού στην Eλλάδα. Oσο για τις διαφορές (πολιτικές υποτίθεται) που εμποδίζουν την ενοποίηση των «συνιστωσών» σε αρραγές κόμμα (αντί για συνασπισμό), η κατανόησή τους αποκλείεται για τους αμύητους στα Σανσκριτικά της μαρξιστικής political correctness. (Φαντάσου, αγαπημένες φίλε, τη συνοχή μιας κυβέρνησης που θα ικανοποιεί και θα ισορροπεί «συνιστώσες» εδραιωμένες στην άρνηση κομματικής ομογνωμίας). 
Στη σημερινή Eλλάδα η απομυθοποίηση της πολιτικής ασυναρτησίας και στενομυαλιάς αποκλείεται και για έναν άλλο λόγο: Διότι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην επιθυμία ή στη σκοπιμότητα έχουν επισήμως καταργηθεί. Eχει την παραμικρή σχέση (ή είχε ποτέ) το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Kίνημα με τον σοσιαλισμό; Συμβιβάζεται η έννοια του κοινωνισμού (σοσιαλισμού) με τη θεσμική κατάργηση της αξιοκρατίας, τη δικτατορία των Πρασινοφρουρών, την κλεπτοκρατία; Γνώρισε ποτέ η χώρα αμιγέστερες εφαρμογές του αχαλίνωτου καπιταλισμού από αυτές που επέβαλε ο και πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» στην Eλλάδα; Eχει το KKE οποιαδήποτε σχέση με το πρωταρχικό, κοινωνιοκεντρικό νόημα της λέξης Aριστερά; Eίναι το KKE κάτι περισσότερο από μια παροχή «προστασίας» στα συντεχνιακά, αντικοινωνικά συμφέροντα των συνδικαλισμένων «ρετιρέ» του Δημοσίου; 
O πυρήνας της καταστροφής που έχει συντελεστεί στη χώρα είναι η μεθοδευμένη σύγχυση εννοιών και ορίων, η τέλεια αλογία: Φτάσαμε στο σημείο, το έκγονο της διεθνιστικής, θεμελιωμένης στην αρνησιπατρία μαρξιστικής «Aριστεράς» ο κ. Tσίπρας, να ηγείται του αντιμνημονιακού στρατοπέδου, να υπερασπίζει την ελληνική αυτονομία, ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Kαι ο συνεχιστής, υποτίθεται, των παραδόσεων του Λαϊκού Kόμματος, της εμμονής στην ελληνικότητα, ο κ. Σαμαράς, να παλεύει απεγνωσμένα μήπως και συνενώσει, με «επικοινωνιακά» τερτίπια, τις «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις. O εισαγόμενος, μεταπρατικός μαρξισμός ενδύεται ελληνοπρεπέστατη λεοντή και η κομματική έκφραση τού κάποτε πατριωτισμού υπερασπίζει παθιασμένα την υποτέλεια στους δυτικούς τοκογλύφους. 
Eπίμονα και οχληρά η εδώ κατά Kυριακή επιφυλλίδα ζητούσε από τον κ. Σαμαρά να διαλύσει το ολοφάνερα χρεοκοπημένο κόμμα της N.Δ. και να επανιδρύσει το Λαϊκό Kόμμα που λείπει από τη χώρα. Aλλά για να το κάνει, έπρεπε να καταλαβαίνει ότι το Λαϊκό Kόμμα στην Eλλάδα δεν ήταν ποτέ η «Δεξιά». Hταν το πατριωτικό κόμμα, σε αντίθεση και ρήξη προς τον κεχηναίο θαυμαστή της Δύσης Bενιζελισμό και Kαραμανλισμό. Aν καταλάβαινε ο κ. Σαμαράς αυτή την αντίθεση, θα ήταν και ο μόνος ικανός να διεκδικήσει την παραμονή της χώρας στη E.E. και στο ευρώ. Oχι από τεταρτοκοσμική λιγούρα για καταναλωτισμό, αλλά επειδή είναι αδιανόητο να μην υπάρχει επίκαιρη και ενεργός ελληνική πρόταση που να ενδιαφέρει πρωτίστως τους Eυρωπαίους εταίρους μας, να αφορά στις κοσμογονικές ζυμώσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Nα θυμηθούμε τον Tσαρούχη: «Xρειάστηκε να ζήσω πέντε χρόνια στο Παρίσι, για να καταλάβω ότι το να γίνω Kοσμοπολίτης προϋποθέτει να είμαι Eλληνας». 
(Πολύ εύστοχα οι Aμερικανοί λογαριάζουν ως Δεξιά στην Eλλάδα τον Στέφανο Mάνο και τη Θεοδώρα Mητσοτάκη, μόνο. Παρά την κοινωνική του ευαισθησία, ο κ. Mάνος είναι τυπικά διεθνιστής, κοσμοθεωρία του είναι ο Iστορικός Yλισμός στη «φιλελεύθερη» εκδοχή του – την πολιτισμική ταυτότητα και παράδοση την εκδέχεται ως απλό «εποικοδόμημα» πάνω στην οικονομική «βάση» της ζωής. H δε κυρία Mητσοτάκη δεν είναι παρά η εύχρηστη διαχειρίστρια ανάλογων πολιτικών υπαγορεύσεων). 
Oλα αυτά για τον εγγονό της Πηνελόπης Δέλτα είναι Kινέζικα, γι’ αυτό πασχίζει και κόπτεται ο θλιβερός να συσπειρώσει στο ιστορικά τελειωμένο κόμμα της N.Δ. την «Kεντροδεξιά»! Aς μας έδινε τουλάχιστον έναν ορισμό: τι καταλαβαίνει με αυτή τη λέξη, τι περιεχόμενο της δίνει. Tο πρόβλημα της N.Δ., που ο κ. Σαμαράς, παρά τις τόσες προκλήσεις, το αγνοεί, είναι ότι δεν είχε ποτέ πολιτική ταυτότητα, ραχοκοκαλιά κοινωνικού στόχου. Aκόμα και ο ειδωλοποιημένος ιδρυτής της ήταν φανερά παγιδευμένος στη μειονεξία έναντι της Aριστεράς, γιατί αυτή επαγγελλόταν κοινωνικό όραμα και «προοδευτικές» στοχεύσεις, ενώ ο ίδιος το περισσότερο που διεκδικούσε ήταν μια αποτελεσματική διαχείριση της εξουσίας. Eπειδή δεν είχε ποτέ δική της ταυτότητα η N.Δ., θεωρούσε τον χαρακτηρισμό «Δεξιά» πάντοτε σαν ρετσινιά φορτωμένη και με ενοχές για τον «εμφύλιο», δηλαδή για την αντίσταση ενάντια στο αιμόδιψο πείσμα του KKE να υποτάξει την Eλλάδα στον σταλινικό ολοκληρωτισμό. 
Παγιδευμένος στη μειονεξία για την ασπόνδυλη πολιτική του ο Kων. Kαραμανλής επισώρευσε στη χώρα και τη νοσογόνο αντίφαση: Nα μετέχουν στο Kοινοβούλιο και στις προνομίες του Kοινοβουλευτισμού κόμματα (και «συνιστώσες» συνασπισμών) που αυτοκαθορίζονται στο καταστατικό τους, απερίφραστα, ως εξ ορισμού αντίπαλοι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Kαι σήμερα καυχώνται απροσχημάτιστα ότι «τους νόμους που ψηφίζει η Bουλή, εμείς τους καταργούμε στο πεζοδρόμιο» ή «θέλουμε απλή αναλογική, αλλά αρνούμαστε τις συγκυβερνήσεις»! 
Eστω και μόνο για την αποφυγή της στειρότητας του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου, μαρξιστικού ή αγορακεντρικού, η χώρα χρειάζεται το κόμμα το ικανό να δώσει πολιτική σάρκα στην ελληνικότητα του Tσαρούχη, του Eλύτη, του Mάνου Xατζηδάκη. Tο Λαϊκό Kόμμα: για να έχει συνέχεια η πολιτική μέσα από τις βιωματικές ρίζες του λαϊκού σώματος και όχι να αεροβατεί παρθενογεννημένη από ιδεολογήματα. 

20 Μαΐου 2012

Δήλωση Κωνσταντίνου Πλεύρη


Μετά τα τελευταία γεγονότα, δηλώνω ότι τάσσομαι ολοψύχως στο πλευρό του Προέδρου του ΛΑΟΣ κ. Γιώργου Καρατζαφέρη και θα αγωνιστώ υπέρ αυτού, με όλες μου τις δυνάμεις. Καλώ όλους τους πολιτικούς μου φίλους, να ταχθούν στο πλευρό του Γιώργου Καρατζαφέρη για την επικράτηση των ιδεών του πατριωτισμού. Απεριφράστως, καταδικάζω ανεξαιρέτως όλους όσους έφυγαν από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (6/6)

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (5/6)

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (4/6)

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (3/6)

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (2/6)

Πλεύρης & Καρατζαφέρης - Άλωση της Πόλης (1/6)

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΩΝ - PONTIAN HELLENISM GENOCIDE

19 Μαΐου 2012

Για να μην κακοκαρδίσει τους Γκρίζους Λύκους την έκανε η Ρεπούση...



Να γιατί έσπευσε να αποχωρήσει άρον-άρον από την αίθουσα της Βουλής η Μ.Ρεπούση μόλις ζητήθηκε τήρηση ενός λεπτού σιγής για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού!

Σε ένα μήνα λοιπόν, η κυρία Μαρία Ρεπούση, θα βρίσκεται σε συνέδριο στον Πόντο στο Karadeniz Technical University (Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μαύρης Θάλασσας) ως μέλος του Advisory Board του συνεδρίου (http://www.historyeducation.org/ishe-2012-committees.html). 

Πώς θα απολογηθεί στους εκεί καθηγητές (βλ.και Γκρίζους Λύκους), που τη θεωρούν φίλη τους, όπως ο φίλος της και επικεφαλής οργανωτής του συνεδρίου, συγχωριανός του Ερντογάν από τα Ριζά του Πόντου Ismail Demircioglu, ο οποίος κατέχει έδρα στη Σχολή Fatih (Πορθητής) στο Πανεπιστήμιο της Μαύρης Θάλασσας; http://www.fatih.ktu.edu.tr/ 

KARATZAFERHS--GIA THN GENOKTONIA TWN PONTIWN STHN EYRWBOYLH [19-05-2010]...

Ο οδηγός του τανκ του Πολυτεχνείου απαντά στον Μιχαλολιάκο | tsantiri

Ο οδηγός του τανκ του Πολυτεχνείου απαντά στον Μιχαλολιάκο | tsantiri

17 Μαΐου 2012

Γιανναράς: Κατάρρευση Γ΄

Γιανναράς: Κατάρρευση Β΄

Γιανναράς: Κατάρρευση Α΄

ΚΑΡΦΩΤΙΚΟ: Κρίσιμη απουσία σε κρίσιμη στιγμή

ΚΑΡΦΩΤΙΚΟ: Κρίσιμη απουσία σε κρίσιμη στιγμή: Και ο Γιώργος Καρατζαφέρης θα μπορούσε τον Νοέμβριο να κάνει τον καμπόσο, τον καουμπόι και να πουλήσει ψεύτικους τσαμπουκάδες και μαγκιές. Έ...

Η απάντηση του Γιώργου Καρατζαφέρη για την παράταξη, τη συνείδησή του και το μέλλον του ΛΑΟΣ

Ο Καρατζαφέρης απέναντι στην συνείδηση της παράταξης




Είναι ελάχιστες οι φορές που γράφω σε πρώτο ενικό. Ωστόσο, επειδή, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργος Καρατζαφέρης, μου είναι ένα από τα πλέον οικεία πολιτικά πρόσωπα, έκρινα σκόπιμο, να γράψω δυο – τρεις κουβέντες, με αφορμή την συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην κεντροδεξιά πολυκατοικία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Καρατζαφέρης, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς μαζί του ή όχι, ήταν και παραμένει ένας αυθεντικός αγωνιστής της παράταξης. Όπως, επίσης, αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., έχει δώσει πραγματικούς αγώνες στο πολιτικό (και όχι μόνο) πεζοδρόμιο για την μεγάλη Φιλελεύθερη Παράταξη. Αγώνες σε πολύ δύσκολους καιρούς. Τότε, που το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, τιμωρούσε όποιον δεν ακολουθούσε το «ρεύμα της Αλλαγής».
Ο Καρατζαφέρης, έχει και φιλότιμο και παραταξιακή συνείδηση. Μιλάει στη βάση της Ν.Δ., γιατί ουδέποτε αποκόπηκε από αυτήν. Ακόμη και σήμερα, στο γραφείο του, δεσπόζουν οι τιμητικές πλακέτες, που του έχουν δοθεί από τοπικές Οργανώσεις της Ν.Δ. Πέραν όλων αυτών, το βασικό πλεονέκτημα του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ., είναι ότι με την ίδια ευκολία που φοράει την στολή του «στρατηγού», μπορεί βάλει την φορεσιά του απλού στρατιώτη. Αγαπά την Πατρίδα. Το απέδειξε προσφάτως όταν υπήρχε ανάγκη για την συγκρότηση, κυβέρνησης, προκειμένου η χώρα να μην οδηγηθεί στην χρεοκοπία. Και, το έκανε ενώ γνώριζε ότι θα μπορούσε να υποστεί τεράστια πολιτική ζημιά.
Επειδή, ο Καρατζαφέρης, έχει δώσει σκληρές μάχες για την παράταξη σε δύσκολους καιρούς, τότε που οι διαχωριστικές γραμμές, ήταν ορατές και το ΠΑΣΟΚ, παντοδύναμο, είναι βέβαιο, τώρα, που η παράταξη έχει σημάνει προσκλητήριο, πως θα θυμηθεί τα όσα είχε περάσει, ως απλός ρεπόρτερ, κρατώντας στους ώμους την κάμερα της «tv press». Τότε, που πάλευε πουλώντας κασέτες στην Ομόνοια για να «σηκωθεί» λίγο ψηλότερα η Ν.Δ.
Δεν γνωρίζω τι θα αποφασίσει τελικά ο Γιώργος Καρατζαφέρης, και για να είμαι απολύτως ειλικρινής θα σεβαστώ απολύτως την όποια επιλογή του. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι θα πράξει, αυτό που πραγματικά του υπαγορεύει η συνείδησή του, η αγάπη για την παράταξη και η ευθύνη που έχει πρωτίστως ως αγωνιστής απέναντι στην μεγάλη μάζα των νεοδημοκρατών, που όλα αυτά τα χρόνια τον θεωρούν ως αναπόσπαστο κομμάτι του κόμματος. Στην τελική, ο Καρατζαφέρης, ξέρει, το πότε, και το πώς να μπαίνει στην μάχη, για να κερδηθεί ο πόλεμος.
 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΤΑΚΗΣ

15 Μαΐου 2012

Epic time-lapse map of Europe

Τράγκας για Καμμένο σήμερα! Αποθέωση!

Real.gr

Ινφογνώμων Πολιτικά: Το γερµανικό κατοχικό δάνειο

Ινφογνώμων Πολιτικά: Το γερµανικό κατοχικό δάνειο

Ινφογνώμων Πολιτικά: Νεολαϊκιστές, η νέα ασύμμετρη απειλή για την Ελλάδα (2)

Ινφογνώμων Πολιτικά: Νεολαϊκιστές, η νέα ασύμμετρη απειλή για την Ελλάδα (2)

Γιανναράς στο Ηράκλειο, 9-5-2012.

13 Μαΐου 2012

Aνάγκη να ολοκληρωθεί η κατεδάφιση


Tου Χρηστου Γιανναρα
Συγκεντρωμένες σε βιβλίο οι κυριακάτικες εδώ επιφυλλίδες της χρονιάς 2007 έχουν τον τίτλο: «H κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Eλλάδα σήμερα». Xαρισματική οξυδέρκεια; Διορατική ευφυΐα; Tίποτε από αυτά, δυστυχώς. Mόνο κοινή, κοινότατη λογική στην «ανάγνωση» της ελλαδικής πολιτικής πραγματικότητας. Oποιοσδήποτε παρατηρητής με στοιχειώδη νοημοσύνη και (απαραιτήτως) αμερόληπτη ανιδιοτελή κρίση, μπορούσε πριν από έξι (6) κιόλας χρόνια να διαγνώσει τη συντελεσμένη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Nα κατανοήσει ότι τα εμφανιζόμενα ως πολιτικά κόμματα ήταν μόνο συντεχνίες συμφερόντων, μολυσματικές εστίες φαυλότητας, συσπειρώσεις απίστευτης ανικανότητας καμποτίνων.
Eχει κάποια σημασία να μνημονευθεί η υπεροπτική αδιαφορία, η χλευαστική περιφρόνηση, η σκόπιμη διαβολή του προβληματισμού που κόμιζε επί χρόνια η κυριακάτικη εδώ επιφυλλιδογραφία. Kάπως ευγενικότεροι οι πραιτωριανοί του κ. Σαμαρά τη χαρακτήριζαν, τουλάχιστον δημόσια, «ρομαντική απαισιοδοξία», ενώ τα περιβάλλοντα του ολίγιστου των Παπανδρέου και Kαραμανλή του βραχέος απλώς σώρευαν καλά συγκαλυμμένο μένος αποστροφής. Tώρα η κατάρρευση συντελέστηκε σαν εφιαλτικός καταπέλτης. Tο άμεσο μέλλον, οι μέρες που έρχονται, εγκυμονούν μετασχηματισμό της λαϊκής οργής σε πανικό. Aπέναντι στις ύαινες της διεθνούς τοκογλυφίας η Eλλάδα έχει να αντιτάξει νεόκοπες, αμήχανες, όχι σοβαρότερες από τις προηγηθείσες φιγούρες της εγχώριας παρακμιακής χαρτοκοπτικής.
Eντυπωσίασε στις εκλογές της 6ης Mαΐου η συντριβή και ο εξευτελισμός των δύο μεγάλων πολιτικών καρκινωμάτων της μεταπολίτευσης. O πρασινογάλαζος αμοραλισμός που εδραίωσε θεσμικά στην Eλλάδα τη φαυλότητα και κλεπτοκρατία, την παροιμιώδη ανικανότητα και απολυταρχία της μικρόνοιας, αποδοκιμάστηκε από τους ψηφοφόρους αμείλικτα. Σαρώθηκαν οι εξυπνακίστικες ρητορείες, τα χρυσοπληρωμένα ευρήματα γκαιμπελικών «επικοινωνιολόγων», η αγυρτεία των τεχνασμάτων εντυπωσιασμού της εξουσιολαγνείας. Στάλθηκαν στα σπίτια τους οι φανταχτεροί σπιθαμιαίοι της μεταπολίτευσης, θα ζήσουν το υπόλοιπο του βίου τους με τον πανικό της επικρεμάμενης εισαγγελικής διερεύνησης της αυτουργίας, ή της ανοχής και απόκρυψης, κοινωνικών κακουργημάτων. (Aλήθεια, πόσους και ποιας νοητικής στάθμης ψηφοφόρους ήθελε να γοητεύσει ο κ. Eυάγγ. Bενιζέλος, όταν διόριζε τον κ. Πύρρο Δήμα επικεφαλής του «ψηφοδελτίου επικρατείας» του ΠAΣOK; Πόσους και ποιας δημοκρατικής ευαισθησίας πολίτες επιχειρούσε να σαγηνεύσει ο κ. Σαμαράς, όταν διόριζε εν ενεργεία δικαστικό στο δικό του «ψηφοδέλτιο επικρατείας»; H εξοντωτική συντριβή των δύο πρωτουργών του μεταπολιτευτικού αμοραλισμού κομμάτων –που μακάρι να συνοδευτεί και από την εισαγγελική διερεύνηση των οικονομικών τους– δίνει την ελπίδα ότι και η πιο μεθοδική εξηλιθίωση δεν εξαφανίζει τα ενστικτώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας μιας κοινωνίας).
Oι εκλογές της 6ης Mαΐου επικυρώνουν και με τη γλώσσα των αριθμών την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος που γέννησε και εξέθρεψε η μεταπολίτευση. Kατέρρευσε η απάτη των ασπόνδυλων «πολυσυλλεκτικών» κομμάτων, δηλαδή η μεταποίηση της πολιτικής σε παιχνίδι εντυπώσεων, σε ανταγωνισμό εξεύρεσης κεφαλαίων για τη διαφημιστική πλύση εγκεφάλου των πολιτών. Mόνο που η συντριβή των κορυφαίων της πολιτικής αχρειότητας πραγματοποιήθηκε με μοχλό δυο άλλες, επίσης κατεστημένες διαστροφές: την καπηλεία της Aριστεράς από τον καριερισμό και την καπηλεία του πατριωτισμού από τον ψυχολογικό εθνικισμό και τον ρατσιστικό τραμπουκισμό.
Δυστυχώς οι συλλογικές επιγνώσεις ωριμάζουν με απογοητευτική βραδύτητα – χρειάστηκαν τριάντα οχτώ χρόνια για να αποδοκιμαστούν εκλογικά και το παπανδρεϊκό πρωτότυπο και η νεοδημοκρατική απομίμησή του. Πόσος χρόνος άραγε θα χρειαστεί για να αφυπνιστεί η ελλαδική κοινωνία στην πιστοποίηση απειλητικών συμπτωμάτων, όπως η συμφεροντολογική, αντικοινωνική Aριστερά και ο διάστροφος νοσογόνος εθνικισμός;
Oι τετρακόσιες πέντε χιλιάδες πεντακόσιοι εξήντα δύο Eλληνες που ψήφισαν τη «Xρυσή Aυγή» είχαν, από το πρώτο κιόλας βράδυ των εκλογικών αποτελεσμάτων, τηλεοπτική εικόνα για το ποιο είδος αντιλήψεων και συμπεριφορών έμπασαν με την ψήφο τους στο ελληνικό κοινοβούλιο. Kανένα Mέσο «Eνημέρωσης» δεν είχε πληροφορήσει, με οπτικο-ακουστικό υλικό, τους πολίτες για το «πολιτικό προσωπικό» των καινοφανών κομμάτων. O γραπτός λόγος, που αναλαμβάνει να αναπληρώσει το κενό πληροφόρησης, δεν είναι πειστικός, ξενίζει ή δημιουργεί την υποψία εμπαθών προκαταλήψεων.
Oι εννιακόσιες εβδομήντα τρεις χιλιάδες τριακόσιοι έντεκα Eλληνες που ψήφισαν τον ΣYPIZA δεν χρειάζονταν οπτικο-ακουστικό υλικό για την πληροφόρησή τους, απλώς δεν έθεσαν ποτέ στον εαυτόν τους το ερώτημα: Tο όραμα ποιας κοινωνίας, ποιους στόχους και προτεραιότητες, ποια ποιότητα ζωής υπηρετεί αυτό το κόμμα; Kάποτε στην Eλλάδα το να είσαι Aριστερός, ακόμα και με τον μεταπρατικό, ξιπασμένο πρωτογονισμό της ζαχαριαδικής απάτης, ήταν ρίσκο, διακινδύνευες πολλά. Πάλευες για κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες ενάντια στη ζούγκλα των εγωκεντρικών συμφερόντων. Στα τριάντα οχτώ χρόνια της μεταπολιτευτικής Eλλάδας, το να είσαι Aριστερός συνιστά προϋπόθεση για να κάνεις καριέρα – κυρίως στο πανεπιστήμιο, σε καλοπληρωμένα πόστα της εκπαίδευσης, σε κρατικούς θώκους διαχείρισης του «πολιτισμού» και της «πληροφόρησης», όπως και για να προβληθείς σαν «καλλιτέχνης».
Kαι αυτή την αυτονόητη αναξιοκρατία την επέβαλε ο «Συνασπισμός της Aριστεράς και της Προόδου», που γενετικά μεταλλαγμένος ονομάζεται σήμερα ΣYPIZA. Xρησιμοποιούμενος από την ηροστράτεια ευφυΐα του Aνδρέα Παπανδρέου σαν «το εγγράμματο τμήμα του ΠAΣOK», κατέστησε τον «Aριστερισμό» προϋπόθεση καριέρας, ιδιαίτερα για ατάλαντους ή οπωσδήποτε μειονεκτικούς. Oποιος διέκρινε και γνώριζε ποιοι περιστοίχιζαν τον κ. Tσίπρα στον «γύρο του θριάμβου» της Πλατείας Kλαυθμώνος το πρώτο βράδυ, δεν υστερούσε σε ρίγος τρόμου συγκρίνοντας με την εικόνα των ακολούθων του κ. Mιχαλολιάκου. H επίδειξη του αριστερού καριερισμού, της ασημαντότητας να πλαισιώνει την εξουσία, είναι ένα άλλο είδος τραμπουκισμού, που ο ΣYPIZA τον κατέστησε γνώρισμα και της «Aριστεράς», όχι αποκλειστικότητα των φαύλων «πολυσυλλεκτικών» κομμάτων.
H κατεδάφιση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος είναι ανάγκη να ολοκληρωθεί. Διαφορετικά δεν γεννιέται το καινούργιο.

Καμμένες ελπίδες


του Γιάννη Χαραλαμπίδη
Πέρασε κιόλας μία εβδομάδα από τις εκλογές της 6ης Μαΐου κι είναι πλέον δεδομένο το αδιέξοδο στην διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης. Κανένα από τα τρία πρώτα κόμματα δεν διαθέτει επάρκεια κοινοβουλευτικής δύναμης, ώστε να υποχρεώσει τους υπολοίπους σε μία συγκυβέρνηση, ενώ και τα μικρότερα σε δύναμη κόμματα παραμένουν κατά το μάλλον ή ήττον σε αδυναμία παρέμβασης, αποτέλεσμα της ρητορικής τους και των αγκυλώσεών τους.
Πολλά έχουν ως τώρα ειπωθεί για το αποτέλεσμα της Κυριακής, όμως τα περισσότερα κατατείνουν είτε σε δοξολογίες είτε σε κατάρες. Με «ωσαννά» κι «ανάθεμα» όμως δεν παράγεται νηφάλιος και ουσιαστικός πολιτικός λόγος. Πολύ χρησιμότερη είναι μια εξέταση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της πρόσφατης εκλογικής διαδικασίας. Η ποιοτική αποτίμηση αναδεικνύει μια νέα σκληρή και ακανθώδη πολιτική σκακιέρα, με κύριους παίκτες:
α) την αποχή. Σε μια τόσο κομβική και κρίσιμη συγκυρία, όταν διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της πολιτείας και της κοινωνίας μας, η τόσο υψηλή αποχή αποτελεί φαινόμενο απολύτως νοσηρό. Περίπου ένας στους τρεις πολίτες δεν προσήλθε να ασκήσει το ύψιστο δικαίωμά του. Αρχικά αυτή η στάση εξελήφθη από τους περισσότερους ως στάση αποστροφής προς το πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του, προς όλα τα πολιτικά κόμματα. Αυτή η εξήγηση θα ταίριαζε σε μια φωτογραφία των κοινωνικών ρευστών του χθες. Αντίθετα, στις τελευταίες εκλογές, οι πολίτες που παρέμειναν μακράν της ψηφοδόχου, ήταν κατά βάση οι συναισθηματικά εξαρτημένοι οπαδοί των δύο (πάλαι ποτέ) μεγάλων κομμάτων. Πιεσμένοι από τον κοινωνικό και οικογενειακό περίγυρο, βαθειά απογοητευμένοι και προδομένοι αλλά ανίκανοι να επιλέξουν ένα ψηφοδέλτιο με διαφορετικό έμβλημα από αυτό που έμαθαν να ακολουθούν, προτίμησαν να μείνουν μακρυά από την κάλπη. Οι περισσότεροι ήδη νοιώθουν τύψεις συνειδήσεως (όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο σε μας τους υπολοίπους). Στις επόμενες εκλογές είναι πολύ πιθανό πολλοί να επιστρέψουν έμπρακτα στο «μαντρί».
β) τη συνειδητή επιλογή του βολικού ψέμματος. Ένα ισχυρό ποσοστό πολιτών, περίπου 25%-35% (αναλόγως ποιες πολιτικές μπορεί να εντάξει ή μη κάποιος) συνειδητά επέλεξε να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά και να πιστέψει ότι υπάρχουν εύκολες και μαγικές λύσεις, με μονομερείς διαγραφές και επαχθή χρέη που δεν χρειάζεται να πληρωθούν, αλλά και ταυτόχρονη παραμονή στα πλαίσια του κόσμου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η αποθέωση της ευχάριστης πλάνης. Με αυτά, δεν εννοώ φυσικά ότι δεν έπρεπε να τιμωρηθούν τα κατεστημένα κόμματα εξουσίας για την φθορά που έχουν συνολικά επιφέρει στην χώρα, αλλά ότι η δίκαιη αυτή αποδοκιμασία και τιμωρία έχει σαφώς υποδεέστερα ποιοτικώς χαρακτηριστικά όταν γίνεται χάριν μιας ωραιοποιημένης και βολικής πλάνης. Δηλαδή, για μια ακόμα φορά ο λαός έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα, έτι αισχρότερο, «λεφτά υπάρχουν».
γ) την αποστροφή και το μίσος προς την πολιτική και όσους ασχολούνται με αυτήν αδιακρίτως. Η τυφλή ψήφος διαμαρτυρίας και οργής έγινε φτύσιμο στο πολιτικό και πολιτειακό σύστημα, με την θεαματική ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Ένα ως χθες απροκάλυπτα ναζιστικό κόμμα του 0,29% εκτοξεύθηκε αίφνης στο 7%. Έγιναν ξαφνικά 7 στους 100 Έλληνες ναζί; Όχι βέβαια. Ούτε καν εθνικιστές δεν έγιναν. Η Χρυσή Αυγή, ήδη απίστευτα ευνοημένη από την ολική έκλειψη της οργανωμένης κατά νόμο πολιτείας σε ολόκληρες ζώνες της πρωτεύουσας, έγινε ο αποδέκτης μιας χαλαρής και κενής πολιτικής παιδείας ψήφου. Νέοι κατά βάση ψηφοφόροι, μεταξύ 18-35 αβασάνιστα επέλεξαν τον πιο θορυβώδη και αντικομφορμιστή υποψήφιο σχηματισμό, αυτόν που θεώρησαν ότι θα κάνει την καθωσπρεπισμένη Βουλή μπάχαλο. Αυτόν που θα κατακερματίσει την καλοραμμένη και γραβατωμένη εικόνα της εξουσίας, που θα χλευάσει και θα προπηλακίσει έμπρακτα τον στημένο λόγο των καθιερωμένων πολιτικών. Μόνο που όταν αποκαθηλωθεί αυτό το κατεστημένο, πρέπει να υπάρχει κάτι γόνιμο να μπει στη θέση του. Δεν μπορεί να το διαδεχθεί το πολιτικό κενό και το ευθύγραμμο εγκεφαλογράφημα του τραμπουκισμού. Η χώρα και η κοινωνία έχουν προβλήματα και αδιέξοδα που απαιτούν λύσεις και απαντήσεις. Δεν έχουν την πολυτέλεια για απόλαυση πολιτικών σόου.
Το σύστημα εξουσίας κατέβαλε συντονισμένη προσπάθεια να διογκωθεί υπερβολικά το ποσοστό των εκτός κοινοβουλίου κομμάτων. Σε μία προσπάθεια να καταστεί εφικτότερος ο στόχος σχηματισμού κυβέρνησης, περίπου 20% των εκλογέων δεν αντιπροσωπεύεται στην Βουλή που προέκυψε, με τρία κόμματα να μένουν εκτός κοινοβουλίου για λίγες χιλιάδες ψήφους. Το γεγονός ότι ένας στους πέντε εκλογείς δεν εκπροσωπείται, ένας στους πέντε λαμβάνει τα 1/3 της κοινοβουλευτικής δύναμης και το συνολικά 1/3 των πολιτών δεν προσήλθε να ψηφίσει διαμορφώνει μια άνευ προηγουμένου εικόνα αναντιστοιχίας του εκλογικού αποτελέσματος με το πολιτικό του αντίκρισμα, αλλά και αντικατοπτρίζει μια ακτινογραφία βαθειάς παθογένειας του κοινωνικοπολιτικού μας βίου.
Πορευόμαστε με βεβαιότητα στην αβεβαιότητα νέας εκλογικής αναμέτρησης, χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει έστω βάσιμη ελπίδα επίλυσης του πολιτικού προβλήματος. Τα κοινωνικά ρευστά βρίσκονται σε αδιάκοπο αναβρασμό και μπορεί το αποτέλεσμα των εκλογών της (πιθανότατα) 17ης Ιουνίου να καταστήσουν τα πολιτικά αδιέξοδα πλέον δύσβατα των σημερινών. Το δίλημμα «μνημόνιο/ αντιμνημόνιο» φαίνεται ήδη να προσπερνιέται, καθώς το ίδιο το «μνημόνιο» αναιρείται σταδιακά στην ουσία του και το πιθανότερο είναι σε λίγους μήνες να αποτελεί παρελθόν, αφού δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά κανένα πρόβλημα. Το δίλημμα και διακύβευμα  μετατοπίζεται πλέον στον γενικό προσανατολισμό της χώρας και την μορφή της κοινωνίας, ενώ πάνω σε αυτό αρχίζει ήδη να διακρίνεται η συγκρότηση του νέου πολιτικού διπολισμού. Αφενός οι αστικές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, που προτάσσουν τον δυτικό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, κι αφετέρου οι ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, που επιδιώκουν ένα ιδιότυπο νεοσοβιετικό κοινωνικό μετασχηματισμό λατινοαμερικανικού τύπου. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο μέσα στην ίδια χώρα να συνυπάρξει το υπόδειγμα της Αυστρίας ή της Φινλανδίας με το υπόδειγμα του Εκουαδόρ ή της Βενεζουέλας.
Πλέουμε σε αχαρτογράφητα βαθιά ύδατα. Οι πιθανότητες εθνικής ενότητας και συστράτευσης απέναντι στο ευρωπαϊκό κέντρο δείχνουν να εξανεμίζονται πίσω από μικροκομματικούς υπολογισμούς και «κρυφτούλι» στη μετάφραση. Μέχρι το επόμενο «ραντεβού με την ιστορία», το βράδυ της 17ης Ιουνίου, η πολιτική πραγματικότητα αλλά και προοπτική φαίνεται να συνοψίζεται εύστοχα στο σκωπτικά διασκευασμένο λαϊκό στίχο: «πιάσ’ το χρυσό αυγό και κούρευ’ το σύριζα…».
Ο κόσμος των ιδεών είναι κοινός για όλους. Απλώς ο καθένας που τον επισκέπτεται επιλέγει ποιες από τις ιδέες θα κρατήσει κοντά του. Οι ιδέες μοιάζουν με τους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας όσο επισκεπτόμαστε αυτόν τον κόσμο της ζωής. Τους ανθρώπους αυτούς τους αγαπάμε και τους κρατάμε κοντά μας, τους θεωρούμε ξεχωριστούς και είναι για μας, άλλοτε τους εκμεταλλευόμαστε για να ωφεληθούμε, άλλοτε γινόμαστε θύματά τους κι άλλοτε από την μεγάλη αγάπη γυρνάμε στο μίσος και τους απεχθανόμαστε, στρεφόμενοι σε άλλους ή και γενόμενοι επιφυλακτικοί με όλους.... 

12 Μαΐου 2012

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΥΛΛΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΧΑΡΥΒΔΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ

Π. Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
http://iperalitheias.blogspot.com/





Με νοπή την λαική εντολή της περασμένης μόλις κυριακής,κάποιος οφείλει να παρατηρήσει πως τα εκλογικά αποτελέσματα κατέδειξαν την πρόθεση του κόσμου να αλλάξει τα πράγματα βάζοντας ένα τέλος στην εποχή του δικομματισμού και αναδυκνείωντας δυνάμεις οι οποίες μέχρι πρότινος ήσαν στο περιθώριο της πολιτικής διεργασίας ή και κατείχαν μικρό ποσοστό ως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Η αλήθεια είναι πως το κτήνος του δικομματισμού υπέστει συντρηπτικό πλήγμα,πως οι εκλογές αυτή την φορά δεν είχαν ως πρώτο κόμμα την αποχή και πως η πρόθεση του κόσμου να περάσει το μύνημα για ουσιαστική αλλαγή κατέστη κάτι παραπάνω απο προφανής,μαζί όμως με όλα αυτά τα μάλλον θετικά,κατέστη σαφές και η στροφή πρός κόμματα της αριστεράς κάτι που δεν αποδυκνείει απαραίτητα πως οι εκλογές αυτές ήσαν απαραίτητα και εκλογές υπεύθυνης στάσης του κόσμου απέναντι στο σύνολο και την πατρίδα που τόσο πολύ υπέφερε δεκαετίες απο τον δικομματισμό και το πελατιακό κράτος.
Άραγε οι πολίτες που τίμησαν με την ψήφο κομματικούς σχηματισμούς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν επακριβώς το τι πρεσβεύει ; γνωρίζουν πως υποστηρίζει ανοιχτά τόσο την νομιμοποιήση όσο και την μονιμοποιήση του στρατού κατοχής των λαθρομεταναστών,γνωρίζουν οτι λέει ένα μεγάλο και ανερυθρίαστο ΝΑΙ στο θέμα των τζαμιών και στο να ονομαστούν τα σκόπια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ;
Οι δέ δημοσιογράφοι οι οποίοι κόπτονται μέσω ανακοινώσεων για την στάση της Χρυσής αυγής,κόμματος το οποίο έλαβε το διόλου ευκαταφρόνητο 7 τοίς εκατό επί του συνόλου,ενώ "ενημερώνουν" τους πάντες αφιερώνοντας ώρες εκπομπών για τον ρόλο του εν λόγω κόμματος στην τόνωση της "ξενοφοβίας" και του "ρατσισμού",δεν λένε λέξη για τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και για τις πλήρως ανθελληνικές θέσεις του,οι οποίες έχουν ως μοναδικό στόχο την εκτροπή της κατάστασης και το πέταμα του λαού αυτού απο την σκύλλα του δικομματισμού στην χάρυβδή του διεθνισμού,καθιστώντας ακόμα μια φορά περίεργο τον ρόλο τους όσον αφορά την προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης.
Φαίνεται πως περνάμε με βήμα ταχύ σε μία "νέα εποχή",απο τον κεκαλυμμένο διεθνισμό του δικομματισμού στον απροκάλυπτο υπηρέτη του διεθνισμού,την αριστερά και το χειρότερο όλων αυτό γίνεται με την σύμφωνη γνώμη του λαού.
Βέβαια όλα ανάγονται στο θέμα της προσωπικής μας ευθύνης και πόσο μάλλον για τό σοβαρότατο θέμα της εκλογικής διαδικασίας,διότι η ψήφος είναι κάτι ιερό και δεν θα πρέπει να πετιέται έτσι άκριτα στον βωμό του θυμού,της αγανάκτησης για οτι μας δυσαρεστεί ή λόγω του οτι δεν έχουμε τίποτε καλύτερο να κάνουμε,η ψήφος ισοδυναμεί με την υπογραφή μας,ή ψήφος και αυτοί που ψηφίζουμε είμεθα εμείς οι ίδιοι και αδυνατω να πιστέψω πως μεγάλο κομμάτι του λαού μας φέρθηκε ακόμα μια φορά με ανευθυνότητα απέναντι στο συμφέρον του συνόλου.
Μήπως πιστεύεις πραγματικά πως ένα κόμμα που διαφημίζει το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας ως βασική του αρχή,που λέει ΝΑΙ στην παράνομη κατοχή της Ελλάδας απο τους λαθρομετανάστες κάθε λογής,που τάσεται πρώτο στην απάλλειψη της θρησκείας μας με μέτρα όπως η κατάργηση της ορκομωσίας στον στρατό ή την αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων που συμπορεύονται με τον ελληνισμό για χιλιάδες χρόνια,ένα κόμμα που το φωνάζει δυνατά πόσο ανθέλληνας είναι θα υποστηρίξει ποτέ τα συμφέροντα σου σε σχέση με το μνημόνιο και θα ταχθεί υπέρ της Ελλάδας ;
Απο την ψευδοευμάρια του δικομματισμού πάμε ένα βήμα ¨μπροστά" στην ψευδοελευθερία της αριστεράς και του διεθνισμού που συνεπάγονται την μεγαλύτερη σκλαβιά για τις δεκαετίες που θα έρθουν κατ ελάχιστον,η επιπόλαιη θέλω ακόμα να πιστευω αυτή αριστερόστροφή τιμονιά οδηγεί στον βαθύ γκρεμό του διεθνισμού πάση δυνάμη.
Άραγε είσαι τόσο αφελής για να μην το πώ αλλιώς εν τέλει,που τσίμπησες στον πιο εύκολο και φθηνό λαικισμό ; είπαμε να τιμωρήσεις τον δικομματισμό αλλά οχι και τον ελληνισμό....

Βασίλειος Μαρκεζίνης - Ανιχνεύσεις 02/05/2012

9 Μαΐου 2012

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ ~ Κατοχικά Νέα

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ ~ Κατοχικά Νέα

ΜπλεΜήλο: Η διάλυση της κραταιάς κεντροδεξιάς

ΜπλεΜήλο: Η διάλυση της κραταιάς κεντροδεξιάς: Πολύ δύσκολα θα φανταζόταν κανείς πως θα έφθανε στιγμή που σε μιά εκλογική αναμέτρηση ο χώρος τη Κεντροδεξιάς θα ήταν χωρισμένος σε τουλάχι...

ΜπλεΜήλο: Που κατάντησε ο παλαιότερα κραταιός κεντροδεξιός χ...

ΜπλεΜήλο: Που κατάντησε ο παλαιότερα κραταιός κεντροδεξιός χ...: Τρείς πρέπει να αισθάνονται εντελώς άβολα στις καρέκλες τους μετά το χθεσινό αποτέλεσμα. Ο Σαμαράς, που προκάλεσε τις εκλογές και κατάφερ...

ΜΥΡΙΣΕ ΘΥΜΑΡΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟ



Ζέρβα από τον τάφο έβγα και δες
θ΄αναστηθεί ξανά ο ΕΔΕΣ
για τη σημαία και το σταυρό
αν χρειαστεί και στο βουνό
εμείς δεν ξέρουμε ζυγό
για τη σημαία και το σταυρό
αν χρειαστεί και στο βουνό
εμείς δεν ξέρουμε ζυγό

Μύρισε θυμάρι και βασιλικό 
λάμπει το φεγγάρι μες τον ουρανό
της κληρονομιάς εμείς συνεχιστές
στην κορυφή και πάλι, πάλι νικητές

Από το μνήμα έβγα, Ψαρρέ
ξύπνα αδικοχαμένε αητέ
δες τη γαλάζια τη γενιά 
που΄γινε ασπίδα και φωτιά
κόντρα στο δόλο και τη βιά

δες τη γαλάζια τη γενιά 
που΄γινε ασπίδα και φωτιά
κόντρα στο δόλο και τη βιά

Μύρισε θυμάρι και βασιλικό 
λάμπει το φεγγάρι μες τον ουρανό
της κληρονομιάς εμείς συνεχιστές
στην κορυφή και πάλι, πάλι νικητές

Η κλινικώς νεκρή Νέα Δημοκρατία

Η κλινικώς νεκρή Νέα Δημοκρατία

ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ 8-5-12

4 Μαΐου 2012

ΜπλεΜήλο: Ο μύθος του «σοφού» εκλογέα

ΜπλεΜήλο: Ο μύθος του «σοφού» εκλογέα: Δεν πρέπει να έχουμε πολλές ελπίδες για τις εξελίξεις την επαύριο των εκλογών. Κανένας δεν έχει την διάθεση να συνεργασθεί με κανένα και στ...

ΜπλεΜήλο: Ενότητα και επιλογή πολιτικής στρατηγικής

ΜπλεΜήλο: Ενότητα και επιλογή πολιτικής στρατηγικής: Ξέρουμε πλέον πότε θα γίνουν εκλογές. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι προδικάζουν αυτές ακριβώς γα το μέλλον μας. Αν κρίνουμε από τις δημοσκο...

Γιάννης Χαραλαμπίδης@Προεκτάσεις-Κρήτη TV-26/04/2012