του Χρήστου Γούδη
Καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών
Προέδρου του Ιδρύματος Ίων Δραγούμης
Ελλάς, άχθος αρούρης
αμπέλι ξέφραγο και βοσκοτόπι
ποιμένων τρωκτικών
ασπόνδυλων και μαλακίων
που λιάζονται νωχελικά στον ήλιο σου
συνάμα ψάχνοντας για θέση στο κατάστρωμα
του πλοίου που αυτοί ονόμασαν
«Ελλάς, το Μέγα Απορριμματοφόρον»
Decadence (1991)
Χρίστος Γούδης
Εν όψει της επιχειρούμενης εθνοφυλετικής μετάλλαξης της χώρας μας, μέσα από μηχανισμούς μεθοδευμένης πτώχευσης του λαού της, και κατευθυνόμενου αποχρωματισμού της εθνικής του ταυτότητας με την ανεξέλεγκτη μαζική εισροή αλλογενών, αλλοφύλων και αλλοθρήσκων στοιχείων, την επαπειλούμενη μετανάστευση των λαμπροτέρων μυαλών της νεολαίας του, και την συστηματική διαβρωτική αποδόμηση των αρχών και αξιών του από κρετίνους ή και αμειβόμενους πράκτορες της προδοτικής «διανόησης του κιλού», η χώρα οφείλει να τεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η υπερεπείγουσα αναγκαιότητα της ανάληψης της διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους από τις πατριωτικές δυνάμεις δεν επιτρέπει αβρότητες, φιλοφρονήσεις και περίτεχνες λεκτικές προσεγγίσεις, αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από την φυσική πολιτική της ηγεσία. Αυτά είναι:
1) Συναγερμός και συνεχής επαγρύπνηση των ενόπλων δυνάμεων του έθνους, των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας (και των νομιμοφρόνων πολιτών της), για την αντιμετώπιση πιθανών εξωτερικών απειλών και την αποτροπή φημολογούμενων εθνικών υποχωρήσεων αλλά και κοινωνικών αναταραχών, προς διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδας και της αναγκαίας ηρεμίας και τάξεως, κατά την μεταβατική περίοδο της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση που διερχόμαστε.
2) Άμεση συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την τεκμηρίωση του επίπλαστου «επαχθούς» δημοσίου χρέους που επισώρευσαν στην χώρα μας οι «συμβάσεις διαφθοράς» μεταξύ των διεθνών και των ημετέρων «τζογαδόρων του χρήματος» -με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Siemens- και άρνηση αποπληρωμής του, μέχρις ότου επιτευχθεί η αναγκαία αναδιάρθρωσή του επί τη βάσει των αρχών της ηθικής και του διεθνούς δικαίου.
3) Δήμευση των αισχροκερδών υπέρογκων περιουσιών και κεφαλαίων που αποκτήθηκαν από επίορκους πολιτικούς και στυγνούς παρασιτικούς μεσάζοντες του χρήματος, συνοδευόμενη από την παραδειγματική τους τιμωρία μέσα από συνοπτικές διαδικασίες. Όλοι μας γνωρίζουμε τους κλέφτες και τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος, και κανείς δεν ανέχεται πλέον την άρνηση απονομής δικαιοσύνης μέσα από προσχηματικές και χρονοβόρες διαδικασίες, που αρνούνται τα οφθαλμοφανή, κάτω από διάτρητες δικαιολογίες περί της «νομιμότητας» των πράξεών τους, μιας «νομιμότητας» που οι ίδιοι μεθόδευσαν μέσα από κοινοβουλευτικές ρυθμίσεις παραγραφής των εκνόμων και ληστρικών ενεργειών τους.
4) Ψυχολογική προπαρασκευή του λαού μας για την ενδεχομένως αναγκαία, αλλά συντεταγμένη, καταφυγή στο εθνικό μας νόμισμα, τουτέστιν στην εθνική μας κυριαρχία, η οποία εδράζεται εν πολλοίς στην ευελιξία χάραξης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής, με τις δυνατότητες (και τους περιορισμούς) που αυτή παρέχει, τόσο ως προς το δικαίωμα εκτύπωσης χρήματος, όσο και ως προς τον καθορισμό της ισοτιμίας έναντι άλλων νομισμάτων, προς διασφάλιση αφ’ ενός μεν της αναγκαίας ρευστότητας και αφ’ ετέρου της ενίσχυσης των εξαγωγικών μας δυνατοτήτων, αλλά και της τόνωσης του τουρισμού (φθηνή δραχμή).
