Η πολύ πρόσφατη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας με την σύλληψη του πυρήνα της τρομοκρατικής οργανώσεως «Επαναστατικός Αγώνας» έφερε στην επιφάνεια των λιμναζόντων υδάτων της πολιτικής και κοινωνικής μας πραγματικότητας μια πτυχή, που (τυχαία;) δεν έχει φωτιστεί ακόμα όσο θα έπρεπε. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είχαν προσαχθεί και συλληφθεί στο παρελθόν για αδικήματα που ταυτίζονται ή σχετίζονται με την πρόσφατη δράση τους.
Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση του φερομένου ως εγκεφάλου της οργανώσεως Νίκου Μαζιώτη. Παλιός γνώριμος των διωκτικών αρχών ο Μαζιώτης, είχε προσαχθεί από την ΕΛ.ΑΣ. στο εδώλιο της Δικαιοσύνης με εξαιρετικά σοβαρές κατηγορίες και είχε πρωτοδίκως καταδικαστεί σε 15ετή φυλάκιση. Στον δεύτερο βαθμό, στο Εφετείο, η ποινή του είχε μειωθεί στο ένα τρίτο(!) λόγω «προτέρου εντίμου βίου»(!!!), με αποτέλεσμα με περίπου τρία χρόνια εκτίσεως ποινής να αφεθεί ελεύθερος χάριν των ευεργετημάτων του νόμου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία ενός πολύ σοβαρού κοινωνικού μας προβλήματος. Ενός προβλήματος που φανερώνει μια κοινωνικο-πολιτική και ηθικο-ιδεολογική αναπηρία μας.
Το σύστημα Δικαίου μας αποδεικνύεται ότι έχει υποστεί μια μετάλλαξη μέσα σε μια μακρόχρονη διαδικασία αλλαγών στην νομοθεσία και στο σύστημα αποδόσεως δικαιοσύνης. Αντικειμενικός σκοπός αυτής της μετάλλαξης ήταν η σταδιακή αύξηση της προοδευτικότητας και της επιείκειας του ποινικού νομοθετικού μας πλαισίου και η δημιουργία θεσμικών δομών διευκολύνσεως της εν γένει θέσεως των συλλαμβανομένων, υποδίκων και καταδίκων. Ποια ήταν η αιτία που προκάλεσε αυτή την προοδευτική εξέλιξη; Η επικράτηση στο πολιτικό σύστημα, στο ακαδημαϊκό-πνευματικό κατεστημένο και συνακολούθως στο κοινωνικό μας περίγραμμα των πλέον «προοδευτικών» και «νεωτερικών» απόψεων, τόσο εν γένει όσο και επί του προκειμένου, της δικαιοσύνης.
Ποια υπήρξαν τώρα τα αποτελέσματα αυτού του κοινωνικού πειράματος; (Γιατί αποδεικνύεται συστηματικά ότι η πατρίδα μας έχει προ πολλού αναδειχθεί σε προνομιακό πειραματόζωο, πάνω στο οποίο δοκιμάζονται όλες οι ακροβασίες των Δρ Μένγκελε της παγκοσμιοποίησης). Άνθρωποι αδίστακτοι όπως ο Μαζιώτης συλλαμβάνονται, καταδικάζονται κι αφήνονται να κυκλοφορούν και να δρουν ανενόχλητοι. Ποινικοί κατάδικοι – για βαριά κακουργήματα – κυκλοφορούν ελεύθεροι με 5μερες άδειες – λες κι είναι στρατιώτες που κάνουν την θητεία τους. Αρκετοί μάλιστα απ’ αυτούς αποδεικνύονται υπότροποι και προβαίνουν σε κακουργηματικές πράξεις κατά τις άδειές τους. Δολοφόνοι στυγεροί αποφυλακίζονται μετά από 7 ή 9 έτη στην φυλακή και εγκληματούν αμέσως σχεδόν μετά την απελευθέρωσή τους. Συγγενείς άγρια δολοφονημένων θυμάτων βλέπουν τους φονιάδες των προσφιλών τους προσώπων να κυκλοφορούν προκλητικά ελεύθεροι και κινούνται προς ενέργειες αυτοδικίας. Μεγαλέμποροι ναρκωτικών αθωώνονται και δρουν απερίσπαστοι επικαλούμενοι την ιδιότητα του χρήστη. Όλα αυτά αλλά κι άλλα πολλά έχουν προκαλέσει γενικευμένο και ολοκληρωτικό αίσθημα ατιμωρησίας και ανασφάλειας στους Έλληνες πολίτες. Οι κακοποιοί αποθρασύνονται και οι πολίτες ζουν μέσα στον φόβο, νιώθοντας απροστάτευτοι από ένα ανύπαρκτο κράτος και μια απούσα δικαιοσύνη.
Ως πού θα πάει αυτό; Για πόσο ακόμη θα είμαστε θεατές σε αυτό το θέατρο του παραλόγου; Η αυστηροποίηση των αντιστοίχων νομοθετικών πλαισίων και της διαδικασίας απονομής και επιβολής της δικαιοσύνης, είναι άμεση ανάγκη και συλλογική απαίτηση του Ελληνικού Λαού. Η άθλια σημερινή κατάσταση ατιμωρησίας και ευνοϊκής μεταχείρισης των εγκληματιών δεν μπορεί να συνεχιστεί περαιτέρω. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς. Και πρέπει να δοθεί άμεσα.
Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση του φερομένου ως εγκεφάλου της οργανώσεως Νίκου Μαζιώτη. Παλιός γνώριμος των διωκτικών αρχών ο Μαζιώτης, είχε προσαχθεί από την ΕΛ.ΑΣ. στο εδώλιο της Δικαιοσύνης με εξαιρετικά σοβαρές κατηγορίες και είχε πρωτοδίκως καταδικαστεί σε 15ετή φυλάκιση. Στον δεύτερο βαθμό, στο Εφετείο, η ποινή του είχε μειωθεί στο ένα τρίτο(!) λόγω «προτέρου εντίμου βίου»(!!!), με αποτέλεσμα με περίπου τρία χρόνια εκτίσεως ποινής να αφεθεί ελεύθερος χάριν των ευεργετημάτων του νόμου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία ενός πολύ σοβαρού κοινωνικού μας προβλήματος. Ενός προβλήματος που φανερώνει μια κοινωνικο-πολιτική και ηθικο-ιδεολογική αναπηρία μας.
Το σύστημα Δικαίου μας αποδεικνύεται ότι έχει υποστεί μια μετάλλαξη μέσα σε μια μακρόχρονη διαδικασία αλλαγών στην νομοθεσία και στο σύστημα αποδόσεως δικαιοσύνης. Αντικειμενικός σκοπός αυτής της μετάλλαξης ήταν η σταδιακή αύξηση της προοδευτικότητας και της επιείκειας του ποινικού νομοθετικού μας πλαισίου και η δημιουργία θεσμικών δομών διευκολύνσεως της εν γένει θέσεως των συλλαμβανομένων, υποδίκων και καταδίκων. Ποια ήταν η αιτία που προκάλεσε αυτή την προοδευτική εξέλιξη; Η επικράτηση στο πολιτικό σύστημα, στο ακαδημαϊκό-πνευματικό κατεστημένο και συνακολούθως στο κοινωνικό μας περίγραμμα των πλέον «προοδευτικών» και «νεωτερικών» απόψεων, τόσο εν γένει όσο και επί του προκειμένου, της δικαιοσύνης.
Ποια υπήρξαν τώρα τα αποτελέσματα αυτού του κοινωνικού πειράματος; (Γιατί αποδεικνύεται συστηματικά ότι η πατρίδα μας έχει προ πολλού αναδειχθεί σε προνομιακό πειραματόζωο, πάνω στο οποίο δοκιμάζονται όλες οι ακροβασίες των Δρ Μένγκελε της παγκοσμιοποίησης). Άνθρωποι αδίστακτοι όπως ο Μαζιώτης συλλαμβάνονται, καταδικάζονται κι αφήνονται να κυκλοφορούν και να δρουν ανενόχλητοι. Ποινικοί κατάδικοι – για βαριά κακουργήματα – κυκλοφορούν ελεύθεροι με 5μερες άδειες – λες κι είναι στρατιώτες που κάνουν την θητεία τους. Αρκετοί μάλιστα απ’ αυτούς αποδεικνύονται υπότροποι και προβαίνουν σε κακουργηματικές πράξεις κατά τις άδειές τους. Δολοφόνοι στυγεροί αποφυλακίζονται μετά από 7 ή 9 έτη στην φυλακή και εγκληματούν αμέσως σχεδόν μετά την απελευθέρωσή τους. Συγγενείς άγρια δολοφονημένων θυμάτων βλέπουν τους φονιάδες των προσφιλών τους προσώπων να κυκλοφορούν προκλητικά ελεύθεροι και κινούνται προς ενέργειες αυτοδικίας. Μεγαλέμποροι ναρκωτικών αθωώνονται και δρουν απερίσπαστοι επικαλούμενοι την ιδιότητα του χρήστη. Όλα αυτά αλλά κι άλλα πολλά έχουν προκαλέσει γενικευμένο και ολοκληρωτικό αίσθημα ατιμωρησίας και ανασφάλειας στους Έλληνες πολίτες. Οι κακοποιοί αποθρασύνονται και οι πολίτες ζουν μέσα στον φόβο, νιώθοντας απροστάτευτοι από ένα ανύπαρκτο κράτος και μια απούσα δικαιοσύνη.
Ως πού θα πάει αυτό; Για πόσο ακόμη θα είμαστε θεατές σε αυτό το θέατρο του παραλόγου; Η αυστηροποίηση των αντιστοίχων νομοθετικών πλαισίων και της διαδικασίας απονομής και επιβολής της δικαιοσύνης, είναι άμεση ανάγκη και συλλογική απαίτηση του Ελληνικού Λαού. Η άθλια σημερινή κατάσταση ατιμωρησίας και ευνοϊκής μεταχείρισης των εγκληματιών δεν μπορεί να συνεχιστεί περαιτέρω. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς. Και πρέπει να δοθεί άμεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου