30 Σεπτεμβρίου 2011
Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΧΑΡΥ ΚΛΥΝ!!!
ήμερα ο Έλληνας, είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρει πάρκινγκ. Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι. Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».Χάρυ Κλυν , Μπουάτ «Διαγώνιος», Παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος», 1983.
21 Σεπτεμβρίου 2011
19 Σεπτεμβρίου 2011
Η όλη εμφάνιση του Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ με απογοήτευσε…
γράφει ο Νίκος Ευαγγελάτος
Η όλη εμφάνιση του Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ με απογοήτευσε.
Λόγια από το παρελθόν. Επιχειρήματα από αυτά που οδήγησαν στη σημερινή αποτυχία. Στρατηγική από την πεπατημένη. Που δε λαμβάνει υπ’ όψη της ότι η χώρα βούλιαξε. Χωρίς καμιά καινοτομία. Χωρίς προτάσεις. Χωρίς έκπληξη. Χωρίς τομές. Χωρίς ρήξεις.
Λόγος στρογγυλεμένος που κρύβει τα δυσάρεστα.
Και η απάντηση σε όλα τα δύσκολα ανάγεται στο πρόσωπο. “Τι θα κάνεις με το μνημόνιο;” τον ρωτούν. “Θα επαναδιαπραγματευτώ” λέει.
Με ποιόν και τι θα επαναδιαπραγματευτεί;
Οι τροικανοί τα μάζεψαν και έφυγαν πριν λίγες μέρες όταν τους ψέλλισε κάτι ανάλογο ο Βενιζέλος.
Τα λαϊκά κόμματα της Ευρώπης όχι μόνο δε στηρίζουν το επιχείρημα του για επαναδιαπραγμάτευση αλλά του λένε να συναινέσει για να του ξαναμιλήσουν…
Με ποιόν θα επαναδιαπραγματευτεί λοιπόν;
Και τι ακριβώς;
Γιατί μας σερβίρει ένα επιχείρημα που κατ’ ουσίαν καλύπτει το “δώστε μου λευκή επιταγή”;
Μήπως για να κρύψει την αλήθεια που είναι η ίδια με του προηγούμενου, δηλαδή “αφήστε με να καβαλήσω την εξουσία και…θα δούμε”.
Όχι.Τέλος οι λευκές επιταγές.
Ας βρεθεί κάποιος να μας πει αλήθειες. Να μας πει τι πραγματικά θα κάνει και πόσο θα μας πλήξει. Γιατί αυτός θα μας έχει πει τουλάχιστον ένα μέρος της αλήθειας.
Αυτοί που την κρύβουν τέλειωσαν.
Μας κατέστρεψαν.
Δε μπορεί σε μιά τέτοια στιγμή ο “εν αναμονή” πρωθυπουργός να μας τα λέει όλα ωραία. Να μη φανερώνει τα δυσάρεστα που αναγκαστικά θα κάνει.
Άρα δε λέει την αλήθεια.
Και τα ψέμματα μας έκαψαν.
Αν λοιπόν δεν θέλει να μας αποκαλύψει τα δυσάρεστα είναι γιατί είναι πολύ κακά.¨
Αν δεν έχει διάθεση και κότσια να ρισκάρει είναι γιατί φοβάται το καινούργιο…
Άρα έχει να προσφέρει λίγα και από τα αποτυχημένα…
Κάλπες εδώ και τώρα!
γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου
Η χώρα «καίγεται»… Οι δελφίνοι «χτενίζονται»!
Η κυβέρνηση Παπανδρέου πραγματοποιεί τις τελευταίες δυο – τρεις εβδομάδες ένα πρωτοφανές μπαράζ λαθών, αστοχιών και παραλείψεων, που δίδουν στους πολίτες την αίσθηση ότι έχει πλέον απoλέσει πλήρως τον έλεγχο των εξελίξεων και οδηγεί τη χώρα σε μεγάλες και επικίνδυνες περιπέτειες. Τρεις μόνο μήνες μετά τον ανασχηματισμό, που έφερε τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο τιμόνι της εθνικής μας οικονομίας, με την ελπίδα και την προσδοκία να δημιουργηθεί η αίσθηση ενός νέου πολιτικού ξεκινήματος, η κυβερνητική αξιοπιστία βρίσκεται πάλι στο ναδίρ. Και τα ρήγματα στη συνοχή του κυβερνητικού σχήματος έχουν πολλαπλασιαστεί, αλλά και βαθύνει, σε τέτοιο βαθμό, ώστε το ενδεχόμενο κατάρρευσής του να εμφανίζεται πλέον περισσότερο πιθανό παρά ποτέ. Παράλληλα, τα στοιχήματα για την ημερομηνία διεξαγωγής των επόμενων εθνικών εκλογών δίνουν και παίρνουν! Δεν είναι λίγοι μάλιστα όσοι τις τοποθετούν εντός του ερχομένου Νοεμβρίου, αφού προηγουμένως εγκριθεί από την παρούσα Βουλή ο νέος Προϋπολογισμός.
Η ΕΙΣΟΔΟΣ Βενιζέλου στην κυβέρνηση και η τοποθέτησή του στην αντιπροεδρία της δημιούργησε τα πρώτα, λίγα εικοσιτετράωρα μια αίσθηση ανακούφισης και ελπίδας, τόσο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όσο και ευρύτερα στην κοινωνία, καθώς πολλοί πίστεψαν ότι ο πληθωρικός και φιλόδοξος καθηγητής θα επιτύχει να αναπληρώσει και να υποκαταστήσει επαρκώς τον πρωθυπουργό στην πανθομολογουμένως «χαλαρή», μέχρι τότε, πολιτική διεύθυνση και καθοδήγηση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δυστυχώς, οι προσδοκίες δεν επαληθεύτηκαν. Η γοητευτική, αλλά… ανέξοδη ρητορεία του των πρώτων ημερών έδωσε γρήγορα τη θέση της σε λανθασμένους χειρισμούς και κατ’ άλλους σε γκάφες, που επιβάρυναν ακόμη περισσότερο την ήδη εξαιρετικά ταλαιπωρημένη εικόνα της κυβέρνησης. Η συμφωνία με τη Φινλανδία για τις εγγυήσεις και οι… μετασεισμοί που την ακολούθησαν, οι «ψευτομαγκιές» απέναντι στην τρόικα και η… «ισπανική υποχώρηση» στη συνέχεια, οι δηλώσεις υπέρ της μη φορολόγησης των ακινήτων και κατά της χρησιμοποίησης της ΔΕΗ ως φοροεισπρακτικού μηχανισμού και η έμπρακτη διάψευσή τους στη ΔΕΘ, με μια κραυγαλέα πολιτική κωλοτούμπα, ήρθαν να ακυρώσουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα όποια θετικά στοιχεία του ανασχηματισμού της 17ης Ιουνίου και να επαναφέρουν την κυβέρνηση στον αστερισμό της εσωστρέφειας, της γκρίνιας, των τριβών και της καθολικής αμφισβήτησης…
Η ΣΤΑΓΟΝΑ που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν οι παλινωδίες Βενιζέλου, εντός μόλις 48 ωρών, για το ύψος της έκτακτης φορολογίας των ακινήτων. Παλινωδίες που έκαναν έξαλλους τους πολίτες, καθώς ενίσχυσαν την εικόνα προχειρότητας, ανευθυνότητας και κυρίως ανικανότητας που έχει εμπεδωθεί για την κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία. Αλλωστε, το κλίμα ήταν ήδη πολύ βαρύ μετά την ανακοίνωση της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, στις 13 Σεπτεμβρίου, που επιβεβαίωσε με τη σκληρή γλώσσα των αριθμών όσα ήδη υποπτευόμασταν… Παρά τις μεγάλες θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι συμπολίτες μας, θυσίες που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας, τα στοιχεία του οκταμήνου του 2011 σε σχέση με το ίδιο χρονικό διάστημα του 2010 όχι μόνον δεν δείχνουν βελτίωση, αλλά, αντίθετα μάλιστα, αποκαλύπτουν τις διαστάσεις της κυβερνητικής αποτυχίας:
* Τα έσοδα, από 32,8 δισεκατομμύρια ευρώ πέρυσι, έπεσαν στα 31 φέτος.
* Οι δαπάνες, από 43,5 δισεκατομμύρια ευρώ πέρυσι, ανέβηκαν στα 47,9 φέτος.
* Το έλλειμμα, από 15,7 δισεκατομμύρια ευρώ πέρυσι, ανέβηκε στα 18,6 φέτος.
Πρόκειται για την ακτινογραφία της κυβερνητικής αποτυχίας. Τρεις αριθμοί που αποτυπώνουν πλήρως την ανικανότητα και τον ερασιτεχνισμό των κυβερνώντων, ενώ ειδικά ο ένας -αυτός των δαπανών- προκαλεί θλίψη και οργή! Το «γάλα» εξακολουθεί να μαζεύεται σε τρύπια καρδάρα!
ΤO ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι η κυβέρνηση αυτή, ενώ αποτυγχάνει σε όλα σχεδόν τα κρίσιμα μέτωπα, όχι μόνον δεν προσπαθεί να αναστρέψει την κατεύθυνση και την πορεία των εξελίξεων, αλλά αντίθετα, την ώρα που η χώρα «καίγεται», οι υπουργοί της «χτενίζονται». Από τη μια το… δαχτυλίδι της αντιπροεδρίας που πήρε από τον Γιώργο Παπανδρέου ο Ευάγγελος Βενιζέλος και από την άλλη η ηθελημένη ασάφεια της απάντησης του πρωθυπουργού στο ερώτημα που δέχθηκε στη Θεσσαλονίκη για το «αν θα ηγηθεί ο ίδιος του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές», πυροδότησαν την… ημιεπίσημη έναρξη του αγώνα της διαδοχής!
ΟI ΥΠΟΥΡΓΟΙ-ΔΕΛΦΙΝΟΙ ακονίζουν ήδη τα μαχαίρια τους για τη μετά Γιώργο εποχή, με καθημερινές συγκρούσεις και τριβές, συχνά μάλιστα και μπροστά στον ίδιο τον κ. Παπανδρέου, όπως έγινε στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο! Εικόνες βαθιάς παρακμής, αλλά και προϊούσας αποδόμησης της κυβερνητικής συνοχής και λειτουργίας, που αρχίζουν πλέον να έχουν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην πορεία της χώρας. Το πράγμα δεν πάει άλλο!
ΟI ΥΠΟΥΡΓΟΙ του παρόντος σχήματος αδυνατούν να συνεννοηθούν και να συνεργασθούν. Και ο πρωθυπουργός αδυνατεί να τους το επιβάλει. Κυβέρνηση συνεργασίας των κομμάτων της σημερινής Βουλής, από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται εύκολο να προκύψει. Η χώρα, όμως, χρειάζεται επειγόντως ισχυρή πολιτική διεύθυνση. Τι περιμένουν, λοιπόν; Να φθάσουμε στο σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή; Κάλπες εδώ και τώρα!
WELT: Schuldet Deutschland den Griechen 70 Milliarden?
In Griechenland heißt es, man habe Deutschlands Hilfe mehr als verdient. Immerhin seien aus dem Weltkrieg noch Rechnungen offen. "Welt Online" hat nachgerechnet.
FOTO: PICTURE-ALLIANCE / AKG-IMAGESSeptember 1939. Der Zweite Weltkrieg beginnt. Am 1. September 1939 greift Deutschland Polen an. Die "Schleswig-Holstein" beschießt die Westerplatte, die Halbinsel am Hafenkanal der damaligen Freien Stadt Danzig. Großbritannien und Frankreich - mit Polen verbündet - fordern ultimativ den Rückzug der deutschen Truppen hinter die Reichsgrenze und erklären nach Ablauf der Frist am 3. September 1939 den Krieg.
Hitlers Vorstoß in Jugoslawien und Griechenland
Nur elf Tage liegen zwischen Hitlers Befehl an die Wehrmacht, einen Angriff auf das Königreich Jugoslawien vorzubereiten, und dem Einmarsch im Morgengrauen des 6. April 1941. Der Feldzug führt zu einer blutigen Besatzungsherrschaft, die teilweise bis 1945 währt.
In der aktuellen Debatte um eine mögliche Staatsinsolvenz melden sich in Griechenland immer mehr Stimmen zu Wort, denen zufolge Deutschland noch enorme Schulden aus dem Zweiten Weltkrieg gegenüber Griechenland zu begleichen habe. Das ist weder ganz falsch noch ganz richtig, denn einerseits gründen diese oft polemisch vorgetragenen Forderungen auf Tatsachen, andererseits ist zu fragen, ob diese Forderungen in den vergangenen gut 60 Jahren nicht völkerrechtlich bindend erfüllt worden sind.
Brutales Besatzungsregime der deutschen Soldaten
Wie entstehen solche Forderungen?Die Wehrmacht überfiel Griechenland und Jugoslawien am 6. April 1941 ohne vorherige Provokation.Deutsche Soldaten errichteten ein brutales Besatzungsregime. Wie meist im deutsch beherrschten Europa musste das besetzte Land die Kosten der Besetzung tragen; 1942 betrug die verlangte Summe 2,5 Milliarden Reichsmark.
Außerdem wurde die griechische Wirtschaft durch Zwangsexporte ausgeplündert, wofür eigens eine „Deutsch-Griechische Warenausgleichsgesellschaft“ gegründet wurde.
Die Folgen dieses Aderlasses waren eine galoppierende Inflation der Drachme und ein radikal sinkender Lebensstandard der Griechen. Zusätzlich zwang das Dritte Reich die griechische Nationalbank, Hitler-Deutschland zinslos Geld zu leihen; die Gesamtsumme dieser unfreiwilligen Anleihe betrug nach einem Bericht des Auswärtigen Amtes vom 12. April 1945 an die Reichsbank 476 Millionen Reichsmark.
Griechenland forderte zehn Milliarden US-Dollar
Nach der Kapitulation Deutschlands fand im Herbst 1945 in Paris auf Einladung der Siegermächte eine erste Reparationskonferenz statt. Griechenland forderte zehn Milliarden US-Dollar, die Hälfte der von den Sowjets vorgeschlagenen Gesamtreparationssumme Deutschlands von 20 Milliarden. Die war freilich schon im Februar 1945 von den USA und Großbritannien als zu hoch beurteilt worden.
Griechenlands Leid ist unbestritten. Das menschliche Leid ist natürlich unermesslich. Der ökonomisch messbare Gesamtschaden, den Griechenland durch die deutsche Besetzung im Zweiten Weltkrieg erlitten hat, liegt nach den übereinstimmenden Ergebnissen unabhängiger Historiker sowohl in absoluten Zahlen als auch umgerechnet auf die Bevölkerungszahl an vierter Stelle nach den slawischen Ländern Polen, der Sowjetunion und Jugoslawien.
Das war der Zweite Weltkrieg in EuropaBei der Pariser Reparationskonferenz 1945/46 wurde Griechenland ein Anteil von 4,5 Prozent an den materiellen deutschen Reparationsleistungen zugestanden und von 2,7 Prozent an anderen Formen der Reparationen. Tatsächlich erhalten hat Griechenland lediglich Sachleistungen, vor allem Maschinen, aus westdeutscher Produktion im damaligen Gesamtwert von rund 25 Millionen Dollar, was damals 105 Millionen Mark entsprach und heute je nach Berechnungsmethode bis zu zwei Milliarden Euro.
Allerdings blieb die Festlegung der Pariser Konferenz praktisch irrelevant, weil vor allem die USA die junge Bundesrepublik vor Forderungen in Schutz nahmen. Dahinter stand die Erkenntnis, dass die erste deutsche Demokratie, die Weimarer Republik, durch die geplante jahrzehntelange Abzahlung von Wiedergutmachungsleistungen massiv geschwächt worden war. Ohne den Streit um Versailles und die Folgen ist der Aufstieg Hitlers nicht zu erklären. Dieser Fehler sollte diesmal vermieden werden.
Alle vier Siegermächte waren einverstanden
Deshalb wurde im Londoner Schuldenabkommen von 1953 die Regelung der Reparationsforderungen bis zum Abschluss eines Friedensvertrages verschoben. Als 1990 die deutsche Einheit verhandelt wurde, waren alle vier ehemaligen Siegermächte des Zweiten Weltkrieges einverstanden, das völkerrechtlich bindende Zwei-plus-Vier-Abkommen zu schließen, das „anstelle eines Friedensvertrages“ trat. Auf diesem Wege konnten Forderungen nach Reparationsleistungen erledigt werden. Auch Griechenland akzeptierte dieses Abkommen.
Das Massaker von Distomo
Ohnehin wäre es politisch nicht zu vermitteln gewesen, nach Jahrzehnten enger Partnerschaft (Griechenland war seit 1952 Mitglied der Nato und seit 1961 den europäischen Organisationen assoziiert) enorme Reparationsleistungen zu verlangen. Dennoch haben griechische Politiker immer wieder, meist aus innenpolitischen Gründen, Forderungen nach Entschädigungen erhoben.
Unsinnig ist es jedoch, deutsche Nettozahlungen an Griechenland im Rahmen europäischer Vereinbarungen mit Forderungen aus der Zeit des Zweiten Weltkrieges zu verrechnen. Einen genauen Überblick der aus verschiedenen Töpfen gezahlten Gelder gibt es nicht, doch dürfte sich die Gesamtsumme seit 1949 auf umgerechnet mehr als 30 Milliarden Euro belaufen.
Unabhängig von allen anderen Forderungen entschädigte die Bundesrepublik individuell Opfer von NS-Verbrechen. Am 18. März 1960 schlossen Griechenland und die Bundesregierung einen Vertrag, dem zufolge 115 Millionen DM für griechische Opfer der NS-Herrschaft gezahlt wurden. Das war geknüpft an die Zusage, dass keine zusätzlichen Forderungen auf individuellen Schadenersatz mehr zulässig sein sollten.
Forderungen von Nachkommen griechischer Opfer
Dennoch gab es immer wieder Forderungen von Nachkommen griechischer Opfer. Die bekannteste derartige Klage erhoben die Kinder von Bewohnern des Dorfes Distomo, die bei einer „Vergeltungsaktion“ am 10. Juni 1944 ermordet worden waren. Sie erreichten 1997 ein Urteil, demzufolge die Bundesrepublik umgerechnet 37,5 Millionen Euro Entschädigung zahlen müsse.
Nach vielen juristischen Winkelzügen, der Unterstützung durch italienische und der Ablehnung der Klage durch deutsche Richter verhandelt derzeit der Internationale Gerichtshof in Den Haag über die Forderung.
Die griechische Sperrfestung Roupel
Rechtlich umstritten ist auch der Charakter der Zwangsanleihe von 476 Millionen Reichsmark. Wenn es sich um eine Form von Kriegsschaden handelt, wäre die Summe zwar grundsätzlich reparationsfähig. Doch nach dem Zwei-plus-Vier-Vertrag müsste die Bundesrepublik nicht zahlen. Beurteilt man die Summe dagegen als „gewöhnlichen“ Kredit, dann hätte Griechenland noch Anspruch auf Rückzahlung des Geldes.
Schon ohne Zinsen könnte man die Schuld dann – berechnet nach der heutigen Kaufkraft – bei zehn Milliarden Euro ansetzen. Bei einer Verzinsung von drei Prozent für 66 Jahre läge die zu bezahlende Summe heute bei mindestens 70 Milliarden Euro. Das Problem ist jedoch: Auch eine nur teilweise Anerkennung einer solchen Schuldwürde einen Präzedenzfall schaffen, der unabsehbare weitere Forderungen nach sich ziehen könnte.
Ἡ γερμανική ἐφημερίδα Welt am Sonntag σέ χθεσινό, πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της μέ τίτλο «Ἡ Γερμανία ὀφείλει στούς Ἕλληνες 70 δισεκατομμύρια» παραδέχεται οὔτε λίγο, οὔτε πολύ ὅτι οἱ Γερμανοί διέπραξαν ἀποτρόπαιες πράξεις στά Βαλκάνια καί ίδιαιτέρως στήν Ἑλλάδα καί ὅτι ἔλαβαν δάνειο ἀπό τήν τότε Ἑλληνική κυβέρνησι 476 ἑκατομμυρίων μάρκων.
Ἀναφέρεται καί στήν σφαγή τοῦ Διστόμου… Γράφει, ἐπίσης ὅτι στίς 16 Μαΐου τοῦ 1960 ἡ τότε Ἑλληνική κυβέρνησις μετά τῆς Γερμανικῆς, ὑπέγραψαν σύμβασι ἡ ὁποία ἀναφέρει ὅτι ἡ Γερμανία κατέβαλε 115 ἑκατομμύρια μᾶρκα γιά τά ἑλληνικά θύματα τῆς ναζιστικῆς θηριωδίας. Αὐτό συνδέεται με τη δέσμευσι ὅτι καμμία πρόσθετη ἀπαίτησις για μεμονωμένες αποζημιώσεις θά πρέπῃ νά εἶναι πλέον ἀποδεκτή!
Συνεχίζει γράφοντας ὅτι οἱ πληγέντες κάτοικοι τοῦ Διστόμου ἀπό τά ἀντίποινα, διεκδίκησαν καί κέρδισαν ἀποζημίωσιν 37.000.000 δολλαρίων ἀλλά ἀργότερα ἄλλο δικαστήριο τήν ἀπέρριψε. Ἡ ὑπόθεσις, ἀναφέρει ἡ ἐφημερίδα, εὑρίσκεται στό δικαστήριο τῆς Χάγης σέ στάδιο διαπραγματεύσεως.
Γιά τό κατοχικό δάνειο, ἀναφέρει, ὅτι ἄν ἔχει τήν μορφήν ζημιῶν ἐκ τοῦ πολέμου δέν πρόκειται νά ἐπιστραφῇ, λόγω τῆς ἀπό κοινοῦ ὑπογεγραμμένης συμβάσεως, πού σᾶς ἀνέφερα παραπάνω. Ἐάν ὅμως θεωρηθῇ ὡς σύνηθες δάνειο μεταξύ τῶν δύο χωρῶν τότε ὅσα χρόνια καί ἄν περάσουν δικαιοῦνται οἱ Ἕλληνες νά διεκδικοῦν τήν ἐπιστροφήν του. Σύμφωνα μέ τούς ὑπολογισμούς τῆς συγκεκριμένης ἐφημερίδος τό ὀφειλόμενο ποσό ἀνέρχεται σέ 70 δισεκατομμύρια εὐρώ, τουλάχιστον!
Καταλήγοντας ἡ ἐφημερίδα ἀναγνωρίζει ὅτι ὑπάρχει ἕνα μεγάλο πρόβλημα. Ὅτι, ἀκόμη καί μία μερική ἀναγνώρισις ὀφειλῆς θά δημιουργοῦσε προηγούμενο γιά ἀνεξέλεγκτες καταστάσεις! Δηλαδή, σᾶς χρωστᾶμε μέν ἀλλά ἄν σᾶς τά δώσουμε μπορεῖ νά μᾶς ζητήσετε καί τά ὑπόλοιπα, ἐσεῖς ἤ κάποιος ἄλλος!
Τό σπουδαιότερο ὅμως ἀπό ἀπό αὐτά πού γράφει εἶναι: ἡ σύμβασις πού ὑπεγράφη ἀπό τίς δύο κυβερνήσεις τό Μάϊο τοῦ 1960 γιά τά 115 ἑκατομμύρια μᾶρκα καί τήν μή περαιτέρω διεκδίκησι ἄλλων ἀπαιτήσεων!
12 Σεπτεμβρίου 2011
400 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του Διονυσίου Φιλόσοφου
Το όνομά του δεν θα το βρείτε στα σχολικά εγχειρίδια. Οι εθνομηδενιστές και οι «φιλελεύθεροι» συνοδοιπόροι τους, τρέμουν τα συγκεκριμένα πρότυπα. Εμείς όμως, σε πείσμα των ξεπουλημένων, δεν θα παύσουμε να θυμίζουμε τα έπη των εθνομαρτύρων μας.
Διονύσιος Φιλόσοφος λοιπόν το όνομά του, μητροπολίτης Τρίκκης. Οραματιζόταν την απελευθέρωση του γένους. Το 1600, οργάνωσε εξέγερση στη Θεσσαλία, την οποία οι Τούρκοι κατέπνιξαν στο αίμα. Διέφυγε στην Ευρώπη και γύρισε το 1609, όπου άρχισε αμέσως να οργανώνει επαναστατικές κινήσεις. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1611, μπήκε επικεφαλής 1000 αγροτών & κτηνοτρόφων επαναστατών στα Ιωάννινα και πυρπόλησε το τουρκικό διοικητήριο του Οσμάν Πασά, στην Καλούτσανη. Είχαν προηγηθεί επιθέσεις κατά των Τούρκων στη Γρανίτσα και τον Άγιο Νικόλαο.
Όμως, οι Τούρκοι κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να επικρατήσουν. Ο Διονύσιος έπεσε στα χέρια τους στις 11 Σεπτεμβρίου, μία ημέρα μετά, καθώς προδόθηκε από εβραίους κατοίκους των Ιωαννίνων και βρήκε μαρτυρικό θάνατο: τον έγδαραν ζωντανό. Μαρτυρικό θάνατο βρήκαν δύο ημέρες αργότερα και άλλοι πρωτεργάτες της επανάστασης, ενώ οι Τούρκοι έστειλαν ως τρόπαια 85 κομμένα κεφάλια Ελλήνων επαναστατών, αλλά και το δέρμα του Διονύσιου, στην Κωνσταντινούπολη.
Ο εθνομάρτυρας Διονύσιος Φιλόσοφος (οι εχθροί του τον αποκαλούσαν Σκυλόσοφο), μελετούσε τη λευτεριά... Η εξέγερση του 1604, ήταν η πρώτη αυτής της έκτασης στη σκλαβωμένη Ελλάδα, που διψούσε για λίγο φως και ελπίδα... Ο ψυχωμένος ρασοφόρος, είχε σπουδάσει φιλοσοφία στην Ιταλία και υπηρέτησε αρχικά ως Μέγας Αρχιδιάκονος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως Πρωτοσύγκελος στο Γαλατά αλλά και Έξαρχος του Πατριάρχη στις εκκλησίες της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Πελοποννήσου. Το 1591 εκλέχθηκε μητροπολίτης Λάρισας και αργότερα, μετέφερε την έδρα του στα Τρίκαλα. Το 1601, μετά την πρώτη επαναστατική του απόπειρα, κηρύχθηκε έκπτωτος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο...
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, διοργανώνει εκδήλωση για τα 400 χρόνια από το επαναστατικό κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 8 μμ στο Κάστρο Ιωαννίνων (στο Ιτς Καλέ).
Έλβις Πρίσλεϋ: πατριώτης, χριστιανός και αντικομουνιστής
του Γεωργίου Πισσαλίδη
Έκλεισαν φέτος στις 16 Αυγούστου, 34 χρόνια από τον θάνατο του Έλβις Πρίσλεϋ. Όσο ζούσε, ο Έλβις ονομάσθηκε «βασιλιάς του ροκ», «αγριόγατα της κάντρυ» και «πρώτος λευκός μπλουζίστας». Ποια όμως ήταν η πολιτική ιδεολογία του ανθρώπου που ταρακούνησε την διεθνή νεολαία και άλλαξε για πάντα την ροή της αμερικάνικης λαϊκής μουσικής;
Μια πρώτη απάντηση θα δωθεί, αν αναλογισθούμε την στάση του στο σημαντικότερο διεθνές γεγονός που συνέβη στα πρώτα χρυσά χρόνια της καριέρας του. Και αυτό δεν ήταν άλλο από την Ουγγρική εξέγερση του 1956. Ήδη τον Δεκέμβριο του 1955, ο Έλβις είχε αφήσει την «Σαν Ρέκορντς» , όπου είχε δημιουργήσει την «ροκαμπίλυ», όπως λεγόταν το λευκό «ροκ εντ ρολ», το επηρεασμένο από την παραδοσιακή και πατριωτική «κάντρυ» και υπέγραψε στην «Ερ Σι Έι», την πιο διάσημη δισκογραφική εταιρεία της Αμερικής. Το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ θα πουλούσε 1 εκατομμύρια αντίτυπα. Ήταν πλέον ο «βασιλιάς του ροκ» Ο Έλβις και η Ουγγρική επανάσταση
Τον Οκτώβριο του 1956, ξεσπά η επανάσταση του Ουγγρικού λαού ενάντια στην σοβιετική κατοχή της χώρας και το φιλοκατοχικό κομμουνιστικό καθεστώς. Η εξέγερση ξεκινά από τους φοιτητές της Βουδαπέστης και η φλόγα απλώνεται σε όλη την Ουγγαρία. Για να υπερασπισθούν την ελευθερία της πατρίδας τους, οι Ούγγροι οργανώνουν ένοπλες ομάδες που περιφρουρούν την πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις. Μέλη του κομμουνιστικού κόμματος και της μυστικής αστυνομίας συλλαμβάνονται και εκτελούνται. Όμως τον Νοέμβριο, τα σοβιετικά τανκ εισβάλλουν στην χώρα και πνίγουν την επανάσταση στο αίμα. Στις 6 Ιανουαρίου του 1957, ο «βασιλιάς» θα παρουσιαζόταν, για τελευταία φορά στο «Έντ Σάλιβαν Σόου», το πιο διάσημο μουσικό σόου της αμερικάνικης τηλεόρασης. Όμως δεν θα τραγουδούσε τις ροκ επιτυχίες του, αλλά ένα χριστιανικό ύμνο που, όπως θα δήλωνε και ο ίδιος ο Έντ Σάλιβαν στην εκπομπή, οι στίχοι του εξέφραζαν την άποψη του Έλβις για τα γεγονότα της Ουγγαρίας. Επρόκειτο για το «Πης Ιν Δε Βάλλευ» (Ειρήνη στην πεδιάδα):
«Θα υπάρξει ειρήνη στην πεδιάδα για μένα, κάποια μέρα
Δεν θα υπάρχει στενοχώρια, δεν θα υπάρξει θλίψη
Η αρκούδα θα είναι ευγενική
και ο λύκος θα τιθασευτεί
και το λιοντάρι θα ξαπλωθεί στο χώμα από το πρόβατο»
Παρόλο που ο Έλβις δεν έκανε πολιτικές δηλώσεις, η Ουγγρική εξέγερση ήταν κάτι που τον «έκαιγε». Για αυτό και ζήτησε από τους αμερικανούς τηλεθεατές να μαζέψουν λεφτά για να στηρίξουν τον Ουγγρικό λαό. Αποτέλεσμα, μέσα σε λίγες ώρες είχαν μαζευτεί 26 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Εξαιτίας αυτής της υποστήριξης και με αφορμή τα 55 χρόνια από την Ουγγρική εξέγερση, το όνομα του Έλβις θα δοθεί σε μια πλατεία της Βουδαπέστης και θα ονομαστεί μεταθανάτια επίτιμος πολίτης της χώρας.
Το 1958, ο Έλβις καλείται στον στρατό, όπου και υπηρετεί, παρόλο που θα μπορούσε να τον αποφύγει. Όμως αρνείται οποιαδήποτε ειδική μεταχείριση. Θέλει να υπηρετήσει όπως ο οποιοσδήποτε αμερικανός πολίτης. Όχι μόνο αυτό, αλλά ζητά να σταλεί στο Βερολίνο, την καρδιά του Ψυχρού Πολέμου. Εκεί θα εκπαιδευτεί στις μεθόδους κομμουνιστικής πλύσης εγκεφάλου.
Το 1968, μετά από χρόνια ενασχόλησης με αδιάφορες ταινίες, επιστρέφει στις συναυλίες. Τώρα όμως έχει προτίμηση στα «κάντρυ ποπ» τραγούδια, όπως «Γκίταρ Μαν», «Σασπίσιους Μάιντς» και «Μπέρνινγκ Λαβ». Το πιο πατριωτικό «κάντρυ» τραγούδι που ερμήνευσε ήταν το «Αμέρικαν Τρίλοτζυ» του Μάικλ Νιούμπερυ, που αποτελείτο από το «Ντίξυ» και το «Μπατλ Χυμν φο Δε Ρεπάμπλικ», τους εθνικούς ύμνους του Νότου και του Βορρά αντίστοιχα στην διάρκεια του Αμερικάνικου Εμφυλίου:
«Μακάρι να ήμουν στην χώρα του βαμβακιού
Οι παραδόσεις, που δεν ξεχνιούνται.
Εκεί πέρα στην μακρινό Νότο.
Στον Νότο θα υπερασπιστώ το μετερίζι μου για να πολεμήσω
και να πεθάνω στον Νότο.
Γιατί στον Νότο ήταν που γεννήθηκα»
Εκείνο που αγνοούν οι Έλληνες θαυμαστές είναι ότι ο Έλβις κέρδισε τα μοναδικά του Γκράμυ (τα αντίστοιχα των Όσκαρ για την μουσική) με τα άλμπουμ χριστιανικής μουσικής, «Χάου Γκρέητ Θάου Άρτ» και «Χη Τάτσντ Μη». Ο πιο διάσημος ύμνος που ερμήνευσε ήταν το «Αμέηζιν Γκρέης» (1779) του άγγλου ιερέα Τζων Νιούτον:
« Ω Θεία Χάρις! Τι γλυκός που είναι ο ήχος
Που έσωσε ένα τσακισμένο σαν και εμένα.
Ήμουνα χαμένος και τώρα έχω βρεθεί
Ήμουνα τυφλός και τώρα βλέπω».
Ενώ κέρδισε Γκράμυ καλύτερης θρησκευτικής ερμηνείας με το «Χάου Γκρέητ Θάου Αρτ»:
«Ω Κύριε και Θεέ μου!
Όταν με μεγάλη απορία
Αναλογίζομαι όλα
Τα έργα Σου που έχεις κάνεις με τα χέρια Σου
Βλέπω τα αστέρια
Ακούω τον δυνατό κεραυνό
Την δύναμη Σου
Που βλέπει κανείς σε όλο το Σύμπαν.
Τότε τραγουδά η ψυχή μου
Σε Σένα, Θεέ μου και Σωτήρα μου
Πόσο μεγάλος είσαι!»
Το 1970, το χίπικο κίνημα και οι διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ είχαν φτάσει στο απόγειο τους. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ο Έλβις γράφει στον Πρόεδρο Νίξον ένα γράμμα, όπου εκφράζει την ανησυχία του για την πορεία της Αμερικής:
«Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε
Αφήστε με να σας συστηθώ. Είμαι ο Έλβις Πρίσλεϋ και σας θαυμάζω και έχω μεγάλο σεβασμό για την διακυβέρνηση σας. Μίλησα με τον αντιπρόεδρο Άγνιου στο Παλμ Σπρινγκς πριν τρεις εβδομάδες και εξέφρασα την ανησυχία μου για την πατρίδα μου. Η κουλτούρα των ναρκωτικών, οι χίπις, οι «Σπουδαστές για μια Δημοκρατική Κοινωνία (λευκή φοιτητική ένωση που στήριζε τα δικαιώματα των μαύρων), οι «Μαύροι Πάνθηρες» κλπ δεν με θεωρούν εχθρό τους η όπως λένε «κατεστημένο». Εγώ την λέω Αμερική και την λατρεύω.
Κύριε
Μπορώ και θέλω να προσφέρω υπηρεσίες, ώστε να υπηρετήσω την πατρίδα μου. Δεν έχω άλλη έγνοια και κίνητρο, από το να βοηθήσω την πατρίδα μου
Με σεβασμό
Έλβις Πρίσλεϋ»
Ο ‘Ελβις, λοιπόν θα ζητούσε να γίνει μυστικός πράκτορας του FBI για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και θα ζητούσε μια συνάντηση με τον Νίξον. Αυτό θα γινόταν ανήμερα τα Χριστούγεννα. Στην διάρκεια της συνάντησης τους θα κέρδιζε το σήμα του πράκτορα του FBI και θα δήλωνε «Θεωρώ τους Μπητλς σημαντική δύναμη αντιαμερικανισμού». Αυτή του η άποψη οφειλόταν στην επίσκεψη των «Τεσσάρων Υπέροχων» στην Βίλλα «Γκρέησλαντ» το 1965. Εκεί ο Λέννον θα δήλωνε την απέχθεια του στον Τζόνσον και τον πόλεμο του Βιετνάμ. Κάτι που θα έκανε τον Έλβις, αλλά και αργότερα τον φίλο του Τομ Τζόουνς, να τον απεχθάνονται για τις αντιαμερικανικές δηλώσεις του. Σύμφωνα με την «Νταίλυ Μέηλ» (7/1/2011) , ο Έλβις έπεισε τον αντικομουνιστή Χούβερ να τον διώξει από την χώρα. Όταν αυτό έγινε το 1972, ο Έλβις δήλωσε: «Έπρεπε να τον είχαν πετάξει από την χώρα, εδώ και πολύ καιρό!».
Κατά τραγική ειρωνεία, ο Έλβις πέθανε εξαιτίας των ναρκωτικών, στα οποία τον έμπλεξε ο Έλληνας γιατρός του. Όμως η αληθινή πνευματική διαθήκη ήταν ο τελευταίος του μικρός δίσκος, όπου στην δεύτερη πλευρά υπήρχε το «Αμέρικα Δε Μπιούτιφουλ» (Αμερική η Όμορφη), των Σάμουελ Γουάρντ και Κάθριν Λη Μπέητς. Ένα τραγούδι που πολλοί πιστεύουν ότι έπρεπε ο επίσημος εθνικός ύμνος των Η.Π.Α:
Ω! Όμορφη για αυτούς που απέδειξαν ότι είναι ήρωες
Σε μάχες για την ελευθερία.
Για αυτούς που περισσότερο από τον εαυτό τους αγάπησαν την πατρίδα τους
Και τον οίκτο περισσότερο από την ζωή»
από το elkosmos.gr
10 Σεπτεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)