5) Άμεση επανεκκίνηση της αγοράς με την απελευθέρωση της οικοδομής από τον ασφυκτικό βρόχο του «πόθεν έσχες», η οποία σημειωτέον τροφοδοτεί περί τα διακόσια (200) διαφορετικά επαγγέλματα, αλλά και με την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσα από μία πολιτική φοροαπαλλαγών, χαμηλής φορολόγησης και πάταξης του παραεμπορίου των αλλογενών. Ανακούφιση του φτωχού λαού με την νομιμοποίηση των «αυθαιρέτων» κτισμάτων του, αυτών που με το αίμα και τον ιδρώτα του έφτιαξε για να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον καταδυνάστευσης από τους μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοκαταχραστές της εξουσίας που απολαμβάνουν την ασυλία της ασυδοσίας τους και χαίρουν πάντοτε της «έξωθεν» καλής μαρτυρίας.
6) Περιστολή του δημόσιου τομέα, όχι επί τη βάσει μιας οριζόντιας συλλογιστικής, αλλά με κριτήριο τις ασυμμετρίες που εμφανίζει ως προς την καταλληλότητα, το μέγεθος και την αναγκαιότητα ύπαρξης συγκεκριμένων υπηρεσιών ή οργανισμών, και την απουσία άλλων. Μετατάξεις των ικανών δημοσίων υπαλλήλων σε κοινωνικά χρήσιμες μονάδες του δημοσίου και απαλλαγή από τους «κηφήνες του συνδικαλισμού», που υπάρχουν για να υπηρετούν την δική τους μόνον ύπαρξη, ευμάρεια, και έρπουσα κοινωνική ανέλιξη, και όχι την διασφάλιση των συμφερόντων του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
7) Υποδειγματική αλλαγή του τρόπου ζωής των ταγών στα πλαίσια μιας εκ των πραγμάτων αναγκαίας λιτότητας, με την επάνοδό τους σε αρχές και αξίες μιας Ελλάδας που δομήθηκε και μεγαλούργησε μέσα από την πνευματικότητα του λαού της και την ευλάβειά του έναντι των ιερών και οσίων των παραδόσεων του έθνους. Μιας Ελλάδας που ποτέ της δεν ταύτισε την αφθονία του πλούτου και τον άκρατο καταναλωτισμό με την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, και την αισθητική της απλότητας, που ιστορικά συνοδεύει τον Έλληνα, ακόμη και σε περιόδους εσχάτης υλικής πενίας.
8) Λελογισμένη εκμετάλλευση του φυσικού και ενεργειακού μας πλούτου, με σεβασμό έναντι της ιερότητος της φύσης και της θάλασσας της πατρίδος μας, που μας γεννά, μας διαπαιδαγωγεί και μας εκτρέφει. Ανασυγκρότηση και ενίσχυση κατά προτεραιότητα της ευρύτερης πρωτογενούς μας παραγωγής (αγροτικής, μεταλλευτικής, υδροφόρου και ενάλιας), για την διασφάλιση της επισιτιστικής και ενεργειακής μας αυτάρκειας σε καιρούς χαλεπούς.
9) Άμεση ανάταξη του πνευματικού και πολιτιστικού μεγέθους της χώρας μέσα από την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανωτάτης Παιδείας και Έρευνας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, με κριτήρια αξιοκρατίας, καινοτομίας και ελληνικότητας, αλλά και μέσα από την ποιοτική αναβάθμιση των ΜΜΕ, αναφορικά με την προβολή του πολιτισμού ως πυλώνα δόμησης της κοινωνίας μας και την υπεύθυνη (και όχι υποβολιμαία) πληροφόρηση των πολιτών, μακράν των ρύπων της κατευθυνόμενης εικονικής πραγματικότητας που εμέσσει σήμερα. Αποβολή από το σώμα της κοινωνίας όλων εκείνων που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν ή υποθάλπουν τον εκβαρβαρισμό της χώρας κάτω από τον μανδύα μιας εκφυλιστικής πολυπολιτισμικότητας.
10) Αναβάθμιση του εθνικού και κοινωνικού ρόλου ενός ανασυγκροτημένου στρατού ως υποδοχέα, σφυρηλάτη και διαμορφωτή του νέου Έλληνα, σε θέματα διάπλασης χαρακτήρα, αυτοπειθαρχίας, συντεταγμένης δράσης, και κοινωνικής ευαισθησίας, για την προάσπιση της πατρίδας από όλους εκείνους που απειλούν πολλαπλά την υπόστασή της, είτε υπό μορφή εξωτερικών εισβολέων, είτε υπό μορφή εσωτερικών διαφθορέων του φυσικού, ψυχικού και πνευματικού της πλούτου. Απαλλαγή από την εγκληματικότητα των αλλογενών εποίκων και απέλαση όσων αρνούνται την αφομοίωσή τους σε μια χώρα που οφείλει να χαρακτηρίζεται από την διακριτή εθνική, ιστορική και θρησκευτική ιδιοπροσωπία της, όπως αυτή διαμορφώθηκε διαχρονικά από τους προγόνους μας.
Η όποια αποτυχία εφαρμογής ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου διάσωσης της χώρας, θα σηματοδοτήσει αργά ή γρήγορα την εκτροπή της από το δημοκρατικό πολίτευμα, μέσα από λαϊκές εξεγέρσεις και στρατιωτικά κινήματα, που εάν συμβούν, θα θέσουν το θέμα της συντελούμενης «εθνικής προδοσίας» κατά τρόπο εντονότερο, βιαιότερο και αιματηρό. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=4644
Η υπερεπείγουσα αναγκαιότητα της ανάληψης της διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους από τις πατριωτικές δυνάμεις δεν επιτρέπει αβρότητες, φιλοφρονήσεις και περίτεχνες λεκτικές προσεγγίσεις, αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από την φυσική πολιτική της ηγεσία. Αυτά είναι:
1) Συναγερμός και συνεχής επαγρύπνηση των ενόπλων δυνάμεων του έθνους, των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας (και των νομιμοφρόνων πολιτών της), για την αντιμετώπιση πιθανών εξωτερικών απειλών και την αποτροπή φημολογούμενων εθνικών υποχωρήσεων αλλά και κοινωνικών αναταραχών, προς διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδας και της αναγκαίας ηρεμίας και τάξεως, κατά την μεταβατική περίοδο της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση που διερχόμαστε.
2) Άμεση συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την τεκμηρίωση του επίπλαστου «επαχθούς» δημοσίου χρέους που επισώρευσαν στην χώρα μας οι «συμβάσεις διαφθοράς» μεταξύ των διεθνών και των ημετέρων «τζογαδόρων του χρήματος» -με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Siemens- και άρνηση αποπληρωμής του, μέχρις ότου επιτευχθεί η αναγκαία αναδιάρθρωσή του επί τη βάσει των αρχών της ηθικής και του διεθνούς δικαίου.
3) Δήμευση των αισχροκερδών υπέρογκων περιουσιών και κεφαλαίων που αποκτήθηκαν από επίορκους πολιτικούς και στυγνούς παρασιτικούς μεσάζοντες του χρήματος, συνοδευόμενη από την παραδειγματική τους τιμωρία μέσα από συνοπτικές διαδικασίες. Όλοι μας γνωρίζουμε τους κλέφτες και τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος, και κανείς δεν ανέχεται πλέον την άρνηση απονομής δικαιοσύνης μέσα από προσχηματικές και χρονοβόρες διαδικασίες, που αρνούνται τα οφθαλμοφανή, κάτω από διάτρητες δικαιολογίες περί της «νομιμότητας» των πράξεών τους, μιας «νομιμότητας» που οι ίδιοι μεθόδευσαν μέσα από κοινοβουλευτικές ρυθμίσεις παραγραφής των εκνόμων και ληστρικών ενεργειών τους.
4) Ψυχολογική προπαρασκευή του λαού μας για την ενδεχομένως αναγκαία, αλλά συντεταγμένη, καταφυγή στο εθνικό μας νόμισμα, τουτέστιν στην εθνική μας κυριαρχία, η οποία εδράζεται εν πολλοίς στην ευελιξία χάραξης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής, με τις δυνατότητες (και τους περιορισμούς) που αυτή παρέχει, τόσο ως προς το δικαίωμα εκτύπωσης χρήματος, όσο και ως προς τον καθορισμό της ισοτιμίας έναντι άλλων νομισμάτων, προς διασφάλιση αφ’ ενός μεν της αναγκαίας ρευστότητας και αφ’ ετέρου της ενίσχυσης των εξαγωγικών μας δυνατοτήτων, αλλά και της τόνωσης του τουρισμού (φθηνή δραχμή).
5) Άμεση επανεκκίνηση της αγοράς με την απελευθέρωση της οικοδομής από τον ασφυκτικό βρόχο του «πόθεν έσχες», η οποία σημειωτέον τροφοδοτεί περί τα διακόσια (200) διαφορετικά επαγγέλματα, αλλά και με την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσα από μία πολιτική φοροαπαλλαγών, χαμηλής φορολόγησης και πάταξης του παραεμπορίου των αλλογενών. Ανακούφιση του φτωχού λαού με την νομιμοποίηση των «αυθαιρέτων» κτισμάτων του, αυτών που με το αίμα και τον ιδρώτα του έφτιαξε για να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον καταδυνάστευσης από τους μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοκαταχραστές της εξουσίας που απολαμβάνουν την ασυλία της ασυδοσίας τους και χαίρουν πάντοτε της «έξωθεν» καλής μαρτυρίας.
6) Περιστολή του δημόσιου τομέα, όχι επί τη βάσει μιας οριζόντιας συλλογιστικής, αλλά με κριτήριο τις ασυμμετρίες που εμφανίζει ως προς την καταλληλότητα, το μέγεθος και την αναγκαιότητα ύπαρξης συγκεκριμένων υπηρεσιών ή οργανισμών, και την απουσία άλλων. Μετατάξεις των ικανών δημοσίων υπαλλήλων σε κοινωνικά χρήσιμες μονάδες του δημοσίου και απαλλαγή από τους «κηφήνες του συνδικαλισμού», που υπάρχουν για να υπηρετούν την δική τους μόνον ύπαρξη, ευμάρεια, και έρπουσα κοινωνική ανέλιξη, και όχι την διασφάλιση των συμφερόντων του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
7) Υποδειγματική αλλαγή του τρόπου ζωής των ταγών στα πλαίσια μιας εκ των πραγμάτων αναγκαίας λιτότητας, με την επάνοδό τους σε αρχές και αξίες μιας Ελλάδας που δομήθηκε και μεγαλούργησε μέσα από την πνευματικότητα του λαού της και την ευλάβειά του έναντι των ιερών και οσίων των παραδόσεων του έθνους. Μιας Ελλάδας που ποτέ της δεν ταύτισε την αφθονία του πλούτου και τον άκρατο καταναλωτισμό με την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, και την αισθητική της απλότητας, που ιστορικά συνοδεύει τον Έλληνα, ακόμη και σε περιόδους εσχάτης υλικής πενίας.
8) Λελογισμένη εκμετάλλευση του φυσικού και ενεργειακού μας πλούτου, με σεβασμό έναντι της ιερότητος της φύσης και της θάλασσας της πατρίδος μας, που μας γεννά, μας διαπαιδαγωγεί και μας εκτρέφει. Ανασυγκρότηση και ενίσχυση κατά προτεραιότητα της ευρύτερης πρωτογενούς μας παραγωγής (αγροτικής, μεταλλευτικής, υδροφόρου και ενάλιας), για την διασφάλιση της επισιτιστικής και ενεργειακής μας αυτάρκειας σε καιρούς χαλεπούς.
9) Άμεση ανάταξη του πνευματικού και πολιτιστικού μεγέθους της χώρας μέσα από την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανωτάτης Παιδείας και Έρευνας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, με κριτήρια αξιοκρατίας, καινοτομίας και ελληνικότητας, αλλά και μέσα από την ποιοτική αναβάθμιση των ΜΜΕ, αναφορικά με την προβολή του πολιτισμού ως πυλώνα δόμησης της κοινωνίας μας και την υπεύθυνη (και όχι υποβολιμαία) πληροφόρηση των πολιτών, μακράν των ρύπων της κατευθυνόμενης εικονικής πραγματικότητας που εμέσσει σήμερα. Αποβολή από το σώμα της κοινωνίας όλων εκείνων που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν ή υποθάλπουν τον εκβαρβαρισμό της χώρας κάτω από τον μανδύα μιας εκφυλιστικής πολυπολιτισμικότητας.
10) Αναβάθμιση του εθνικού και κοινωνικού ρόλου ενός ανασυγκροτημένου στρατού ως υποδοχέα, σφυρηλάτη και διαμορφωτή του νέου Έλληνα, σε θέματα διάπλασης χαρακτήρα, αυτοπειθαρχίας, συντεταγμένης δράσης, και κοινωνικής ευαισθησίας, για την προάσπιση της πατρίδας από όλους εκείνους που απειλούν πολλαπλά την υπόστασή της, είτε υπό μορφή εξωτερικών εισβολέων, είτε υπό μορφή εσωτερικών διαφθορέων του φυσικού, ψυχικού και πνευματικού της πλούτου. Απαλλαγή από την εγκληματικότητα των αλλογενών εποίκων και απέλαση όσων αρνούνται την αφομοίωσή τους σε μια χώρα που οφείλει να χαρακτηρίζεται από την διακριτή εθνική, ιστορική και θρησκευτική ιδιοπροσωπία της, όπως αυτή διαμορφώθηκε διαχρονικά από τους προγόνους μας.
Η όποια αποτυχία εφαρμογής ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου διάσωσης της χώρας, θα σηματοδοτήσει αργά ή γρήγορα την εκτροπή της από το δημοκρατικό πολίτευμα, μέσα από λαϊκές εξεγέρσεις και στρατιωτικά κινήματα, που εάν συμβούν, θα θέσουν το θέμα της συντελούμενης «εθνικής προδοσίας» κατά τρόπο εντονότερο, βιαιότερο και αιματηρό. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=4644
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου