23 Μαΐου 2012

Για το "ευρωπαϊκό μέτωπο", την ΝΔ, τον ΛΑΟΣ και την Αριστερά.


Τοποθετήσεις του Γιάννη Χαραλαμπίδη σε μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την εξαγγελία του "ευρωπαϊκού-κεντροδεξιού μετώπου" του Α.Σαμαρά, την ανασύνταξη της Κεντροδεξιάς και τις σχέσεις Νέας Δημοκρατίας - Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού.




Η γενική άποψή μου για το "ευρωπαϊκό μέτωπο"
Το "ευρωπαϊκό-κεντροδεξιό-πατριωτικό-καραμανλοσαμαρομητσοτακικό-όποιος περνάει απ'έξω μπαίνει μέσα" μέτωπο αναδίδει αφόρητη δυσοσμία θανατίλας, σήψης, συναλλαγής και καιροσκοπισμού. Η Νέα Δημοκρατία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, είναι πολιτικά πτώματα και αδυνατούν να εμπνεύσουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη κι ελπίδα στον ελληνικό λαό. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι η μόνη στρατηγική τους είναι η τρομοκρατία ενός λαού που δεν αντέχει άλλο αρνητισμό. Θέλει κάτι θετικό. Αλλά αδυνατούν να του προσφέρουν οτιδήποτε το θετικό κι έτσι επενδύουν σε μια δαιμονοποίηση της αριστεράς, που είναι η ασφαλέστερη οδός για την άνοδό της στην εξουσία. Μόνη ελπίδα είναι η επιβεβαίωση του πολιτικού θανάτου των δύο σάπιων μιζοκομμάτων και η αναγέννηση του "αστικού" πολιτικού κόσμου σε νέα βάση. Αν δεν πεθάνουν τα τζάκια και η πελατεία τους τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει! Μαύρο στον δικομματισμό!

Ήταν ειλικρινής η πρόσκληση Σαμαρά για την συγκρότηση του "μετώπου";
Σε καμμία περίπτωση δεν ήταν μια πρόκληση ειλικρινής και με παραταξιακό ή πολύ περισσότερο εθνικό χαρακτήρα. Αν ο κ. Σαμαράς εννοούσε πραγματικά το αίτημα έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε πρόσκληση για ανοικτό συνέδριο της σύνολης παράταξης χωρίς κομματικές ταυτότητες, με δική του παραίτηση από οποιαδήποτε αξίωση ηγεσίας και κηδεμονίας. Είναι ο άνθρωπος που έχει περισσότερο παντός άλλου διχάσει την παράταξη της κεντροδεξιάς εδώ και 20 χρόνια. Πώς μπορεί στο ελάχιστο να εγγυηθεί ή έστω να εμπνεύσει την ελπίδα ανόρθωσης της παράταξης και νίκης; Αστεία πράγματα. Το μόνο που εναγωνίως θέλει ο κ. Σαμαράς είναι να μην εξανεμιστούν οι πενιχρές πια ελπίδες του να γίνει πρωθυπουργός. Για την καρέκλα του και τον εαυτό του και μόνο ενδιαφέρεται, γιατί πολύ αργά τον έπιασε ο πόνος για την παράταξη και την πατρίδα. Όσο για αυτούς που έσπευσαν να ανταποκριθούν στο δήθεν παραταξιακό προσκλητήριο το μόνο που τους κινεί είναι το προσωπικό τους συμφέρον. Ξεκάθαρα και φανερά.

Σχετικά με την προσχώρηση πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στη ΝΔ.
"Παραδοσιακά" ξέρουμε ότι όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες προέρχονταν από τον χώρο της Αριστεράς. Απ' ό,τι φαίνεται, και η απέναντι παράταξη διαθέτει κάποιους μικρομεσαίους σκηνοθετίσκους, που μας σερβίρουν τον τελευταίο καιρό σε επανεκτέλεση ένα έργο του 1965, με κατά κύματα προσχώρηση πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στην ΝΔ. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα. Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα ανθρώπων που συνειδητά επέλεξαν να εγκαταλείψουν το μετερίζι στην δύσκολη στιγμή. Μα ο κάθε αγώνας και δη ο πολιτικός, την δύσκολη στιγμή χρειάζεται το πείσμα και την αντοχή. Ο αγωνιστής, αυτός μάλιστα που ως χτες έλεγε ότι θα μείνει αμετακίνητος, κρίνεται από την εμμονή στους στόχους του αγώνα και στην πίστη στην νίκη. Η μεγάλη διαφορά της εθνικής/πατριωτικής ιδεολογίας και κοσμοθέασης με άλλες ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις, όπως ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός κλπ, είναι ότι αναφέρεται σε υπερχρονικές και υπερατομικές ιδέες και αξίες, όχι σε οικονομικά μεγέθη και μικροπολιτικά κόστη και οφέλη. Οι πρώην "συν-αγωνιστές" εζυγίσθηκαν και ευρέθησαν ελλιποβαρείς. Διαφωνούμε κάθετα με την πολιτική τους κρίση και επιλογή και εύλογα αμφιβάλλουμε για την σκοπιμότητα και τα κίνητρά της. Αυτοί μας έδωσαν το δικαίωμα.

Για την λάσπη ότι τάχα ο ΛΑΟΣ ζήτησε τμήμα της κρατικής επιχορήγησης της ΝΔ προκειμένου να προσχωρήσει σ' αυτήν.
Το κόμμα που δεν χρωστάει ούτε 1 ευρώ, που δεν ζήτησε λεφτά για να κάνει εκλογές και αυτά που πήρε τα μοίρασε τρόφιμα, που επέστρεψε 1 εκατομμύριο ευρώ στο δημόσιο για να το φάει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, που ζήτησε επίμονα την διακοπή ή μείωση της κρατικής επιχορήγησης, ζήτησε να πάρει λεφτά από το πλέον χρεωμένο και χρεωκοπήμένο κόμμα, που χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, που έχει υποθηκεύσει την κρατική επιχορήγηση ως το 2017 (που δεν θα υπάρχει) και που έπαιρνε αποδεδειγμένα μίζες από τη Siemens; Ή ανόητοι είστε ή για ανοήτους μας περνάτε.

Για το ότι τάχα ο ΛΑΟΣ υπήρξε στήριγμα του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και αν τώρα είναι στήριγμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΛΑΟΣ δεν επεδίωξε να έχει ποτέ κεντρικό του αντίπαλο την ΝΔ. Αντιθέτως, από το 2004 διαχρονικά οι ηγεσίες της ΝΔ αντιμετωπίζουν τον ΛΑΟΣ απολύτως εχθρικά. Το μόνο που μας έφερε και μας φέρνει απέναντι είναι η καθεστωτική αντίληψη απόλυτης δεσποτείας της παράταξης που διακατέχει την ηγετική ομάδα της ΝΔ αλλά φυσικά και οι σοβαρές προγραμματικές μας αποκλήσεις, γιατί βέβαια είναι αδύνατο εμείς να πούμε "ναι"σε τζαμί, να πούμε "ευχαριστούμε τους μετανάστες", να στηρίξουμε την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, να δεχτούμε σύνθετη ονομασία κλπ.
Το πρώτο είναι ένα ξεκάθαρο κυριαρχικό σύνδρομο αποκλειστικής νομής της εξουσίας και εξαφάνισης κάθε εναλλακτικής φωνής και παρουσίας στην παράταξη. Η ηγετική ομάδα της ΝΔ, με νοοτροπία κοτζάμπαση και μπεηλέρμπεη, αδυνατεί να ξεπεράσει την παράδοση των τζακιών και των φατριών και να αντιληφθεί ότι η σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική πρακτική είναι η παρουσία διαφορετικών κομμάτων με ιδεολογικές αποκλήσεις στα πλαίσια μιας παράταξης και η παραγωγή γόνιμων συνεργατικών κυβερνήσεων. Αντίθετα, ο ΛΑΟΣ επέδειξε πάντοτε παραταξιακή υπευθυνότητα.
Από το 2007 ως το 2009 κάναμε διαρκώς εκκλήσεις αλλαγής στάσης και πολιτικής προς τον Κ.Καραμανλή, ο οποίος εκώφευε στις προειδοποιήσεις μας για την επερχόμενη άνοδο του ανεκδιήγητου ΓΑΠ στην εξουσία. Την άνοιξη του 2009 με επίσημη πρόταση του παρείχαμε αμέριστη κοινοβουλευτική στήριξη με 2 όρους: να προχωρήσει την διερεύνηση των σκανδάλων και να διορθώσει κάποια κραυγαλέα κακώς κείμενα της πολιτικής του. Υπό την καθοδήγηση της Ν.Μπακογιάννη την απέρριψε και μας χαρακτήριζε ακραίους. Όλα αυτά με το ΠΑΣΟΚ να μας φωνάζει "δεκανίκια του Καραμανλή".
Μετά τις εκλογές του 2009 και τον καταποντισμό Καραμανλή, αρνηθήκαμε να πάρουμε θέση. Το μόνο που είπε ο Καρατζαφέρης ήταν ότι "βλέπω ότι η Ντόρα έχει 55% πιθανότητες να κρατήσει ενωμένο το κόμμα κι ο Αντώνης 45%", όπερ και επαληθεύτηκε. Αμέσως οι σαμαρικοί (αυτοί που χτες καλωσόρισαν τη Ντόρα στη νΝΔ ή έχουν συνταχθεί με τον Καμμένο που ήταν ο πρώτος που δημόσια στήριξε την Ντόρα το 2009) βγήκαν να μας κατηγορήσουν ότι τάχα παίζουμε το παιχνίδι της Ντόρας. Η πολιτική βλακεία χτυπάει κόκκινα δηλαδή.
Από την εκλογή Σαμαρά και μετά η ΝΔ (με επιλογή του προεδρικού επιτελείου) αποδύθηκε παντί τρόπω σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης και λασπολόγησης του ΛΑΟΣ. Παρ' όλα αυτά, έχοντας πάντοτε στο στόχαστρό μας πρωταρχικά το ΠΑΣΟΚ, ζητήσαμε ευθέως από τον Σαμαρά στις αρχές του 2010 να στηρίξουμε από κοινού άλλον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να πάμε την άνοιξη σε εκλογές (σημειωτέον ότι την άνοιξη του 2010 τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις ήταν περίπου: ΠΑΣΟΚ: 40%, ΝΔ: 36%, ΛΑΟΣ: 6%). Εισπράξαμε άρνηση. Ζητήσαμε συστράτευση σε κοινό μέτωπο κατά του λαθρο-νόμου Ραγκούση και στο αίτημα για δημοψήφισμα (όπου ο ΛΑΟΣ έφερε στη Βουλή πάνω από 400.000 υπογραφές). Εισπράξαμε άρνηση.
Μετά την ψήφιση του Μνημονίου 1 η ΝΔ (που το ψήφισε στο Ευρω/λιο, ψήφισε Μεσοπρόθεσμο και 2ο Μνημόνιο και χτες μετά βαΐων υποδέχθηκε την Μπακογιάννη που επίσης το ψήφισε) εξαπέλυσε νέα βρώμικη και ακατάσχετη λασπολογική επίθεση κατά του ΛΑΟΣ με κάθε μέσο και αιχμές του δόρατος τα διάφορα ψωμιζόμενα από την Συγγρού ιστολόγια. 'Υβρεις, λάσπη και ψέμματα σε kingsize έκδοση. Παρ' όλα αυτά ο Καρατζαφέρης, που "δεν έχει παραταξιακή ευαισθησία", δεν έπαψε να πιέζει τον Σαμαρά να δεχτεί κυβέρνηση συνεργασίας για να πεταχτεί εκτός πρωθυπουργίας ο ΓΑΠ. Ο Σαμαράς εκώφευε συστηματικά και όταν το καλοκαίρι του 2011 του δόθηκε η ευκαιρία να πετάξει τον ΓΑΠ από την εξουσία το απέφυγε για να μην πάρει την καυτή πατάτα. Ο ΛΑΟΣ όμως ήταν στρατηγικός εταίρος του ΠΑΣΟΚ; Όσο ήταν στρατηγικός εταίρος του ΠΑΣΟΚ άλλο τόσο ήταν και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ και ο καραμανλισμός είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς σε όλη την Μεταπολίτευση! Αποφεύγω χάριν συντομίας την εξαιρετικά εύκολη ιστορική αναδρομή για να πάω κατευθείαν στο 2010, όταν ο Σαμαράς έκανε παιχνιδάκια και ανέβαζε τον ΣΥΡΙΖΑ σε προνομιακό αντιμνημονιακό συνομιλητή. Εσείς αμαδείξατε τον Τσίπρα και μόνο εσείς, όταν το 2010 τον αναγορεύσατε σε στρατηγικό σύμμαχο και εν συνεχεία όταν πριν δυο μήνες υπογράψατε με χέρια και με πόδια το 2ο Μνημόνιο, την Δανειακή Σύμβαση, το PSI, τις έγγραφες δεσμεύσεις κλπ και καταδικάσατε τον αστικό πολιτικό χώρο σε διάλυση. Εσείς με Καραμανλή φέρατε στους ώμους σας τον Γιώργο Παπανδρέου ενώ κάναμε αγώνα για να μην έρθει και εσείς φέρνετε με τις παλινωδίες και την ανικανότητα του Σαμαρά τον Αλέξη Τσίπρα, παρ' όλο τον τιτάνιο αγώνα που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια για την ανατροπή της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς. Ως το 2007 που ο ΛΑΟΣ μπήκε στη Βουλή κανείς δεν είχε τολμήσει να πλήξει την ιδεολογική κυριαρχία και την πολιτική ατζέντα της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Σχετικά με την άνοδο της Αριστεράς
Η ΝΔ όχι μόνο ανέχθηκε αλλά και εξέθρεψε την καθεστωτική επικράτηση των ιδεών και ιδεοληψιών της ελληνικής Αριστεράς. Έκανε ιδεολογία και πολιτική στρατηγική το ενοχικό σύνδρομο της Δεξιάς, "ποινικοποίησε" και περιθωριοποίησε κάθε εθνική ιδέα και πατριωτική διαλεκτική αντικαθιστώντας τις με μια κούφια ευρωπαϊστική υμνολογία. Συνειδητά έπνιξαν τον εθνικό/πατριωτικό χώρο από την δεκαετία του '70. Έτσι νομιμοποιήθηκε πλήρως και κυριάρχησε κάθε απίθανη συνιστώσα της ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας της αριστεράς. Ακόμα κι ο Α.Σαμαράς μόλις εξελέγη πρόεδρος έσπευσε να υποβάλει τα διαπιστευτήριά του στον Μίκη Θεοδωράκη ("είσαι ένας μύθος..."). Τον αντικομμουνισμό και τον αντιαριστερισμό μόνον εσχάτως τον ανεκάλυψε η νΝΔ για να αυτοπροβληθεί ως το νέο εθνικό ανάχωμα απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τα τελευταία δύο χρόνια τόσο ο πατριωτικός χώρος έκανε λάθη στρατηγικής και τακτικής όσο και η ευρεία αστική πολιτική τάξη έκανε ό,τι μπορούσε για να ενισχύσει την ριζοσπαστική αριστερά. Τώρα θα δρέψει τους καρπούς της πολιτικής της. Η αστική πολιτική τάξη (κεντροδεξιά και κεντροαριστερά) πρέπει να "πεθάνει" για να ξαναγεννηθεί.

Η Αριστερά δεν βαρύνεται με καμμία ευθύνη για την σημερινή μας κατάσταση;
Έχει ευθύνες η Αριστερά για την κρίση; Ναι ξεκάθαρα έχει! Γιατί η Αριστερά με την δική της ρητορεία και δογματική διαμόρφωσε εν πολλοίς την πολιτική/ιδεολογική ατζέντα σε όλη τη Μεταπολίτευση! Την δική της ρητορική υιοθέτησε το καιροσκοπικό παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής και έσυρε εν μέρει πίσω του και τη ΝΔ, η οποία επί 4 δεκαετίες το μόνο που κατάφερε με επιτυχία είναι βγάζει κόμπλεξ κατωτερότητας και ενοχικό σύνδρομο έναντι των αριστερών! Ο κρατισμός, η ανορθολογική διόγκωση του δημοσίου τομέα, ο πόλεμος στην επιχειρηματικότητα, το μπάχαλο στην ανώτατη εκπαίδευση, η διάλυση της ελληνικής παιδείας, κι ένα σωρό άλλα θέματα υπήρξαν ή δεν υπήρξαν αποτελέσματα επικράτησης παντού μιας αριστερόστροφης νοοτροπίας και ιδεοληψίας;

Υπάρχει προοπτική μια κυβέρνηση της Αριστεράς υπό τον Αλέξη Τσίπρα να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της χώρας;

Πολλοί στην Αριστερά βλέπουν μόνο κάποιους να καταστροφολογούν και να περιμένουν Αρμαγεδδώνα όταν βγει ο Τσίπρας. Πράγματι αυτό κάνουν πολλοί, ακόμα και στο δικό μου χώρο. Είναι λάθος γιατί είναι ανορθολογικό, είναι περισσότερο συναισθηματικό (για την ηγεσία της ΝΔ είναι υπολογισμένο φυσικά) και κάθετί συναισθηματικό στην πολιτική είναι συνήθως λάθος. Εγώ όμως δεν βλέπω μόνο αυτούς. Βλέπω και πάρα πολλούς άλλους που βρίσκονται στον αντίποδα ακριβώς. Όσο ανορθολογικά κραυγάζουν οι πρώτοι, άλλο τόσο και περισσότερο ανορθολογικά πανηγυρίζουν οι δεύτεροι. Ξαφνικά πάρα πολλοί μοιάζουν να ανακάλυψαν τον νέο ηγέτη, τον νέο Ανδρέα που θα τα φτιάξει όλα και θα τα λύσει όλα! Κανένας (ή πολύ λίγοι) δεν αξιολογεί τις θέσεις και προτάσεις του, το πρόγραμμά του.
Όλοι τρέχουν πίσω από το νέο σωτήρα που θα βγάλει ένα μαγικό ραβδί και θα λύσει όλα τα προβλήματα. Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να εξετάσει τι πραγματικά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες είναι οι δώδεκα συνιστώσες που τον αποτελούν και τι θέσεις έχουν. Τι προτάσεις έχει για την οικονομία. Ποια είναι η στρατηγική του για την έξοδο της χώρας από την κρίση και πώς είναι η Ελλάδα που θέλει να φτιάξει. Δεν ανήκω φυσικά ούτε σ' αυτούς τους δεύτερους. Γιατί ξέρω ότι ο Αλέξης είναι ένας πολύ συμπαθητικός 38άρης με ανάλαφρο στυλ αλλά πίσω του υπάρχουν μια σειρά από απίθανοι τύποι, έως πορωμένοι τροτσκιστές και μαοϊκοί, τύφλα να χει το ΚΚΕ δηλαδή. Ότι όλοι αυτοί, στους οποίους οι παραπάνω περιγραφέντες συμπολίτες θα δώσουν ίσως τη δυνατότητα να κυβερνήσουν, έχουν ως στόχο τους μια Ελλάδα πολύ διαφορετική από τη σημερινή αλλά και πολύ διαφορετική από αυτή που εγώ έχω στο μυαλό μου. Γιατί βλέπω ότι η χώρα υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κυβερνηθεί από κάποιους που δεν έχουν ούτε σαφή στρατηγική ούτε και ξακάθαρη πρόταση. Κάθε μέρα τις τελευταίες δυο εβδομάδες είχαμε και μια διαφορετική άποψη από κορυφαίους του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε την κρίση, τις σχέσεις με την ΕΕ ή μια απίστευτη πρόταση που από μόνη της φτάνει για το κλείσουμε το μαγαζί μια κι έξω.
Τι να πρωτοπώ, από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Μέχρι και προχτές δημόσια αρνούνταν  την γενοκτονία των Ποντίων. Τι να συζητήσω από κει και πέρα; Το ότι μέχρι τώρα ο "κυρίαρχος" και "σοφός" ελληνικός λαός εμπιστευόταν αποδεδειγμένα ψεύτες και κλέφτες ή ανίκανους δεν δικαιώνει σε καμμία περίπτωση την εκ νέου επένδυση στην ανωριμότητα, την προχειρότητα και την ακρότητα. Και για να τελειώσω, ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χτες κατηγορούσε την ΔΗΜΑΡ ότι μάζευε πασόκους και ήθελε να γίνει το γενόσημο ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, το περισσότερο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ πήγε στον Κουβέλη. Αυτό που δεν μας είπε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όλο το παραστικό και λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ πάει σ'εκείνον! Όλη η συνδικαλησταρχική σαπίλα του Πασοκιστάν (Φωτόπουλοι κλπ) είναι πια τρόφιμοι του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τον απαράδεκτο Αρσένη των 81ετών έφτασε να προτείνει ο ανανεωτής Αλέξης για να καλοπιάσει το κόμμα της Κατσέλη και του Καστανίδη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου