Ο Λάκης και οι δέκα εκατομμύρια μικροί Λάκηδες…

του Γιάννη Α. Χαραλαμπίδη

Γεια σου Λάκη! Λάκη; Μ’ ακούς; Ή ακούς μόνο τον ατέρμονα μονόλογό σου; Γιατί νομίζω ότι το μόνο που ‘χεις φτάσει ν’ ακούς είναι η δική σου φωνή, μέσα σε μια θάλασσα αυταρέσκειας κι αλαζονείας. Άλλωστε βοηθάνε σ’ αυτό και οι εναλλασσόμενοι χειροκροτητές σου, που φροντίζουν να θωπεύουν τον πηγαίο αυτοθαυμασμό σου αλλά και τα ΜΜΕ, που τόσο καταγγέλλεις(!) αλλά σε γλύφουν νυχθημερόν από τηλεοράσεων, ραδιοφώνων και ποικίλων ημερησίων και περιοδικών εντύπων…
Δεν το ‘χα σκοπό ποτέ να γράψω κάτι για σένα/σε σένα… μου βγήκε όμως σαν ανάγκη, σαν ξέσπασμα απόψε που σε βλέπω. Γιατί φυσικά κι εγώ σε βλέπω Λάκη… όχι πάντα μα πολύ συχνά, και γελάω κιόλας δεν στο κρύβω. Γιατί όπως και να το κάνουμε είσαι πολύ καλός γελωτοποιός και πρόσεξε δεν το λέω μειωτικά. Το να είσαι γελωτοποιός, να δημιουργείς το γέλιο δηλαδή, είναι μεγάλο ταλέντο και μεγάλο καλό. Όμως Λάκη… αυτό είσαι. Ένας γελωτοποιός, ένας διασκεδαστής. Το ‘χεις καταλάβει; Το ‘χεις στο νου σου καθόλου αυτό ή το μόνο που ‘χεις στο νου σου είναι το υπερτροφικό θέλω της αυτοεπιβεβαίωσής σου; Σου δόθηκε μια σκηνή για να διασκεδάσεις – να ψυχαγωγήσεις στην καλλίτερη για σένα περίπτωση – το κοινό κι εσύ πίστεψες (ή σ’ έκαναν κάποιοι να πιστέψεις;) ότι σου δόθηκε βήμα για να βγάλεις πολιτικό κήρυγμα.
Ναι, ναι, ναι, ξέρω τι θα μου πεις… Η σάτιρα κύριε… η σάτιρα έτσι, η σάτιρα αλλιώς… Μα η σάτιρα Λάκη δεν είναι και δεν ήταν ποτέ αθώα. Κι άσε το παραμύθι σου για την σάτιρα. Η σάτιρα κάποτε έχυσε το κώνειο στο κύπελλο του Σωκράτη. Μη μου λες λοιπόν ότι όλα τα κάνεις για το χατίρι της σάτιρας και μη μου την παρουσιάζεις σαν θεά. Εργαλείο είναι η σάτιρα. Εργαλείο, σαν ένα σφυρί. Και τα σφυριά Λάκη μπορούν να καρφώνουν καρφιά αλλά μπορούν και ν’ ανοίγουν κεφάλια. Κι αν τα κεφάλια είναι αδίκων πάει στο διάολο… αλλά αν είναι και δικαίων; Γιατί όταν αρχίσουν ν’ ανοίγουν κεφάλια Λάκη ξέρεις τι διδάσκει η πείρα; Ότι τα ακριβοπληρωμένα κεφάλια των αδίκων την βγάζουν καθαρή και την πληρώνουν τα ανυπεράσπιστα κεφάλια όσων δεν έφταιξαν.
Το ότι γελάμε με την εκπομπή σου δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε και το παιχνίδι σου. Πουλάς εύκολο κι ανέξοδο λαϊκισμό. Λες όσα νομίζεις ότι θέλει να ακούσει ο λαός. Ένας κόλακας είσαι, τίποτα περισσότερο. Χαϊδεύεις τα αυτιά του κόσμου, όπως χαϊδεύεις και τ’ αυτιά της νεολαίας. Λες και στους νέους, όπως και στους υπόλοιπους πολίτες, μόνο όσα τους είναι ευχάριστα. Τι βγαίνει όμως έτσι; Εθίζεται όλο και περισσότερο η νεολαία και η κοινωνία μας γενικά στην ανευθυνότητα. Καλοπιάνεις και γλύφεις την πελατεία σου γιατί αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να την κρατάς στο τηλεμαγαζάκι σου. Είσαι καλός έμπορος λοιπόν αλλά όχι και καλός πολίτης. Πολύ περισσότερο δεν είσαι καν πνευματικός άνθρωπος αλλά ούτε καν ηθοποιός. Γιατί σε τελική ανάλυση, ηθοποιός σημαίνει κάποιον που προσπαθεί έστω να συνθέσει χαρακτήρες, να χτίσει συνειδήσεις. Κι εσύ Λάκη δεν κάνεις κάτι τέτοιο. Σε νοιάζει μόνο να πουλάς το ακριβοπληρωμένο προϊόν σου και ο καλλίτερος τρόπος για να το πετύχεις είναι να είσαι αρεστός, άρα να είσαι ευχάριστος. Αφού όμως θες να είσαι αρεστός μην έχεις την απαίτηση να σε θεωρώ και ειλικρινή και αυθεντικά λαϊκό. Γιατί δεν θα με πείσεις ότι χάνεις τον ύπνο σου από αγωνία για τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο εσύ που παίρνεις από τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες εργοδότες σου 300.000 ευρώ ανά εκπομπή. Και βέβαια Λάκη μου αφού τα φέρνεις καλά κάνεις και τα παίρνεις! Απλά μη μου πουλάς ανέξοδο λαϊκισμό και κροκοδείλια δάκρυα για τον κακόμοιρο λαό. Γιατί ο λαός είμαι εγώ. Εγώ είμαι ο άνεργος κι όχι εσύ. Εγώ ο χρεωμένος, όχι εσύ.
Και μη μου το παίζεις στο τζάμπα κοινωνικός επαναστάτης. Υποδαυλίζεις συνέχεια μια λαϊκή οργή και φιτιλιάζεις μια τυφλή βίαιη αντίδραση. Έχεις γίνει εργολαβικός υπερασπιστής κάθε κοινωνικά απροσάρμοστου κωλόπαιδου που βγαίνει στο δρόμο και καταστρέφει περιουσίες και ζωές. Καταστρέφει χωρίς αντίκρυσμα. Μα το να καταστρέφεις είναι εύκολο, να χτίζεις είναι το δύσκολο. Όποτε γίνει κάποιο έγκλημα από αναρχοακροαριστερούς σπεύδεις να θολώσεις το τοπίο αποδίδοντάς το σε δήθεν κύκλους ακροδεξιών προβοκατόρων για να διαψευσθής μόλις συλληφθούν. Κι όταν συλληφθούν μας πιπιλάς την καραμέλα της οργής και της αγανάκτησης. Κόπτεσαι τάχα μου για κάθε αγωνιστή που συλλαμβάνεται και κατηγορείται. Έναν Δημήτρη Παπαγεωργίου τον έχεις ακουστά; Είναι ένας νέος, δημοσιογράφος (όχι από τους μίσθαρνους των κυβερνήσεων) που εδώ και μήνες είναι προφυλακισμένος άδικα κι αναίτια. Δεν σ’ άκουσα ούτε μια λέξη να λες γι’ αυτόν. Μήπως επειδή δεν είναι αναρχοάπλυτος επαναστάτης;
Άσε λοιπόν ρε Λάκη… μη προσπαθήσεις να με πείσεις ποτέ ότι νοιάζεσαι στ’ αλήθεια. Γιατί δε θα σε πιστέψω. Κάνεις ό,τι μπορείς για να εξασφαλίσεις τον μισθό σου, που σίγουρα είναι άξιος. Πέραν τούτου μηδέν. Και δεν πειράζει, ας μην μας κερδίσεις όλους… ας είμαι εγώ η μειοψηφία απέναντι σε δέκα εκατομμύρια μικρούς Λάκηδες που σε χειροκροτούν… ώσπου να σε καταλάβουν και να σε σιχαθούν κι αυτοί.