28 Ιουνίου 2010
20 Ιουνίου 2010
Το γαϊδούρι του Χότζα
Του Σταυρου Λυγερου
Η κυβέρνηση Παπανδρέου πορεύεται με σημαία το εκβιαστικό δίλημμα «μέτρα ή χρεοκοπία». Προσπαθεί να πειθαναγκάσει τους πολίτες να πιουν το πικρό ποτήρι για να αποφύγουν τα χειρότερα. Κρίνοντας από τη σχετικά χλιαρή αντίδραση της κοινωνίας, το Mέγαρο Μαξίμου και οι γραφειοκράτες της «τρόικας» εκτιμούν πως «τα μέτρα περνάνε».
Η εκτίμηση αυτή ανοίγει τον δρόμο επιβολής πρόσθετων μέτρων, αφού πάνω απ’ όλα είναι το αποικιακού χαρακτήρα μνημόνιο. Προς το παρόν, όμως, σειρά έχουν το ασφαλιστικό και η κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων.
Μέχρι πρότινος οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ήταν ένα είδος άτυπης διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση, που προσέδιδε ευστάθεια στην κοινωνική ισορροπία. Τώρα, οι θιγόμενοι δεν αντιδρούν δυναμικά, όχι τόσο επειδή έχουν πεισθεί, όσο επειδή βλέπουν ότι η χώρα βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Δεν δίνουν μάχη υπεράσπισης κεκτημένων, επειδή ξέρουν ότι δεν έχουν ελπίδα να κερδίσουν κάτι. Οσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις συμμετέχουν για να εκφράσουν την οργή τους. Η κύρια τάση των νοικοκυριών είναι να υιοθετούν συμπεριφορές επιβίωσης στο νέο δυσμενές περιβάλλον.
Ολες οι κοινωνίες μπορούν να αντέξουν περικοπές. Καμία, όμως, δεν μπορεί να αντέξει τη βίαιη ανατροπή αυτών που οι πολίτες θεωρούν σταθερές του βίου τους (εργασία, εισόδημα και σύνταξη). Ολα δείχνουν ότι η «θεραπεία σοκ» του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης εγκλωβίζει την οικονομία στον φαύλο κύκλο μιας ανατροφοδοτούμενης ύφεσης. Παρά τις παρηγορητικές ρητορείες, η κρίση τείνει να προσλάβει διαστάσεις οικονομικο-κοινωνικού κραχ. Τα εισοδήματα δεν θα επαρκούν για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες, οι άνεργοι θα πολλαπλασιάζονται και οι μικρομεσαίοι εμποροβιοτέχνες θα χρεοκοπούν μαζικά.
Για πρώτη φορά μεταπολεμικά απειλείται μαζικά η επιβίωση των μεσοστρωμάτων, δηλαδή η αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής. Η κοινωνική δυναμική θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα επιβίωσης κυρίως των μικρομεσαίων. Η σημερινή ισορροπία είναι εξαιρετικά ασταθής. Η υποτονικότητα των κοινωνικών αντιδράσεων είναι περισσότερο ανησυχητικό παρά καθησυχαστικό σημάδι. Εάν συγκεντρωθεί η «κρίσιμη μάζα» κοινωνικής απόγνωσης, η (χαοτική) κοινωνική έκρηξη θα εγγραφεί στην ατζέντα με μεγάλα γράμματα. Οι ένοικοι του Μαξίμου είναι χρήσιμο να θυμούνται ότι όταν το γαϊδούρι του Χότζα συνήθισε να μην τρώει, ψόφησε.
από την εφημερίδα KAΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πήρε αέρα μέχρι και ο Γκρούεφσκι!
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Συνιστά ομολογουμένως δημοσιογραφική παραδοξότητα να ασχολείται κανείς σήμερα με την ονομασία των Σκοπίων, ιδίως την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα βράζει εναντίον της κυβέρνησης Παπανδρέου για την υιοθέτηση μέτρων που διευκολύνουν την εξαπόλυση πογκρόμ απολύσεων εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Κανένα πρόσχημα δημοσιονομικού οφέλους δεν υπάρχει γι' αυτά τα ακραία αντεργατικά μέτρα μιας κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ενώ ακόμη και οι ξένοι δυνάστες του καθεστώτος επικυριαρχίας του ΔΝΤ αρνούνται ότι τα εισηγήθηκαν αυτοί, αφαιρώντας ακόμη και το φύλλο συκής από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Παρόλα αυτά, οφείλουμε να ασχοληθούμε, έστω για μία και μοναδική ημέρα, με το πρόβλημα της ΠΓΔΜ. Οχι επειδή περιήλθε σε γνώση μας κάτι δραματικό που να συνομολογήθηκε κατά τη χθεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον ομόλογό του Νίκολα Γκρούεφσκι στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της ΕΕ. Κανείς δεν ξέρει αν συμφώνησαν σε κάτι και σε τι, καθώς μέχρι στιγμής καμιά πλευρά δεν διοχέτευσε στον Τύπο οτιδήποτε.
Είναι όμως τέτοια η καταβαράθρωση του διεθνούς κύρους της χώρας μας μετά την απόφαση του πρωθυπουργού να την υπαγάγει στο καθεστώς επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ, ώστε ακόμη και ο Γκρούεφσκι έχει πάρει αέρα και θεωρεί ότι είναι κατάλληλη στιγμή να... μας πατήσει κι αυτός στον λαιμό και να μας επιβάλει με τη βοήθεια της ΕΕ λύση στο όνομα ευνοϊκή για τα Σκόπια! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η γερμανική Δεξιά φαίνεται πως συμμερίζεται τις απόψεις του Γκρούεφσκι περί "ευνοϊκής συγκυρίας", αν κρίνει τουλάχιστον κανείς από την εντυπωσιακής προβολής συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε χθες στη "Φράνγκφουρτερ Αλγκεμάινε", την κατεξοχήν εφημερίδα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Γερμανίας.
Ο Γκρούεφσκι είναι σαφέστατος. "Ακριβώς τώρα που όλοι είναι απασχολημένοι με άλλα πράγματα, είναι ο σωστός χρόνος να λύσουμε την υπόθεση", δηλώνει χωρίς περιστροφές και εξηγεί γιατί: "Σε εμάς, το 80% των ημερών του χρόνου οι βραδινές ειδήσεις αρχίζουν με τα νέα για το θέμα του ονόματος. Στην Ελλάδα δεν μιλάει τώρα κανένας γι' αυτό. Ολοι μιλούν για την κρίση".
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ δείχνει μάλιστα να έχει χάσει την υπομονή του με την... καθυστέρηση της ΕΕ να συνετίσει την Ελλάδα! "Γνωρίζουμε φυσικά ότι στην ΕΕ πολλά ζητήματα πρέπει να λυθούν με συναίνεση. Ομως κάτι πρέπει να γίνει για να ξεπεραστεί η παράλογη στάση της Ελλάδας" δηλώνει. Αποφαίνεται μάλιστα ότι "η Ελλάδα έχει δημιουργήσει επί πάρα πολύ καιρό ένα πρόβλημα, το οποίο είναι ακατανόητο στην Ευρώπη".
Ο Γκρούεφσκι δεν παραλείπει να δημοσιοποιήσει και την άποψή του ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι μόνο... "φρου φρου κι αρώματα" και καθόλου ουσία επί του ζέοντος θέματος! "Ο Καραμανλής δεν ήθελε κανενός είδους επαφές μαζί μου, ούτε καν τηλεφωνική επικοινωνία. Υπήρξε μόνο μία χειραψία σε μια συνδιάσκεψη, καθώς δεν είχε καμιά άλλη επιλογή, επειδή συναντηθήκαμε στον διάδρομο" τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση και συνέχισε: "Ο Παπανδρέου θέλει συναντήσεις, κάμερες, χειραψίες, συνομιλίες. Ομως η ουσία είναι σχεδόν η ίδια".
Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι ο ηγέτης της ΠΓΔΜ δεν ικανοποιείται πλέον μόνο με τη διευθέτηση του θέματος της ονομασίας της χώρας του. Απαιτεί συμφωνία με την Ελλάδα και στα θέματα της αναγνώρισης τόσο της "μακεδονικής", χωρίς κανέναν απολύτως προσδιορισμό, εθνικής ταυτότητας όσο και της "μακεδονικής" γλώσσας, πάλι χωρίς προσδιορισμό οποιασδήποτε φύσης (π.χ. σλαβομακεδονικής ή οτιδήποτε άλλο).
Η τοποθέτησή του ήταν ξεκάθαρη και παράλληλα θρασύτατη: "Εμείς μιλάμε για λύση - πακέτο, η οποία θα περιλαμβάνει τα πάντα που δημιουργούν προβλήματα. Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται μάλλον στην ταυτότητα παρά στο όνομα. Οταν οι Ελληνες ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για την ταυτότητά μας, αλλά μόνο για το όνομα της χώρας, λένε ψέματα! Πρέπει να βρούμε μια λύση που να αφήνει άθικτη την ταυτότητά μας και να είναι αποδεκτή και από τις δύο χώρες" διακήρυξε.
Αδυναμία
Ακατάλληλη συγκυρία
Ουδέποτε η Ελλάδα -από την κατάρρευση της χούντας μέχρι σήμερα- ήταν τόσο αποδυναμωμένη διεθνώς όσο από τότε που υπήχθη στο καθεστώς επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ. Απολύτως κανένας δεν τη σέβεται πλέον και αυτό είναι αναμφίβολα πλήρως δικαιολογημένο.Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαπραγματευθεί τίποτα σοβαρό σε διεθνές επίπεδο - πόσω μάλλον δυσεπίλυτα και χρονίζοντα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η συγκυρία είναι εντελώς ακατάλληλη και γι' αυτό η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρασυρθεί σε διαδικασίες αναζήτησης λύσεων στα θέματα αυτά, αν δεν θέλει να μας οδηγήσει σε νέα εθνική συμφορά μετά το ΔΝΤ.
από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
Συνιστά ομολογουμένως δημοσιογραφική παραδοξότητα να ασχολείται κανείς σήμερα με την ονομασία των Σκοπίων, ιδίως την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα βράζει εναντίον της κυβέρνησης Παπανδρέου για την υιοθέτηση μέτρων που διευκολύνουν την εξαπόλυση πογκρόμ απολύσεων εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Κανένα πρόσχημα δημοσιονομικού οφέλους δεν υπάρχει γι' αυτά τα ακραία αντεργατικά μέτρα μιας κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ενώ ακόμη και οι ξένοι δυνάστες του καθεστώτος επικυριαρχίας του ΔΝΤ αρνούνται ότι τα εισηγήθηκαν αυτοί, αφαιρώντας ακόμη και το φύλλο συκής από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Παρόλα αυτά, οφείλουμε να ασχοληθούμε, έστω για μία και μοναδική ημέρα, με το πρόβλημα της ΠΓΔΜ. Οχι επειδή περιήλθε σε γνώση μας κάτι δραματικό που να συνομολογήθηκε κατά τη χθεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον ομόλογό του Νίκολα Γκρούεφσκι στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της ΕΕ. Κανείς δεν ξέρει αν συμφώνησαν σε κάτι και σε τι, καθώς μέχρι στιγμής καμιά πλευρά δεν διοχέτευσε στον Τύπο οτιδήποτε.
Είναι όμως τέτοια η καταβαράθρωση του διεθνούς κύρους της χώρας μας μετά την απόφαση του πρωθυπουργού να την υπαγάγει στο καθεστώς επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ, ώστε ακόμη και ο Γκρούεφσκι έχει πάρει αέρα και θεωρεί ότι είναι κατάλληλη στιγμή να... μας πατήσει κι αυτός στον λαιμό και να μας επιβάλει με τη βοήθεια της ΕΕ λύση στο όνομα ευνοϊκή για τα Σκόπια! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η γερμανική Δεξιά φαίνεται πως συμμερίζεται τις απόψεις του Γκρούεφσκι περί "ευνοϊκής συγκυρίας", αν κρίνει τουλάχιστον κανείς από την εντυπωσιακής προβολής συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε χθες στη "Φράνγκφουρτερ Αλγκεμάινε", την κατεξοχήν εφημερίδα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Γερμανίας.
Ο Γκρούεφσκι είναι σαφέστατος. "Ακριβώς τώρα που όλοι είναι απασχολημένοι με άλλα πράγματα, είναι ο σωστός χρόνος να λύσουμε την υπόθεση", δηλώνει χωρίς περιστροφές και εξηγεί γιατί: "Σε εμάς, το 80% των ημερών του χρόνου οι βραδινές ειδήσεις αρχίζουν με τα νέα για το θέμα του ονόματος. Στην Ελλάδα δεν μιλάει τώρα κανένας γι' αυτό. Ολοι μιλούν για την κρίση".
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ δείχνει μάλιστα να έχει χάσει την υπομονή του με την... καθυστέρηση της ΕΕ να συνετίσει την Ελλάδα! "Γνωρίζουμε φυσικά ότι στην ΕΕ πολλά ζητήματα πρέπει να λυθούν με συναίνεση. Ομως κάτι πρέπει να γίνει για να ξεπεραστεί η παράλογη στάση της Ελλάδας" δηλώνει. Αποφαίνεται μάλιστα ότι "η Ελλάδα έχει δημιουργήσει επί πάρα πολύ καιρό ένα πρόβλημα, το οποίο είναι ακατανόητο στην Ευρώπη".
Ο Γκρούεφσκι δεν παραλείπει να δημοσιοποιήσει και την άποψή του ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι μόνο... "φρου φρου κι αρώματα" και καθόλου ουσία επί του ζέοντος θέματος! "Ο Καραμανλής δεν ήθελε κανενός είδους επαφές μαζί μου, ούτε καν τηλεφωνική επικοινωνία. Υπήρξε μόνο μία χειραψία σε μια συνδιάσκεψη, καθώς δεν είχε καμιά άλλη επιλογή, επειδή συναντηθήκαμε στον διάδρομο" τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση και συνέχισε: "Ο Παπανδρέου θέλει συναντήσεις, κάμερες, χειραψίες, συνομιλίες. Ομως η ουσία είναι σχεδόν η ίδια".
Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι ο ηγέτης της ΠΓΔΜ δεν ικανοποιείται πλέον μόνο με τη διευθέτηση του θέματος της ονομασίας της χώρας του. Απαιτεί συμφωνία με την Ελλάδα και στα θέματα της αναγνώρισης τόσο της "μακεδονικής", χωρίς κανέναν απολύτως προσδιορισμό, εθνικής ταυτότητας όσο και της "μακεδονικής" γλώσσας, πάλι χωρίς προσδιορισμό οποιασδήποτε φύσης (π.χ. σλαβομακεδονικής ή οτιδήποτε άλλο).
Η τοποθέτησή του ήταν ξεκάθαρη και παράλληλα θρασύτατη: "Εμείς μιλάμε για λύση - πακέτο, η οποία θα περιλαμβάνει τα πάντα που δημιουργούν προβλήματα. Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται μάλλον στην ταυτότητα παρά στο όνομα. Οταν οι Ελληνες ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για την ταυτότητά μας, αλλά μόνο για το όνομα της χώρας, λένε ψέματα! Πρέπει να βρούμε μια λύση που να αφήνει άθικτη την ταυτότητά μας και να είναι αποδεκτή και από τις δύο χώρες" διακήρυξε.
Αδυναμία
Ακατάλληλη συγκυρία
Ουδέποτε η Ελλάδα -από την κατάρρευση της χούντας μέχρι σήμερα- ήταν τόσο αποδυναμωμένη διεθνώς όσο από τότε που υπήχθη στο καθεστώς επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ. Απολύτως κανένας δεν τη σέβεται πλέον και αυτό είναι αναμφίβολα πλήρως δικαιολογημένο.Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαπραγματευθεί τίποτα σοβαρό σε διεθνές επίπεδο - πόσω μάλλον δυσεπίλυτα και χρονίζοντα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η συγκυρία είναι εντελώς ακατάλληλη και γι' αυτό η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρασυρθεί σε διαδικασίες αναζήτησης λύσεων στα θέματα αυτά, αν δεν θέλει να μας οδηγήσει σε νέα εθνική συμφορά μετά το ΔΝΤ.
από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
19 Ιουνίου 2010
Μύθοι και ήθη της πολυπολιτισμικότητας
του Κωνσταντίνου Ι. Χολέβα
Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 30.5.2010 η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας. Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευες να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί.
Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν και σ’ αυτό συντελεί και η συμμετοχή μας στην Ευρ. Ένωση. Μπορεί για άλλα θέματα να έχουμε παράπονα από την Ε.Ε., όμως στο θέμα των λαθρομεταναστών μάς βοηθεί εμπράκτως. Η αστυνομική δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ της Ε.Ε. περιπολεί με πλοία και ελικόπτερα στα θαλάσσια σύνορά μας προς την Τουρκία και όπως μαθαίνουμε από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 12-6-2010 ήδη μειώθηκε κατά 70% η λαθραία είσοδος ασιατών μεταναστών , τους οποίους έστελναν οι Τούρκοι δουλέμποροι. Αν δεν υπήρχε η ΦΡΟΝΤΕΞ και η πολιτική βούληση της Ευρ. Ενώσεως, θα πελαγοδρομούσαμε ακόμη σε ιδεολογικές συζητήσεις περί «ανοικτών συνόρων» και πολυπολιτισμικών παραδείσων.
Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου. Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου. Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας.
Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.
Κ.Χ. 12.6.2010
από το antibaro.gr
Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 30.5.2010 η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας. Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευες να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί.
Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν και σ’ αυτό συντελεί και η συμμετοχή μας στην Ευρ. Ένωση. Μπορεί για άλλα θέματα να έχουμε παράπονα από την Ε.Ε., όμως στο θέμα των λαθρομεταναστών μάς βοηθεί εμπράκτως. Η αστυνομική δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ της Ε.Ε. περιπολεί με πλοία και ελικόπτερα στα θαλάσσια σύνορά μας προς την Τουρκία και όπως μαθαίνουμε από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 12-6-2010 ήδη μειώθηκε κατά 70% η λαθραία είσοδος ασιατών μεταναστών , τους οποίους έστελναν οι Τούρκοι δουλέμποροι. Αν δεν υπήρχε η ΦΡΟΝΤΕΞ και η πολιτική βούληση της Ευρ. Ενώσεως, θα πελαγοδρομούσαμε ακόμη σε ιδεολογικές συζητήσεις περί «ανοικτών συνόρων» και πολυπολιτισμικών παραδείσων.
Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου. Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου. Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας.
Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.
Κ.Χ. 12.6.2010
από το antibaro.gr
15 Ιουνίου 2010
"Η νέα ιστορία"
Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης απαντά σε Δραγώνα και Διαμαντοπούλου.
Επιθυμών να συμβάλλω στη νέα κατεύθυνσι του σχολικού βιβλίου ιστορίας με σκοπό να αμβλυνθούν οι Ελληνικές ακρότητες για τους Τούρκους, στα πλαίσια της συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών, σας αποστέλλω ωρισμένας γενικάς απόψεις μου.
Ας αρχίσουμε από το 1453.
Εκείνη την εποχή παρουσιάσθηκαν στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας οι Τούρκοι. Αυτοί ήσαν ανέκαθεν ένας ειρηνικός και φιλήσυχος λαός. Βασική απασχόλησίς τους ήσαν τα γράμματα και οι τέχνες. Η συμβολή τους στον ανθρώπινο πολιτισμό υπήρξε και παραμένει σημαντική. Αν δεν υπήρχαν οι Τούρκοι, δεν θα είχαμε φιλοσοφία, γλυπτική, αρχιτεκτονική, αθλητισμό κ.τ.λ.
Μεγάλοι Τούρκοι διέπρεψαν επίσης στην λογοτεχνία. Μεγάλοι Τούρκοι τραγικοί ήσαν Μεχμετύλος, ο Μουσταφλής, ο Χασανίδης κ.ά. Σπουδαία υπήρξε προσέτι η συμβολή των Τούρκων στις επιστήμες, όπως στα μαθηματικά, στην γεωμετρία, στην ιατρική κ.τ.λ. Επιφανέστερος Τούρκος ιατρός, που από πολλούς θεωρείται ιδρυτής της ιατρικής ήταν ο Αχμετλιός και φυσικά πρέπει να αναφέρουμε, ότι απ' όπου επέρασαν οι Τούρκοι άφησαν απαράμιλλα δείγματα του πολιτισμού τους, όπως θέατρα, στάδια, βιβλιοθήκας κ.τ.λ. Βέβαια και οι Έλληνες έκτισαν δύο - τρία θέατρα, όπως της Εφέσου, που όμως δεν συγκρίνεται με τα τουρκικά και δι' αυτό οι Τούρκοι εκεί δεν δίδουν παραστάσεις δραμάτων, αλλά οργανώνουν καμηλοδρομίες. Αξιοσημείωτα είναι και τα ήθη των Τούρκων, τα οποία χαρακτηρίζονται από αγάπη προς τον συνάνθρωπο, πραότητα, καλωσύνη, με συνέπεια να επικρατήση η φράσις «έγινε Τούρκος», που σημαίνει ευγενέστατη συμπεριφορά.
Ένας τέτοιος ανώτερος λαός δεν μπορούσε να περάση απαρατήρητος από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Μόλις τους είδε, αναχώρησε από τα φτωχά ανάκτορά του και επισκέφθηκε την πλούσια σκηνή του Μωάμεθ. Με επιμονή του ζήτησε να τον φιλοξενήση στην Πόλη και στην Ελλάδα. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία να εκπολιτισθούν οι Έλληνες, από την επαφή τους, με τους Τούρκους. Ο Μωάμεθ στην αρχή δεν ήθελε, διότι εφοβείτο μήπως οι Τούρκοι, που θα εγκατασταθούν στις Ελληνικές πόλεις, χάνουν τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα. Τελικά, υπεχώρησε και αποφάσισε να παραμείνουν στις Ελληνικές χώρες όχι για πολύ καιρό μόνο για τετρακόσια χρόνια.
Τις άριστες σχέσεις Ελλήνων-Τούρκων διαταράξανε κάποιοι Έλληνες ακραίοι. Αυτοί ήσαν διάφοροι ξενοφοβικοί και ρατσιστές, όπως ο Ρήγας που κυκλοφόρησε μάλιστα και βιβλίο («Θούριος») στο οποίο προσέβαλε τους Τούρκους ως Έθνος και διέγειρε φυλετική διάκρισι και μίσος κατά των Τούρκων. Ευτυχώς, οι εκπρόσωποι ενός Παρατηρητηρίου συμφωνιών εμήνυσαν τον Ρήγα για ρατσισμό κ.τ.λ. Τελικά, τον σκότωσαν, διότι τότε λειτουργούσε η υπέροχη οθωμανική δικαιοσύνη, όχι όπως τώρα, που οι ρατσιστές αθωώνονται.
Ας αρχίσουμε από το 1453.
Εκείνη την εποχή παρουσιάσθηκαν στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας οι Τούρκοι. Αυτοί ήσαν ανέκαθεν ένας ειρηνικός και φιλήσυχος λαός. Βασική απασχόλησίς τους ήσαν τα γράμματα και οι τέχνες. Η συμβολή τους στον ανθρώπινο πολιτισμό υπήρξε και παραμένει σημαντική. Αν δεν υπήρχαν οι Τούρκοι, δεν θα είχαμε φιλοσοφία, γλυπτική, αρχιτεκτονική, αθλητισμό κ.τ.λ.
Μεγάλοι Τούρκοι διέπρεψαν επίσης στην λογοτεχνία. Μεγάλοι Τούρκοι τραγικοί ήσαν Μεχμετύλος, ο Μουσταφλής, ο Χασανίδης κ.ά. Σπουδαία υπήρξε προσέτι η συμβολή των Τούρκων στις επιστήμες, όπως στα μαθηματικά, στην γεωμετρία, στην ιατρική κ.τ.λ. Επιφανέστερος Τούρκος ιατρός, που από πολλούς θεωρείται ιδρυτής της ιατρικής ήταν ο Αχμετλιός και φυσικά πρέπει να αναφέρουμε, ότι απ' όπου επέρασαν οι Τούρκοι άφησαν απαράμιλλα δείγματα του πολιτισμού τους, όπως θέατρα, στάδια, βιβλιοθήκας κ.τ.λ. Βέβαια και οι Έλληνες έκτισαν δύο - τρία θέατρα, όπως της Εφέσου, που όμως δεν συγκρίνεται με τα τουρκικά και δι' αυτό οι Τούρκοι εκεί δεν δίδουν παραστάσεις δραμάτων, αλλά οργανώνουν καμηλοδρομίες. Αξιοσημείωτα είναι και τα ήθη των Τούρκων, τα οποία χαρακτηρίζονται από αγάπη προς τον συνάνθρωπο, πραότητα, καλωσύνη, με συνέπεια να επικρατήση η φράσις «έγινε Τούρκος», που σημαίνει ευγενέστατη συμπεριφορά.
Ένας τέτοιος ανώτερος λαός δεν μπορούσε να περάση απαρατήρητος από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Μόλις τους είδε, αναχώρησε από τα φτωχά ανάκτορά του και επισκέφθηκε την πλούσια σκηνή του Μωάμεθ. Με επιμονή του ζήτησε να τον φιλοξενήση στην Πόλη και στην Ελλάδα. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία να εκπολιτισθούν οι Έλληνες, από την επαφή τους, με τους Τούρκους. Ο Μωάμεθ στην αρχή δεν ήθελε, διότι εφοβείτο μήπως οι Τούρκοι, που θα εγκατασταθούν στις Ελληνικές πόλεις, χάνουν τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα. Τελικά, υπεχώρησε και αποφάσισε να παραμείνουν στις Ελληνικές χώρες όχι για πολύ καιρό μόνο για τετρακόσια χρόνια.
Τις άριστες σχέσεις Ελλήνων-Τούρκων διαταράξανε κάποιοι Έλληνες ακραίοι. Αυτοί ήσαν διάφοροι ξενοφοβικοί και ρατσιστές, όπως ο Ρήγας που κυκλοφόρησε μάλιστα και βιβλίο («Θούριος») στο οποίο προσέβαλε τους Τούρκους ως Έθνος και διέγειρε φυλετική διάκρισι και μίσος κατά των Τούρκων. Ευτυχώς, οι εκπρόσωποι ενός Παρατηρητηρίου συμφωνιών εμήνυσαν τον Ρήγα για ρατσισμό κ.τ.λ. Τελικά, τον σκότωσαν, διότι τότε λειτουργούσε η υπέροχη οθωμανική δικαιοσύνη, όχι όπως τώρα, που οι ρατσιστές αθωώνονται.
Ζούσαμε αγαπημένοι...
Έτσι, φθάνουμε στο 1821. Τότε, αρκετά τυχοδιωκτικά ακραία στοιχεία σαν τους Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Νικηταρά κ.τ.λ. μαζί με φασιστικές ομάδες της εποχής βιαιοπραγούσαν εναντίον των φιλησύχων Τούρκων και τους ζητούσαν να φύγουν από την Ελλάδα, στην οποίαν τόσα πολλά προσφέρανε. Οι Τούρκοι, εκ φύσεως ήπιοι χαρακτήρες, αποφάσισαν να φύγουν. Αλλά συνάντησαν την αντίδρασι του Ελληνικού λαού, που ξεχύθηκε στους δρόμους για να τους εμποδίση, διότι ο Ελληνικός λαός αγαπούσε βαθειά τους Τούρκους και τους ευγνωμονούσε για την ευημερία των Ελλήνων.
Μεγάλοι ιστορικοί, όπως ο Ισμέτ Σκατά, περιγράφουν συγκινητικές στιγμές αποχωρισμού Ελλήνων-Τούρκων. Στην Ήπειρο οι κάτοικοι δεν άντεχαν τον χωρισμό και γνωρίζουμε όλοι, ότι πολλές γυναίκες του Ζαλόγγου πέσανε στον γκρεμό, διότι δεν είχε νόημα η ζωή τους δίχως Τούρκους. Στο Μεσολόγγι οι Έλληνες προσφέρανε τα σπίτια τους στους Τούρκους για να μείνουν και κάποιοι να φύγουν. Είναι η γνωστή έξοδος του Μεσολογγίου. Ωστόσον, οι ακραίοι, φασίστες, ακροδεξιοί, ρατσιστές, αντισημίτες κ.ά. δημιουργούσαν συνεχώς προβλήματα με τον εθνικισμό και τον φανατισμό τους. Μάλιστα, ένας - αν δεν με απατά η μνήμη λεγότανε Αθανάσιος Διάκος - σ' επίδειξι ρατσισμού και εθνικισμού καυχιότανε, ότι «Γραικός γεννήθηκα και γραικός θα πεθάνω».
Αφού οι Τούρκοι είδαν, ότι υπήρχαν Έλληνες που δεν τους θέλουν, σηκώθηκαν και έφυγαν. Όμως, οι ακραίοι δεν ησυχάσανε. Υποδαυλίσανε επαναστάσεις και το 1912 ανάγκασαν τους Τούρκους να φύγουν και από την υπόλοιπη Ελλάδα. Και πάλι, οι εθνικιστές με τον φανατισμό που τους διέκρινε, εκστρατεύσανε εναντίον των Τούρκων στην Μικρά Ασία. Τελικά, το 1922 οι Τούρκοι με διπλωματικότητα και αβρότητα έπεισαν τους Έλληνες να αποχωρήσουν από την Μικρά Ασία. Τους διευκόλυναν να φύγουν από την Σμύρνη, αλλ' εκείνη την ημέρα απεργούσαν οι ναυτικοί και έγινε συνωστισμός στην παραλία.
Από τότε, Έλληνες και Τούρκοι γείτονες και φίλοι, ζουν αγαπημένοι, ο ένας δίπλα στον άλλο. Μπορεί κάποιοι ακραίοι να φωνάζουν, αλλ' έχομεν την Διαμαντοπούλου, την Ρεπούση, την Δραγώνα, τον Ηρακλείδη, τον Φούφουτο κ.τ.λ. και προ παντός τον πρωθυπουργό μας, που σαν νέος Παλαιολόγος καλεί τους Τούρκους να έλθουν στην Χώρα, να φέρουν τον λαμπρό πολιτισμό τους, τα ήθη και έθιμά τους. Καθήκον των νέων γενεών είναι να φροντίσουν να αναπτυχθούν στενές σχέσεις Ελλάδος -Τουρκίας. Να αγαπάμε τους Τούρκους, διότι αλλοιώς δεν θα διαλυθή η Ελλάς.
ΚΟΙΝ: καν Διαμαντοπούλου
Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Αναρτήθηκε Πέμπτη, 03 Ιουνίου 2010 07:29 στο elkosmos.gr
Έτσι, φθάνουμε στο 1821. Τότε, αρκετά τυχοδιωκτικά ακραία στοιχεία σαν τους Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Νικηταρά κ.τ.λ. μαζί με φασιστικές ομάδες της εποχής βιαιοπραγούσαν εναντίον των φιλησύχων Τούρκων και τους ζητούσαν να φύγουν από την Ελλάδα, στην οποίαν τόσα πολλά προσφέρανε. Οι Τούρκοι, εκ φύσεως ήπιοι χαρακτήρες, αποφάσισαν να φύγουν. Αλλά συνάντησαν την αντίδρασι του Ελληνικού λαού, που ξεχύθηκε στους δρόμους για να τους εμποδίση, διότι ο Ελληνικός λαός αγαπούσε βαθειά τους Τούρκους και τους ευγνωμονούσε για την ευημερία των Ελλήνων.
Μεγάλοι ιστορικοί, όπως ο Ισμέτ Σκατά, περιγράφουν συγκινητικές στιγμές αποχωρισμού Ελλήνων-Τούρκων. Στην Ήπειρο οι κάτοικοι δεν άντεχαν τον χωρισμό και γνωρίζουμε όλοι, ότι πολλές γυναίκες του Ζαλόγγου πέσανε στον γκρεμό, διότι δεν είχε νόημα η ζωή τους δίχως Τούρκους. Στο Μεσολόγγι οι Έλληνες προσφέρανε τα σπίτια τους στους Τούρκους για να μείνουν και κάποιοι να φύγουν. Είναι η γνωστή έξοδος του Μεσολογγίου. Ωστόσον, οι ακραίοι, φασίστες, ακροδεξιοί, ρατσιστές, αντισημίτες κ.ά. δημιουργούσαν συνεχώς προβλήματα με τον εθνικισμό και τον φανατισμό τους. Μάλιστα, ένας - αν δεν με απατά η μνήμη λεγότανε Αθανάσιος Διάκος - σ' επίδειξι ρατσισμού και εθνικισμού καυχιότανε, ότι «Γραικός γεννήθηκα και γραικός θα πεθάνω».
Αφού οι Τούρκοι είδαν, ότι υπήρχαν Έλληνες που δεν τους θέλουν, σηκώθηκαν και έφυγαν. Όμως, οι ακραίοι δεν ησυχάσανε. Υποδαυλίσανε επαναστάσεις και το 1912 ανάγκασαν τους Τούρκους να φύγουν και από την υπόλοιπη Ελλάδα. Και πάλι, οι εθνικιστές με τον φανατισμό που τους διέκρινε, εκστρατεύσανε εναντίον των Τούρκων στην Μικρά Ασία. Τελικά, το 1922 οι Τούρκοι με διπλωματικότητα και αβρότητα έπεισαν τους Έλληνες να αποχωρήσουν από την Μικρά Ασία. Τους διευκόλυναν να φύγουν από την Σμύρνη, αλλ' εκείνη την ημέρα απεργούσαν οι ναυτικοί και έγινε συνωστισμός στην παραλία.
Από τότε, Έλληνες και Τούρκοι γείτονες και φίλοι, ζουν αγαπημένοι, ο ένας δίπλα στον άλλο. Μπορεί κάποιοι ακραίοι να φωνάζουν, αλλ' έχομεν την Διαμαντοπούλου, την Ρεπούση, την Δραγώνα, τον Ηρακλείδη, τον Φούφουτο κ.τ.λ. και προ παντός τον πρωθυπουργό μας, που σαν νέος Παλαιολόγος καλεί τους Τούρκους να έλθουν στην Χώρα, να φέρουν τον λαμπρό πολιτισμό τους, τα ήθη και έθιμά τους. Καθήκον των νέων γενεών είναι να φροντίσουν να αναπτυχθούν στενές σχέσεις Ελλάδος -Τουρκίας. Να αγαπάμε τους Τούρκους, διότι αλλοιώς δεν θα διαλυθή η Ελλάς.
ΚΟΙΝ: καν Διαμαντοπούλου
Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Αναρτήθηκε Πέμπτη, 03 Ιουνίου 2010 07:29 στο elkosmos.gr
14 Ιουνίου 2010
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ
Νέες πολιτικές φουρτούνες για τη Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρό της, Αντώνη Σαμαρά.
Ο βουλευτής Κιλκίς, Κώστας Κιλτίδης, βρίσκεται πλέον εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.
Με επιστολή προς τον πρόεδρο της Βουλής, η οποία θα κατατεθεί στις 18:00 με την έναρξη των εργασιών του σώματος, ο Κ. Κιλτίδης ανακοινώνει την αποχώρησή του από τη ΝΔ. Το περιεχόμενο της επιστολής έχει ως εξής: «Σας γνωστοποιώ ότι αποχωρώ από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και θα παραμείνω ανεξάρτητος βουλευτής αυτή την περίοδο».
Ο πρώην υφυπουργός της Νέας Δημοκρατίας, που επισκέφθηκε πριν από λίγο τον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, για να του ανακοινώσει την πρόθεσή του, θεωρείται πολιτικά «ταυτόσημος» με την ανεξάρτητη βουλευτή, Ντόρα Μπακογιάννη.
Ήδη εδώ και ημέρες κυκλοφορούσε η φήμη για τη σχεδόν δεδομένη αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία και απλώς ήταν θέμα χρόνου πότε αυτό θα συνέβαινε.
Της πράξης ανεξαρτητοποίησης του Κώστα Κιλτίδη είχε προηγηθεί η κόντρα του με τον πρώην πολιτικό του προϊστάμενο Αλέξανδρο Κοντό για τη γνωστή υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Ο Κώστας Κιλτίδης θεώρησε ότι η ΝΔ τον άφησε έκθετο σε αυτή την κόντρα.
Ο βουλευτής Κιλκίς, Κώστας Κιλτίδης, βρίσκεται πλέον εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.
Με επιστολή προς τον πρόεδρο της Βουλής, η οποία θα κατατεθεί στις 18:00 με την έναρξη των εργασιών του σώματος, ο Κ. Κιλτίδης ανακοινώνει την αποχώρησή του από τη ΝΔ. Το περιεχόμενο της επιστολής έχει ως εξής: «Σας γνωστοποιώ ότι αποχωρώ από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και θα παραμείνω ανεξάρτητος βουλευτής αυτή την περίοδο».
Ο πρώην υφυπουργός της Νέας Δημοκρατίας, που επισκέφθηκε πριν από λίγο τον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, για να του ανακοινώσει την πρόθεσή του, θεωρείται πολιτικά «ταυτόσημος» με την ανεξάρτητη βουλευτή, Ντόρα Μπακογιάννη.
Ήδη εδώ και ημέρες κυκλοφορούσε η φήμη για τη σχεδόν δεδομένη αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία και απλώς ήταν θέμα χρόνου πότε αυτό θα συνέβαινε.
Της πράξης ανεξαρτητοποίησης του Κώστα Κιλτίδη είχε προηγηθεί η κόντρα του με τον πρώην πολιτικό του προϊστάμενο Αλέξανδρο Κοντό για τη γνωστή υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Ο Κώστας Κιλτίδης θεώρησε ότι η ΝΔ τον άφησε έκθετο σε αυτή την κόντρα.
από το zougla.gr
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ!!!
"Μέ τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καί τάς εὐχάς τοῦ Βασιλέως μας καί ἐν ὀνόματι τοῦ Δικαίου πλέω μεθ' ὁρμῆς ἀκαθέκτου καί μέ πεποίθησιν πρός τήν νίκην ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Γένους"
Ναύαρχος Παῦλος Κουντουριώτης
Το πλοῖο-θρύλος τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ, τό Θωρηκτό "Γεώργιος Ἀβέρωφ" (http://www.bsaverof.com/), πού ὑπῆρξε ἡ ναυαρχίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στόλου ἀπό το 1912 ὡς τό 1947, τό πλοῖο πού τό 1912 μέ κυβερνήτη τόν Ναύαρχο Κουντουριώτη πρωταγωνίστησε στίς ἔνδοξες νικηφόρες ναυμαχίες τῆς Ἕλλης καί τῆς Λήμνου, πού ἀπελευθέρωσε τήν Λέσβο, τήν Λῆμνο, τήν Χίο, τήν Σάμο, τήν Ἰκαρία, τήν Θάσο, τήν Σαμοθράκη, τήν Ἴμβρο καί τήν Τένεδο καί τό 1919 ἀγκυροβόλησε κάτω ἀπό τούς τρούλους τῆς Ἁγίας Σοφίας στόν κόλπο τοῦ Μαρμαρᾶ, μεταφέρον πάνω στό σκαρί του τούς πόθους τοῦ Γένους, τό πλοῖο πού σηματοδότησε τήν ἀπελευθέρωση τῶν Δωδεκανήσων... ἔγινε night club γιά νά χορέψει ἡ Χρουσαλά καί ὁ λοιπός συρφετός τῶν πορνιδίων καί τῶν κιναίδων πού μάζεψε στό πάρτυ της!!! Καί ὅλα αὐτά μέ τήν φυσική παρουσία καί συνέργεια τοῦ Ἀρχιπλοιάρχου-Κυβερνήτου τοῦ πλοίου-μουσείου!!! Ἀπολαῦστε παρακάτω τίς τραγικές εἰκόνες σέ ὅλο τό μεγαλεῖο τῆς νεοελληνικῆς ἀποκτήνωσης:
Ἀρχιπλοίαρχε τοῦ γλυκοῦ νεροῦ ἦταν ὡραῖα στό πάρτυ μέ τίς tv-stars καί τά μοντέλα;;;
ΞΗΛΩΣΤΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΑ!!!
ΦΘΟΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Πώς η μεθοδευμένη διαφημιστική εκστρατεία μπορεί να μετατρέψει ένα ισχυρότατο δηλητήριο, το φθόριο, σε στοιχείο που όλοι θέλουν να έχουν στο σώμα τους! Γιατί έγινε αυτό; Μόνο και μόνο για να μην πηγαίνει χαμένο το φθόριο που «περισσεύει» από τις βιομηχανίες αλουμινίου; Μήπως γιατί ήδη οι Ναζί εφάρμοζαν τη φθορίωση σαν μέσο χειραγώγησης της συνείδησης των κατακτημένων λαών; Ή μήπως έχουν δίκιο οι ακραίοι, που υποστηρίζουν ότι κάποιοι έχουν συμφέρον να μας μεταλλάξουν σταδιακά και η φθορίωση του νερού και πολλών άλλων ειδών εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια; Ο κρυφός ρόλος της αμόλυβδης βενζίνης...
Πριν από δύο περίπου μήνες, μια παρέα από φίλους πήγαμε στο σπίτι ενός από εμάς, σε ένα χωριό στην Αρκαδία. Αν και το σπίτι που φιλοξενηθήκαμε ήταν αρκετά καινούργιο, μπαίνοντας μέσα ανακαλύψαμε πως είχε ποντίκια. Όπως καταλαβαίνετε, το πρόγραμμα της επόμενης μέρας άλλαξε. Η πρώτη δουλειά ήταν να βρούμε ποντικοφάρμακο...
...Όμως στο μαγαζί του χωριού το ποντικοφάρμακο είχε τελειώσει. Αρχίσαμε να συζητάμε για να αφήσουμε τα σχέδια για βόλτες στο βουνό και να πάμε στη Δημητσάνα ή στη Βυτίνα, αποφασισμένοι να λύσουμε το πρόβλημα των ποντικιών.
Εκεί που συζητούσαμε, μια από τις παραδοσιακές γιαγιάδες των χωριών αυτών μας άκουσε και είπε να μας βοηθήσει. Η συμβουλή της, ιδιαίτερα απλή. «Αδειάστε παιδάκια μου», μας είπε, «μια οδοντόκρεμα σε ένα πιατάκι, βάλτε μια δυο κουταλιές μαρμελάδα η μέλι για γλύκα και μυρωδιά, και ανακατέψτε τα καλά. Μετά βάλτε μισό-μισό κουταλάκι, σαν δόλωμα, στα σημεία που είδατε ποντίκια και θα ησυχάσετε από αυτά». Η συμβουλή της μας παραξένεψε, αλλά αφού δεν θα αλλάζαμε τελικά το πρόγραμμα μας, είπαμε να την εφαρμόσουμε, αν και δεν πολυπιστεύαμε στην αποτελεσματικότητα της.
Τρεις εβδομάδες αργότερα αποφασίσαμε να ξαναπάμε. Αυτή τη φορά δεν παραλείψαμε να πάρουμε και το απαραίτητο ποντικοφάρμακο, γελώντας με τη συνταγή της γιαγιάς. Όταν μπήκαμε πάλι στο σπίτι, είδαμε πως τα περισσότερα από τα κουταλάκια του μίγματος της οδοντόπαστας με το μέλι, που είχαμε βάλει σαν δολώματα, έλειπαν. Αυτό όμως που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το ότι δεν υπήρχαν καθόλου ίχνη από ποντίκια! Αυτό ήταν κάτι που με παραξένεψε και με τρόμαξε.
Γυρνώντας στην Αθήνα, άρχισα να ψάχνω το θέμα. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ανακάλυψα πως...
Συνεχίστε εδώ: http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
Πριν από δύο περίπου μήνες, μια παρέα από φίλους πήγαμε στο σπίτι ενός από εμάς, σε ένα χωριό στην Αρκαδία. Αν και το σπίτι που φιλοξενηθήκαμε ήταν αρκετά καινούργιο, μπαίνοντας μέσα ανακαλύψαμε πως είχε ποντίκια. Όπως καταλαβαίνετε, το πρόγραμμα της επόμενης μέρας άλλαξε. Η πρώτη δουλειά ήταν να βρούμε ποντικοφάρμακο...
...Όμως στο μαγαζί του χωριού το ποντικοφάρμακο είχε τελειώσει. Αρχίσαμε να συζητάμε για να αφήσουμε τα σχέδια για βόλτες στο βουνό και να πάμε στη Δημητσάνα ή στη Βυτίνα, αποφασισμένοι να λύσουμε το πρόβλημα των ποντικιών.
Εκεί που συζητούσαμε, μια από τις παραδοσιακές γιαγιάδες των χωριών αυτών μας άκουσε και είπε να μας βοηθήσει. Η συμβουλή της, ιδιαίτερα απλή. «Αδειάστε παιδάκια μου», μας είπε, «μια οδοντόκρεμα σε ένα πιατάκι, βάλτε μια δυο κουταλιές μαρμελάδα η μέλι για γλύκα και μυρωδιά, και ανακατέψτε τα καλά. Μετά βάλτε μισό-μισό κουταλάκι, σαν δόλωμα, στα σημεία που είδατε ποντίκια και θα ησυχάσετε από αυτά». Η συμβουλή της μας παραξένεψε, αλλά αφού δεν θα αλλάζαμε τελικά το πρόγραμμα μας, είπαμε να την εφαρμόσουμε, αν και δεν πολυπιστεύαμε στην αποτελεσματικότητα της.
Τρεις εβδομάδες αργότερα αποφασίσαμε να ξαναπάμε. Αυτή τη φορά δεν παραλείψαμε να πάρουμε και το απαραίτητο ποντικοφάρμακο, γελώντας με τη συνταγή της γιαγιάς. Όταν μπήκαμε πάλι στο σπίτι, είδαμε πως τα περισσότερα από τα κουταλάκια του μίγματος της οδοντόπαστας με το μέλι, που είχαμε βάλει σαν δολώματα, έλειπαν. Αυτό όμως που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το ότι δεν υπήρχαν καθόλου ίχνη από ποντίκια! Αυτό ήταν κάτι που με παραξένεψε και με τρόμαξε.
Γυρνώντας στην Αθήνα, άρχισα να ψάχνω το θέμα. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ανακάλυψα πως...
Συνεχίστε εδώ: http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
13 Ιουνίου 2010
Α. Νταβούτογλου: «Το στρατηγικό βάθος» μιάς μεγαλοιδεατικής παράκρουσης
Την προπερασμένη Παρασκευή [4/6/2010] στην εκποπμή «Ανιχνεύσεις» της ΕΤ3,τρείς Έλληνες καθηγητές συζήτησαν το νεοεκδοθέν βιβλίο του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος».
Από τη συζήτηση «προέκυψε»ότι το βιβλίο αυτό διακρίνεται από αναλυτικό βάθος, ατράνταχτη επιχειρηματολογία και πολιτικό αισθητήριο πρώτου μεγέθους.
Είναι έτσι τα πράγματα οπότε θα έχουμε να κάνουμε με ένα έργο μεγάλης επιστημονικής και πολιτικής εμβέλειας ή όχι;.Πρώτο ερώτημα.Και ένα δεύτερο: Σε τι αποσκοπεί και τι υποκρύπτει η συγγραφή του;;;;
***
Θα προχωρήσω στην επί της ουσίας ανάλυση του βιβλίου αυτού και δεν θα υπεισέλθω στο διάχυτο φοβικό και ηττοπαθές κλίμα, που επικράτησε στη διάρκεια αυτής της συζήτησης.
Ο καθένας , που αξιώνει μία θέση ως διαμορφωτής της κοινής γνώμης πρέπει κάθε φορά, που λέει κάτι να αναλογίζεται την ευθύνη του απέναντι στο λαό, που τον γέννησε αντί να ηδονίζεται αυτάρεσκα με τους χρησμούς και τους φραστικούς πομφόλυγες που εκπέμπει.
***
Πρώτη και καίρια παρατήρηση, που πρέπει να γίνει και δεν την έκαναν οι συνομιλητές της προπερασμένης Παρασκευής είναι ότι η συνολική σύλληψη και ο τρόπος προσέγγισης του βιβλίου του Νταβούτογλου δεν είναι ούτε νέα, ούτε πρωτότυπη.Αποτελεί κακέκτυπο του υποδείγματος των γνωστών βιβλίων του Μπρεζινσκυ και του Χαντιγκτον γιά να αναφερθούμε στα σημαντικότερα.
Δεύτερη παρατήρηση, το βιβλίο του Νταβούτογλου χαρακτηρίζεται από μία άναρχη παρουσίαση σκέψεων και «αποδεικτικού» υλικού και είναι φλύαρο και ανακυκλούμενο. Λίθοι και πλίνθοι και κεραμοι ατάκτως ερριμένοι και η εικόνα ενός σκύλου που κυνηγάει την ουρά του.
Αλλά ας τα παραβλέψουμε αυτά ως «δευτερεύοντα» και ας προχωρήσουμε στα πρωτεύοντα.
Ο Νταβούτογλου διαστρέφει συστηματικά την ιστορία είτε παρερμηνεύοντάς την είτε με ηθελημένες παραλείψεις κρισίμων στοιχείων.
Ότι δεν μας συμφέρει απλά δεν το αναφέρουμε ή το φωτίζουμε μονόπλευρα καλλωπίζοντάς την εικόνα του. Η Ιστορία , όμως δεν διορθώνεται με τη χρήση κολλογόνων ουσιών και ψιμυθίων.
Σε δύο κρίσιμα κεφάλαια [2ο και 3ο] μας λέει,μεταξύ άλλων, ο κ. Νταβούτογλου τα εξής ανήκουστα.
- Η Οθωμανική Αυτοκρατορία σε αντίθεση με τη Δύση δεν είχε αποικίες, ούτε αποικιοκρατική αντιληψη..
Τι να τις κάνει τις αποικίες όταν είχε σε καθεστώς δουλείας δεκάδες λαούς , που μεσω ενός στυγνού φορολογικού συστήματος τους απομυζούσε μέχρι το κοκκαλο;;;
- Η Οθωμανικη Τουρκία είχε μια ιδιαίτερη πολιτική κουλτούρα, που έχει και η σημερινή Τουρκία. Μια κουλτούρα ανοχής, κοσμοπολιτισμού και σύνθεσης σε τρόπο ώστε να υπάρχει ένα υπόβαθρο ισότητας για όλους τους λαούς, που την συνέθεταν….
Ούτε κουβέντα για τη λέξη «ραγιάς» που αφορούσε σε όλους τους μη Οθωμανούς υπηκόους της, κουβέντα για την αδιάκοπη αλυσσίδα σφαγών των υποτεταγμένων πληθυσμών, κουβέντα για το παιδομάζωμα, κουβέντα για το θεάρεστο έργο της «Ένωσης και Πρόοδος» με την εξολόθρευση των Αμενίων, Ποντίων και των άλλων Ελλήνων, των Ασσυρίων κ.ο.κ, ούτε φυσικά τη σημερινή διά μαχαίρας αντιμετώπιση του κουρδικού και του αλεβικού ζητήματος.
- Οι Οθωμανοί «εγκατέλειψαν» τη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή, το Νότιο Καύκασο και τα Βαλκάνια [μέγα λάθος μας λέει ο Νταβούτογλου]…..
«Εγκατέλειψαν» ή εξεδιώχθησαν;;;[πόσο ,αλήθεια, μας θυμίζει αυτό τον ρεπούσιο «συνωστισμό¨στη Σμύρνη»].Σαν να μην υπήρξαν οι αλεπάλληλες συντριπτικές ήττες των Οθωμανών από τους Ρώσους, η Ελληνική Επανάσταση, το Ναυαρίνο, ο Λώρενς της Αραβίας και ο ξεσηκωμός των Αράβων. Όλα εξαφανίζονται στο «μεγαλείο» του νεοοθωμανικού οράματος…
- Ο Οθωμανικός πολιτισμός , ανεξάρτητα από την όποια συρρίκνωσή της Αυτοκρατορίας δεν είναι μόνον πολιτικός , αλλά ένας ευρύτατος πολιτισμός που γεφυρώνει το χριστιανικό με το μουσουλμανικό, το δυτικοευρωπαικό με το ασιατικό «βάθος»[;;;][τα ερωτηματικα δικά μας]…..
Πρόκειται περί αμάθειας ή περί θράσους;;;;
Ποία είναι στην πραγματικότητα τα αυτόχθονα στοιχεία του οθωμανικού πολιτισμού;;;στις εικαστκές τέχνες, τα γράμματα , τη μουσική, την αρχιτεκτονική κ.ο.κ ;;Στο σύνολό του ο οθωμανικός πολιτισμός είναι επιγονικός, χωρίς να είναι συνθετικός’ αραβικός, περσικός, και ελληνικός ακόμα και χριστιανικές καταβολές με ελάχιστα στοιχεία πρωτοτυπίας συγκροτούν το ετερόκλητο μίγμα, που ο Νταβούτογλου ονομάζει «οθωμανικό πολιτισμό»
***
Οι Οθωμανοί Τούρκοι [Οσμανλήδες] ξεκίνησαν ως ορδή και έγιναν λαός με βίαιους εξισλαμισμούς τεράστιας κλίμακας. Ορθά λοιπόν ο Νταβούτογλου τοποθετεί τη θρησκεία ως παράμετρο εθνικής συνοχής. Όμως δεν μας εξηγεί γιατί αυτή η συνοχή δεν λειτουργεί απέναντι και σε σχέση με τους Κουρδους που είναι μουσουλμάνοι. Πού «μπαζει»εδώ και για ποίους λόγους το νεοοθωμανικό όραμα;;;;
Αφήνει να εννοηθεί ο συγγραφέας ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδοσε ένα υπέρτερο τρόπο διοίκησης και οργάνωσης του κράτους.Αγνοεί λοιπόν ότι οι Σελτζούκοι Τουρκοι πολύ πριν εμφανισθούν οι Οθωμανοί στο προσκήνιο αναγνώριζαν σε όλη τη γραμμή το διοικητικό, πολιτικό και πολιτιστικό προβάδισμα του Βυζαντίου, το οποίο ήθελαν όχι να καθυποτάξουν , αλλά να υποκαταστήσουν;;
Σεβάστηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία τις ξένες θρησκείες, βασικά τον Εβραισμό και τον Χριστιανισμό. Ναι , διότι αν δεν το έκανε θα είχε να αντιμετωπίσει μία συνεχή επαναστατική διέγερση των αλλοθρήσκων πληθυσμών.Όμως από το άλλο μέρος αποκεφάλισε μεθοδικά τις όποιες πολιτικές ηγεσίες των κατακτημένων λαών, ακόμη και εκείνες που επρόσκειντο στο «τουρκικόν σαρίκιον»[παράδειγμα ο Νοταράς και οι συν αυτώ].
Χρησιμοποίησε χριστιανούς- κυρίως Έλληνες- η Οθωμανική Αυτοκρατορίαως ανωτάτους αξιωματούχους της Πύλης με κορυφαίο παράδειγμα τους Μεγαλους Δραγουμάνους[Υπουργους Εξωτερικών].Ναι , αλλά αυτοί ακολουθούσαν σε όλη τη γραμμή πλεύσης τις εντολές του Σουλτάνου και λόγω θρησκείας , μορφώσεως και γλώσσας [ελληνικής , που ήταν η lingua franca-κοινή γλώσσα- της Αυτοκρατορίας] είχαν την καλλίτερη δυνατή πρόσβαση και ικανότητα χειρισμού προς τους δυτικούς και τους Ρώσους. Το περίφημο «χωνευτήρι λαών και πολιτισμών του κ. Νταβούτογλου ήταν, επομένως, από κάθε άποψη επίπλαστο και ψευδεπίγραφο.
***
Το όραμα Νταβούτογλου χρησιμοποιώντας αυτά τα ανύπαρκτα δεδομένα βάσης είναι να ανασυσταθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία ως μία ανατολική πολυεπίπεδη υπερδύναμη , που στηριγμένη στο πολιτικο-στρατιωτικό της βάρος και την οικονομικο-βιομηχανική της ισχύ θα επιτύχει «ειρηνικά» με μια σειρά από «διεισδύσεις» να γίνει
πρώτον, ο βασικός συντελεστής των γεοπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, την Πρόσω Ασία και τα Βαλκάνια,
δεύτερον, ο κύριος παράγων , που θα γαληνεύσει και θα καθοδηγήσει τους Άραβες και θα βάλει το Ισραήλ στη θέση του,
τρίτον, ο μεγάλος γεφυροποιός μεταξύ του ΝΑΤΟ και των Δυτικών από το ένα μέρος και των παραδοσιακων αντιπαλων τους [Συρία, Ιραν και όλου του κατά τον Μπους, «αξονα του κακού»],
τέταρτον, η δύναμη εκείνη που στηριγμένη στις οθωμανικές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, της επαναστατικές δυνάμεις της Τσετσενίας και τη «βελούδινη» Γεωργία θα συμβάλει αποφασιστικά στη συγκράτηση του ρωσικού επεκτατισμού,
πέμπτον, η μεγάλη εκείνη χώρα από την οποία υποχρεωτικά θα περνάνε οι κύριοι αγωγοί ανεφοδιασμού της Ευρώπης με ενεργειακά καύσιμα [πετρέλαιο, φυσικό αέριο]
***
Η λογική του βιβλίου του Νταβούτογλου έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη του «Ο Αγών μου ‘ του Χιτλερ. Αρκεί στη θέση του «πανγερμανισμός» να μπεί η λέξη «παντουρκισμός», στη θέση της «άριας φυλής» η θέση «τουρκική φυλή» στη θέση του «ζωτικού , γερμανικού, χώρου», το «ευρύτερος οθωμανικός χώρος».Με μία διαφορά θα μπορούσε να πεί κάποιος «καλόπιστος»: Ο Νταβούτογλου θέλει την πραγμάτωση του νεοοθωμανικού οράματος να γίνει με «διειεσδύσεις» και χρησιμοποίηση των τουρκικών πυρήνων, που έχει αφήσει πίσω της η παλαιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, όχι διά των όπλων.
Οι πυρήνες αυτοί ως εφαλτήρια μιάς νέας εξόμησης, που θα υπονομεύσουν εκ των έσω τα όσα δημιούργησαν οι ρωσικες επελάσεις, οι βαλκανικοί πόλεμοι, οι συνθήκες τύπου Σεβρων και Λωζάνης.Οι τουρκικοι μειονοτικοι πληθυσμοί, επομένως ως «πεμπτη φάλαγγα» που πολλά μας θυμίζει από την αλήστου μνήμης χιτλερική Γερμανία.
Όμως και αν ο τρόπος αυτός δεν αποδόσει υπάρχει πάντοτε η δύναμη των όπλων μας υπενθυμίζει ο κ. Νταβούτογλου, που δεν πρέπει να διστασουμε να χρησιμοποιήσουμε. Εναντίον ποιών και με ποίο στόχο; Η απάντηση δίνεται έμμεσα: τα μεγάλα εμπόδια για την πραγμάτωση του νεοοθωμανικού οράματος είναι η απουσία τουρκικού ελέγχου στο Αιγαίο και η Κυπρος.Όπερ έδει δειξαι….
Και μονον γι αυτόν τον σαφή υπαινιγμό ο Νταβούτογλου δεν θα έπρεπε να γίνει δεκτός στην Ελλάδα.Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους καραγκιοζοπαίκτες της πολιτικής στη χώρα μας , που πέραν των πολιτικά ηλίθιων και άκαιρων επιλογών τους αναφορικά με την Τουρκία δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τον τουρκικό πηλινο γίγαντα «εκτη υπερδύναμη» στον κόσμο και άλλες αρλούμπες.
Μήπως όμως είναι η Τουρκία πράγματι τόσο ισχυρή όσο θέλει να μας την εμφανίσει ο κ. Νταβούογλου; Αντί απαντήσεως παραπέμπουμε στα όσα έγραψε με τίτλο «Μαθηματα από την Αρμενία» στον Φιλελεύθερο Λευκωσίας ο Μιχάλης Ιγνατίου στις 11/4/2010, που αποκαλύπτουν όχι μόνον τις αντιφατικότητες , αλλά και τη σαθρότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Επίσης οσα είπε ο Σ.Καλεντερίδης στην προαναφερθείσα εκπομπή της ΕΤ3 : Επιχειρείται εκτόνωση της ενδημούσας και σε βάθος εσωτερικής πολιτικής κρίσης με εξωτερικές μεγαλοστομίες και λεονταρισμούς , από τις κινήσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και τα ασυνάρητα περι νεοοθωμανικού οράματος του κ Νταβουλογλου.
***
Τι πετυχαίνει ο Νταβούτογλου εκτός του να εκφοβίσει ορισμένους , ούτως ή άλλως περιδεείς Έλληνες πολιτικούς και διανοουμένους…
Στην Καθημερινη της 14/5/2010 υπάρχει ένα δημοσίευμα με τίτλο «Κριτική εκ των έσω στο δόγμα Νταβούτογλου», που αναφέρεται στη σχιζοφρένεια, την αλαζονεία και την αναποτελεσματικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από τουρκους πανεπιστημιακούς και καθηγητές πολιτικής επιστήμης.
«Τα εκατο ταξίδια στο εξωτερικό του Νταβούτογλου ως υπουργού οι πενήντα επισκέψεις ξένων ηγετων και αξιωματούχων στην Άγκυρα επικρίνονται δριμύτατα ως αδιεξοδική πορεία , που δεν οδηγει πουθενα»αναφέρει το δημοσίευμα, Πουθενα εκτός από την επίταση των εντάσεων και των αντιπαλοτήτων θα προσθεταμε εμείς.
Ο ίδιος ο πολιτικός της πράξης αναιρεί και διαψεύδει τον «θεωρητικό» Νταβούτογλου, που ισχυρίζεται ότι η προσέγγιση στο παγκόσμιο και ιδιαίτερα στο μεσανατολικό πολιτικό γίγνεσθαι και τα Βαλκάνια, δεν είναι συγκρουσιακή όπως εκείνη του Χαντιγκτον, αλλά ομαλοποιητική και ειρηνική..
***
Από το άλλο μέρος είναι προφανές ότι η δεινή εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με μεγαλοιδεατικούς παροξυσμούς και φαντασιακές ονειρώξεις τύπου Νταβούτογλου.
Από το Ντιαμπακιρ και κάτω ένας λαός είκοσι εκατομμυρίων, οι Κούρδοι, αξιώνουν δυναμικά τα δικαιώματά τους ενώ η διασταση μεταξύ κεμαλιστών και ισλαμιστών έχει πάρει σαφέστατα εμφυλιοπολεμικό χαρακτήρα .
Η Ελλάδα , επομένως κινδυνεύει από την Τουρκία μόνο στο βαθμό και διότι υπάρχουν στη χώρα μας αγοραίοι χρεοκόποι και μειοδότες, αλλά και ηττοπαθεις και περιδεείς , που μας οδήγησαν στη Μαδρίτη, το Ελσινκι και τα Ιμια.Ακατανόμαστοι , που ευαγγελίζονται «λύση» των Ελληνοτουρκικών διαφορών –όχι μόνον της υφαλοκριπίδος , αλλα και του εναερίου χώρου- με προσφυγή στο «ουδέτερο» δικαστήριο της Χάγης. Ακατανόμαστοι που μεθοδεύσαν συστηματικα την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας με προσφυγή στο ΔΝΤ.Αυτοί τελικά συνθέτουν μία πολύ μεγαλύτερη απειλη από εκείνη της Τουρκίας , γεγονός που , ευτυχώς, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ο ελληνικός λαός.-
Καθηγητού Βασίλη Φίλια, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου.
Αθήνα 08 Ιουνίου 2010
[Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» Της 13Ης Ιουνίου 2010, σελ. 8]
από το Αντίβαρο
Τουρκο-ισραηλινά στρατηγικά παίγνια
Του Α. Λυκαύγη*
Θα ήτο τουλάχιστον άσοφο να δούμε και κυρίως να ερμηνεύσουμε με παρωπιδοφόρες διαλεκτικές όσα δραματικά συνέβησαν και κυρίως όσα τείνουν ν’ αναπαραχθούν από την οξύτατη Τουρκο-ισραηλινή αντιπαράθεση.
Και μπορεί μεν αίφνης να έχουμε θετική για μας προσέγγιση από πλευράς Ισραήλ, η οποία και αναδύεται ως φυσική αντίδραση στις τουρκικές επιλογές και στρατηγικές, που θίγουν -και κατ’ ακρίβειαν γωνιάζουν- το Τελ Αβίβ. Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Ούτε προπαντός ακίνδυνα όσον αφορά τις δικές μας τοποθετήσεις.
Πρωταρχικά γιατί δεν ξέρουμε πού ακριβώς θα καταλήξει αυτός ο Τουρκο-ισραηλινός διαγκωνισμός. Ο οποίος αφορά σαφώς τη διεκδίκηση της στρατηγικής ποδηγεσίας σ’ αυτήν τη γεωγραφία. Με την Τουρκία να κερδίζει τον πρώτο τουλάχιστον γύρο. Και ν’ αποβαίνει δυνάμει: Αφενός ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου. Και αφετέρου αυτόκλητη προστάτιδα (με τάσεις στρατηγικής κηδεμονίας) των Παλαιστινίων. Τουλάχιστον υπό το συναισθηματικό βάρος όσων προέκυψαν, αυτό συμβαίνει. Ή προς αυτό κατατείνουν οι δυναμικές που έχουν ενεργοποιηθεί.
Ό,τι όμως και να συμβαίνει και όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, η Άγκυρα δεν παύει να είναι ταυτόχρονα: Βασικός πυλώνας της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Και ταυτοχρόνως πληρεξούσιος τοποτηρητής του Ατλαντισμού στη συγκεκριμένη περιοχή. Την οποίαν ακριβώς η ίδια διεστέλλει με αυτές της τις δράσεις, από την Ανατολική Μεσόγειο, έως τις ακραίες προεκτάσεις της Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Με πλειάδα νέων συμμάχων και φιλίων δυνάμεων. Εν αντιθέσει προς το Ισραήλ, που απομονώνεται ακόμη περισσότερο, μέσα σ’ έναν ωκεανό εχθρικών κρατών.
Η Κύπρος και ιδιαίτερα στην κατάσταση που έχει περιέλθει, δεν μπορεί και δεν έχει περιθώρια εσφαλμένων επιλογών. Κάθε λάθος θα πληρωθεί ακριβά. Και τα επίχειρα δεν θα είναι αυτήν τη φορά καθόλου αναστρέψιμα. Και αν δεν της συμφέρει μια φορά να έχει εχθρό το Ισραήλ, στο πολλαπλάσιο θα ήτο μοιραίο -εάν όχι ολέθριο- ν’ αντιπαραταχθεί αίφνης προς τον Αραβικό Κόσμο. Στην υποστήριξη του οποίου υπελόγιζε πάντοτε και είχε αμέριστη βοήθεια για την αποτροπή της κρατικής της διαλύσεως. Εάν παρ’ ελπίδα έστω και κάποιες αραβικές πρωτεύουσες αναγνωρίσουν ή και κατ’ ανοχήν αποδεχθούν την υπόσταση του ψευδοκράτους, το παιχνίδι για την Κύπρο θα έχει λήξει.
Οριστικά. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξει ντόμινο αναγνωρίσεων από το ευρύτερο μουσουλμανικό τόξο, δεδομένης και της μεγαλύτερης επιρροής που ασκεί σ’ αυτόν τον χώρο η Τουρκία. Σε αντίθεση προς τον Αραβικό Κόσμο, στον οποίο δεν είχε καθόλου ερείσματα. Για λόγους καθαρά ιστορικούς που δεν είναι του παρόντος.
Αυτά τα στρατηγικά παίγνια που εξελίσσονται (και που έχουν διαποτισθεί με το αίμα των τελευταίων επεισοδίων) είναι κυριολεκτικά εκτός δικής μας εμβελείας. Ούτε το μέγεθος, ούτε η δύναμη, ούτε και η θέση μας γενικότερα μετρά σε βαθμό που να επηρεάσει την κατάληξη και την τελική διαμόρφωση των πραγμάτων.
Αυτά είναι παιχνίδια στρατηγικής ισχύος. Και όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, μόνον άσοφος μυς είναι δυνατόν να επιζητήσει ρόλο στον καβγά και να μπλεχτεί στα πόδια τους. Θα είναι -κατά τη δοκιμασμένη διαλεκτική του σοφότατου Θουκυδίδη- εκ προοιμίου χαμένος. Ακόμη λοιπόν και αν τον εμπλέξουν, το λογικότερο για τον ίδιο, είναι να βρει τρόπους απεμπλοκής.
Τα τονίζουμε γιατί νομίζουμε ότι έχουν ήδη διαπραχθεί κάποια σφάλματα. Πρέπει να προσέξουμε τουλάχιστον εφεξής. Γιατί τα επερχόμενα θα είναι και δυσκολότερα και κυρίως επικινδυνότερα. Φτάνει να υπολογισθούν σωστά -και προπαντός ρεαλιστικάτα δεδομένα και τα ισοζύγια. Και μάλιστα να μην αποκλεισθεί προοπτική νέας Τουρκο-ισραηλινής συγκλίσεως κι έωλης στρατηγικής επανασυζεύξεως.
Ιδιαίτερα εάν στο εσωτερικό του Ισραήλ υπάρξουν αλλαγές. Και στην πολιτική του ως προς το Παλαιστινιακό επέλθουν διαφοροποιήσεις.Αυτό να υπογραμμισθεί. Γιατί μπορεί ν’ αποβεί σημείο αναφοράς…
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Θα ήτο τουλάχιστον άσοφο να δούμε και κυρίως να ερμηνεύσουμε με παρωπιδοφόρες διαλεκτικές όσα δραματικά συνέβησαν και κυρίως όσα τείνουν ν’ αναπαραχθούν από την οξύτατη Τουρκο-ισραηλινή αντιπαράθεση.
Και μπορεί μεν αίφνης να έχουμε θετική για μας προσέγγιση από πλευράς Ισραήλ, η οποία και αναδύεται ως φυσική αντίδραση στις τουρκικές επιλογές και στρατηγικές, που θίγουν -και κατ’ ακρίβειαν γωνιάζουν- το Τελ Αβίβ. Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Ούτε προπαντός ακίνδυνα όσον αφορά τις δικές μας τοποθετήσεις.
Πρωταρχικά γιατί δεν ξέρουμε πού ακριβώς θα καταλήξει αυτός ο Τουρκο-ισραηλινός διαγκωνισμός. Ο οποίος αφορά σαφώς τη διεκδίκηση της στρατηγικής ποδηγεσίας σ’ αυτήν τη γεωγραφία. Με την Τουρκία να κερδίζει τον πρώτο τουλάχιστον γύρο. Και ν’ αποβαίνει δυνάμει: Αφενός ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου. Και αφετέρου αυτόκλητη προστάτιδα (με τάσεις στρατηγικής κηδεμονίας) των Παλαιστινίων. Τουλάχιστον υπό το συναισθηματικό βάρος όσων προέκυψαν, αυτό συμβαίνει. Ή προς αυτό κατατείνουν οι δυναμικές που έχουν ενεργοποιηθεί.
Ό,τι όμως και να συμβαίνει και όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, η Άγκυρα δεν παύει να είναι ταυτόχρονα: Βασικός πυλώνας της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Και ταυτοχρόνως πληρεξούσιος τοποτηρητής του Ατλαντισμού στη συγκεκριμένη περιοχή. Την οποίαν ακριβώς η ίδια διεστέλλει με αυτές της τις δράσεις, από την Ανατολική Μεσόγειο, έως τις ακραίες προεκτάσεις της Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Με πλειάδα νέων συμμάχων και φιλίων δυνάμεων. Εν αντιθέσει προς το Ισραήλ, που απομονώνεται ακόμη περισσότερο, μέσα σ’ έναν ωκεανό εχθρικών κρατών.
Η Κύπρος και ιδιαίτερα στην κατάσταση που έχει περιέλθει, δεν μπορεί και δεν έχει περιθώρια εσφαλμένων επιλογών. Κάθε λάθος θα πληρωθεί ακριβά. Και τα επίχειρα δεν θα είναι αυτήν τη φορά καθόλου αναστρέψιμα. Και αν δεν της συμφέρει μια φορά να έχει εχθρό το Ισραήλ, στο πολλαπλάσιο θα ήτο μοιραίο -εάν όχι ολέθριο- ν’ αντιπαραταχθεί αίφνης προς τον Αραβικό Κόσμο. Στην υποστήριξη του οποίου υπελόγιζε πάντοτε και είχε αμέριστη βοήθεια για την αποτροπή της κρατικής της διαλύσεως. Εάν παρ’ ελπίδα έστω και κάποιες αραβικές πρωτεύουσες αναγνωρίσουν ή και κατ’ ανοχήν αποδεχθούν την υπόσταση του ψευδοκράτους, το παιχνίδι για την Κύπρο θα έχει λήξει.
Οριστικά. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξει ντόμινο αναγνωρίσεων από το ευρύτερο μουσουλμανικό τόξο, δεδομένης και της μεγαλύτερης επιρροής που ασκεί σ’ αυτόν τον χώρο η Τουρκία. Σε αντίθεση προς τον Αραβικό Κόσμο, στον οποίο δεν είχε καθόλου ερείσματα. Για λόγους καθαρά ιστορικούς που δεν είναι του παρόντος.
Αυτά τα στρατηγικά παίγνια που εξελίσσονται (και που έχουν διαποτισθεί με το αίμα των τελευταίων επεισοδίων) είναι κυριολεκτικά εκτός δικής μας εμβελείας. Ούτε το μέγεθος, ούτε η δύναμη, ούτε και η θέση μας γενικότερα μετρά σε βαθμό που να επηρεάσει την κατάληξη και την τελική διαμόρφωση των πραγμάτων.
Αυτά είναι παιχνίδια στρατηγικής ισχύος. Και όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, μόνον άσοφος μυς είναι δυνατόν να επιζητήσει ρόλο στον καβγά και να μπλεχτεί στα πόδια τους. Θα είναι -κατά τη δοκιμασμένη διαλεκτική του σοφότατου Θουκυδίδη- εκ προοιμίου χαμένος. Ακόμη λοιπόν και αν τον εμπλέξουν, το λογικότερο για τον ίδιο, είναι να βρει τρόπους απεμπλοκής.
Τα τονίζουμε γιατί νομίζουμε ότι έχουν ήδη διαπραχθεί κάποια σφάλματα. Πρέπει να προσέξουμε τουλάχιστον εφεξής. Γιατί τα επερχόμενα θα είναι και δυσκολότερα και κυρίως επικινδυνότερα. Φτάνει να υπολογισθούν σωστά -και προπαντός ρεαλιστικάτα δεδομένα και τα ισοζύγια. Και μάλιστα να μην αποκλεισθεί προοπτική νέας Τουρκο-ισραηλινής συγκλίσεως κι έωλης στρατηγικής επανασυζεύξεως.
Ιδιαίτερα εάν στο εσωτερικό του Ισραήλ υπάρξουν αλλαγές. Και στην πολιτική του ως προς το Παλαιστινιακό επέλθουν διαφοροποιήσεις.Αυτό να υπογραμμισθεί. Γιατί μπορεί ν’ αποβεί σημείο αναφοράς…
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Τουρκικά παιχνίδια στη Μέση Ανατολή
The New York Times
Επί σειρά δεκαετιών, η Τουρκία υπήρξε ένας εκ των πλέον «ευλύγιστων» συμμάχων της Αμερικής. Ηταν το στρατηγικής σημασίας κράτος - προμαχώνας στις άκρες της Μέσης Ανατολής που ακολουθούσε κατά τρόπο αξιόπιστο την πολιτική της Ουάσιγκτον.
Τελευταία, ωστόσο, έχει υιοθετήσει μια νέα προσέγγιση στην ευρύτερη περιοχή, καταφεύγοντας συχνά σε διακηρύξεις και μεθόδους, οι οποίες ενίοτε προκαλούν τον Λευκό Οίκο, αλλά έχουν ως στόχο την προώθηση των δικών της συμφερόντων.
Η στροφή 180 μοιρών της Τουρκίας αναδείχτηκε πλήρως στον απόηχο της αιματηρής επιδρομής των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων σε τουρκικό πλοίο της νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας. Ενα μήνα νωρίτερα, η Αγκυρα είχε εξοργίσει την αμερικανική κυβέρνηση, όταν από κοινού με τη Βραζιλία ανακοίνωσε την επίτευξη συμφωνίας με το Ιράν για την άμβλυνση της διεθνούς κρίσης με επίκεντρο το πυρηνικό πρόγραμμα του τελευταίου. Την περασμένη Τρίτη δε, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν υποδέχτηκε με θέρμη τον Ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ και τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Κωνσταντινούπολη, όπου διοργανώθηκε συνδιάσκεψη για την Ασφάλεια στην Κεντρική Ασία.
Επί της ουσίας, η νέα εξωτερική πολιτική της Αγκυρας εξυψώνει τον κ. Ερντογάν σε ήρωα του αραβικού κόσμου και επιπλέον προκαλεί ανοικτά τις ΗΠΑ αναφορικά με τον τρόπο που διαχειρίζονται τα δύο φλέγοντα ζητήματα στην περιοχή - το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και το Παλαιστινιακό. Ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί αξιωματούχοι βλέπουν την Τουρκία ως ένα κράτος «που τρέχει διαρκώς σε κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής, κάνοντας πράγματα που δεν συνάδουν με τις επιθυμίες των Μεγάλων Δυνάμεων», σχολιάζει ο ειδικός του Συμβουλίου για τις Διεθνείς Σχέσεις, Στίβεν Κουκ. Σύμφωνα με τον τελευταίο, οι συγκεκριμένοι αξιωματούχοι επείγονται να απαντήσουν στο εξής ερώτημα: «Πώς θα βάλουμε τους Τούρκους στη θέση τους»;
Από την πλευρά τους, όμως, οι Τούρκοι πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν κάθε δικαίωμα να βρουν τη δική τους ξεχωριστή θέση στην περιοχή τους. «Αυτή είναι η γειτονία μας και δεν έχουμε διάθεση για καβγάδες», απαντά ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Σολί Οζέλ, στο Πανεπιστήμιο Μπιλγκί της Κωνσταντινούπολης. «Οι Αμερικανοί είναι, άλλωστε, εκείνοι που αρέσκονται να σπέρνουν τον όλεθρο στην περιοχή και ύστερα αφήνουν εμάς να κρατάμε τη σακούλα με τα σκουπίδια», προσθέτει.
Η μετάλλαξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη φαντάζει ξαφνική, αλλά πρόκειται για το επακόλουθο μιας σταδιακής εξέλιξης που ξεκίνησε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Τότε ο κόσμος ήταν μαύρος ή άσπρος και η Τουρκία ήταν απλώς μια μουσουλμανική δημοκρατία στο πλευρό των ΗΠΑ. Είκοσι χρόνια αργότερα, ωστόσο, η Τουρκία είναι μια ανταγωνιστική δημοκρατία με μια ισχυρή οικονομία. Σε αντίθεση με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, έχει προ πολλού πάψει να εξαρτάται από την οικονομική βοήθεια της Αμερικής.
Οι Τούρκοι, μάλιστα, επιμένουν ότι στην καρδιά της νέας πολιτικής βρίσκεται η οικονομία και όχι η προώθηση του ισλαμισμού. «Η οικονομική αλληλεξάρτηση είναι ο καλύτερος τρόπος προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της ειρήνης», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου. «Την περασμένη δεκαετία, η ένταση στην ευρύτερη περιοχή είχε μεγάλο κόστος για μας», συνέχισε ο ίδιος. «Αυτό που επιθυμούμε σήμερα είναι να δημιουργήσουμε μια ειρηνική, νέα τάξη», κατέληξε.
Αυτό ακριβώς το όραμα, βέβαια, αποτελεί αφορμή για ένταση μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα όταν στη μεταξύ τους διένεξη εμπλέκεται το Ιράν. «Είναι φιλόδοξοι και αυτό τους κάνει σημαντικούς παίκτες στο διεθνές στερέωμα», υποστηρίζει ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος. «Ελλοχεύει, όμως, ο κίνδυνος να μη γίνουν κατανοητοί οι στόχοι των Τούρκων από τους σχεδιαστές πολιτικής του Λευκού Οίκου και κάτι τέτοιο θα έχει συνέπειες για τις σχέσεις των δύο κρατών», προειδοποίησε.
Συμμαχία με τους ισλαμιστές ανταγωνιστές της Δύσης
Η αντιπαράθεση του κ. Ερντογάν με το Ισραήλ, το οποίο χαρακτήρισε «κράτος–τρομοκράτη» μετά την πολύνεκρη επιδρομή στην νηοπομπή, έχει επιτείνει την ανησυχία στην Ουάσιγκτον όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν τις πρόσφατες επιθετικές τοποθετήσεις του Τούρκου πρωθυπουργού ως ένδειξη ότι, όχι μόνο έχει οριστικά και αμετάκλητα εγκαταλείψει το όραμα της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά προσανατολίζεται σε συμμαχία με τους ισλαμιστές ανταγωνιστές της Δύσης. Εντούτοις, οι επικεφαλής της εβραϊκής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη επιμένουν ότι η επιθετική στάση απορρέει από την «γνήσια αντιπάθειά» του προς την κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και όχι από μένος προς το κράτος του Ισραήλ.
«Η Τουρκία προσπαθεί να καλύψει το κενό που άφησε μια αποτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία», υποστηρίζει η καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Κουβέιτ, Σαφέκ Γκάμπρα. «Ο κ. Ερντογάν θέλει να αποτρέψει τη διολίσθηση των Παλαιστινίων στην απόλυτη απελπισία και να σώσει το Ισραήλ από τον ίδιο του τον εαυτό», εξηγεί. Μπορεί να είναι έτσι, αλλά η σκληρή στάση του κ. Ερντογάν συνεπάγεται διαγραφή της Τουρκίας από τον κατάλογο των διαμεσολαβητών στην αραβοϊσραηλινή διένεξη και επιπλέον φέρνει την κυβέρνηση σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. «Αν ο πρόεδρος Ομπάμα υποχρεωθεί να επιλέξει μεταξύ των δύο συμμάχων, να είστε βέβαιοι ότι οι Τούρκοι θα είναι οι χαμένοι», υποστηρίζει ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος
9 Ιουνίου 2010
8 Ιουνίου 2010
7 Ιουνίου 2010
ΝΑΥΤΗΣ ΒΓΗΚΕ… ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ.Η τουρκική φρεγάτα Yildirim ΕΦΘΑΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΟΥΝΙΟ
Με όλο τον ελληνικό Στόλο στο Αιγαίο για τη διεξαγωγή της άσκησης "Καταιγίδα", οι Τούρκοι με απύθμενο θράσος προχώρησαν σε νέα πρόκληση. Φρεγάτα της Άγκυρας έφτασε μέχρι το Σούνιο παρεκκλίνοντας της πορείας της, αλλά κινούμενη στα όρια της αβλαβούς διέλευσης σύμφωνα με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Η φρεγάτα Yildirim που απέπλευσε χθες το μεσημέρι από το Αξάζ (ναυτική βάση νότια της Ρόδου) κινήθηκε βόρεια της Ρόδου, στη συνέχεια μεταξύ Χάλκης και Τήλου μέχρι που έφτασε στις Νότιες Κυκλάδες πλέοντας πάντα στα διεθνή ύδατα. Στο ύψος της Μήλου κινήθηκε βόρεια και ακολούθως πέρασε μεταξύ Σουνίου και Κέας περί τις 8:30 το πρωί. Συγκεκριμένα, η φρεγάτα Yildirim που απέπλευσε χθες το μεσημέρι από το Αξάζ (ναυτική βάση νότια της Ρόδου) κινήθηκε βόρεια της Ρόδου, στη συνέχεια μεταξύ Χάλκης και Τήλου μέχρι που έφτασε στις Νότιες Κυκλάδες πλέοντας πάντα στα διεθνή ύδατα. Στο ύψος της Μήλου κινήθηκε βόρεια και ακολούθως πέρασε μεταξύ Σουνίου και Κέας περί τις 8:30 το πρωί.
Το τουρκικό πολεμικό πλοίο έχει πλέον εξέλθει από τα στενά του Καφηρέα με τελικό προορισμό τον κόλπο του Ξηρού όπου θα λάβει μέρος σε άσκηση με πραγματικά πυρά. Αυτός ήταν και ο αρχικός του προορισμός Ανάλογη προκλητική πορεία ακολούθησε και η τουρκική φρεγάτα Barbaros. Απέπλευσε και αυτή από το Αξάζ και κινήθηκε βόρεια της Ρόδου και δυτικά των νησιών Κω, Χίου και Μυτιλήνης και κατευθύνεται προς τον Ελλήσποντο.
Ελληνικά πολεμικά πλοία παρακολουθούν τις κινήσεις των τουρκικών φρεγατών, η φρεγάτα Λήμνος και η τορπιλάκατος Κανελλόπουλος αντιστοίχως.
Η νέα προκλητική ενέργεια δείχνει και τις διαθέσεις της Τουρκίας να συνεχίσει την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο με "βόλτες" στις Κυκλάδες και το Σούνιο. Επιτελείς του Πενταγώνου προβληματίζονται αφενός για το ίδιο το γεγονός που έλαβε χώρα στην αρχή μίας μεγάλης άσκησης για το Πολεμικό Ναυτικό στο Αιγαίο και αφετέρου διότι την επόμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα στις 15 Ιουνίου αρχίζει το μορατόριουμ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που αφορά στην απαγόρευση ασκήσεων στο Αιγαίο.
από το diplomatia.gr
6 Ιουνίου 2010
Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Πειρατεία σε διεθνή ύδατα της Μεσογείου. Εν ψυχρώ δολοφονία με ριπές όπλων τουλάχιστον εννέα και Κύριος οίδε πόσων ακόμη φιλειρηνιστών από δεκάδες χώρες, που αποπειράθηκαν να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους της Γάζας. Δεκάδες τραυματίες από σφαίρες. Εγκατάλειψη επί ώρες μερικών βαριά τραυματισμένων πάνω στα πλοία χωρίς ιατρική βοήθεια μέχρι να πεθάνουν. Απαγωγή επτακοσίων και πλέον ανθρώπων. Βίαιη μεταφορά τους στο Ισραήλ υπό την απειλή των όπλων. Φυλάκιση των απαχθέντων. Ξυλοδαρμοί, ηλεκτροσόκ, βασανιστήρια, κλοπή όλων των αντικειμένων αξίας που είχαν πάνω τους...
Η πολιτική του Τελ Αβίβ είναι ακριβώς αυτή. Ολα αυτά τα εγκλήματα, που παραβιάζουν τις θεμελιωδέστερες αρχές του Διεθνούς Δικαίου, διεπράχθησαν από το κράτος του Ισραήλ μέσα σε ένα 24ωρο! Εμείς οι Ελληνες θέλουμε η χώρα μας να έχει φιλικές σχέσεις με ένα κράτος τόσο βάρβαρο, που συμπεριφέρεται πολύ χειρότερα και από τους... «κατσαπλιάδες» Σομαλούς πειρατές, οι οποίοι τουλάχιστον δεν σκοτώνουν ούτε βασανίζουν όσους απάγουν;
Αν η Τουρκία δρούσε στο Αιγαίο κατ' αυτόν τον τρόπο -κουρσεύοντας δηλαδή στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου ελληνικά πλοία και δολοφονώντας και απάγοντας τους επιβάτες τους για να τους φυλακίσει στην Τουρκία- θα μας άρεσε η διεθνής κοινότητα να αδιαφορούσε ή να έδειχνε «κατανόηση» για τα... «συμφέροντα ασφάλειας» της Αγκυρας; Οχι, προφανώς. Η διασφάλιση ζωτικών εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας προϋποθέτει την τήρηση της διεθνούς νομιμότητας. Πέρα από τις θέσεις αρχών - κάτι που δεν είναι καθόλου αμελητέο.
Η Ελλάδα αυτοϋπονομεύεται όταν συνεργάζεται με κράτη σαν το αιμοσταγές Ισραήλ, που παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο. Μας προκάλεσε τεράστια πολιτική ζημιά το γεγονός ότι πλοίο υπό ελληνική σημαία έπεσε θύμα κρατικής πειρατείας, δεκάδες Ελληνες πολίτες απήχθησαν και μεταφέρθηκαν βιαίως στο Ισραήλ όπου φυλακίστηκαν, χωρίς η κυβέρνηση Παπανδρέου να διαμαρτυρηθεί ακαριαία και εντονότατα, όπως όφειλε, στέλνοντας αμέσως και πολεμικά ελληνικά αεροσκάφη στον τόπο της πειρατείας, έστω αναγνωριστικά. Ετσι θα δράσει δηλαδή και αν η Τουρκία απαγάγει ελληνικό πλοίο στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου;
Μοιραίο λάθος του Δ. Χριστόφια, του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδείχθηκε η απόφασή του να μην επιτρέψει την επιβίβαση στα πλοία των φιλειρηνιστών Ελλήνων και Ευρωπαίων βουλευτών και ευρωβουλευτών που είχαν μεταβεί στην Κύπρο γι' αυτόν τον σκοπό. Οι ξένοι βουλευτές πήγαν απλούστατα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και μπήκαν στα πλοία από εκεί, προσφέροντας κάποια έμμεση νομιμοποίηση στο κατοχικό τουρκικό καθεστώς. Οι Αραβες δυσαρεστήθηκαν βλέποντας τη Λευκωσία να δρα ως όργανο του Ισραήλ. Ας ελπίσουμε αυτή η δυσαρέσκεια να μην εκδηλωθεί με αθρόες αναγνωρίσεις από αραβικές χώρες του παράνομου ψευδοκράτους, κατά το πρότυπο του Κοσόβου.
Πολιτικά ανήθικοι παράγοντες ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα πρέπει να αδιαφορήσει για την εγκληματική φύση της πολιτικής του Ισραήλ και την καταπάτηση κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου από το Τελ Αβίβ και να προσπαθήσει να κερδίσει την εύνοιά του. Να γίνει η Ελλάδα στενός σύμμαχος του Ισραήλ, τώρα που αυτό τα χάλασε με την Τουρκία, εισηγούνται. Προφανώς στη βάση αυτή διεξήχθησαν και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας - Ισραήλ, που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση Παπανδρέου, καθώς συνέπεσαν με την πειρατεία και τα εγκλήματα του Τελ Αβίβ.
Βαυκαλίζονται οικτρά όσοι έχουν απλώς αυταπάτες στο θέμα αυτό και δεν υπηρετούν άλλους στόχους. Η συμμαχία με την Τουρκία και μόνο με αυτή μπορεί να παράσχει στο Ισραήλ το στρατηγικό βάθος που έχει ανάγκη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι για το Ισραήλ τίποτα περισσότερο από μια αδιάφορη, πολιτικά υποτελής χώρα! Γι' αυτό και το Τελ Αβίβ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την Αγκυρα, αδιαφορώντας για τα αφελή όνειρα της Αθήνας.
Το σχέδιο του Ερντογάν είναι όντως μεγαλεπήβολο και γι’ αυτό φοβίζει το Ισραήλ. Αποσκοπεί στη συμπαράταξη Τούρκων, Αράβων και Ιρανών, με την Αγκυρα ως εκπρόσωπο του μουσουλμανικού κόσμου. Είναι φαιδρό να νομίζει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να αποτελέσει το... αντίβαρο για το Ισραήλ σε μια τέτοια εξέλιξη.
από την εφήμερίδα EΘΝΟΣ
Να σωθούν και να σώσουν
Tου Χρηστου Γιανναρα
Οποια ερώτηση κι αν τεθεί σε κομματάνθρωπο, έχει απάντηση που δεν τη γεννάει το δικό του μυαλό και ούτε, φυσικά, την εννοεί στα σοβαρά. Μέσα στο κομματικό του μυαλό υπάρχει, για κάθε πρόβλημα, μια φράση διαρκώς έτοιμη να στομώσει μηχανικά την ερώτηση – χιλιάδες έτοιμες φράσεις μέσα στα κομματικά μυαλά υποκαθιστούν τη σκέψη και προλαβαίνουν την κρίση
Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα μοιάζει να αναπαράγουμε («ανεπαισθήτως», αλλά γενικευμένα) το μοντέλο μυαλού των κομματανθρώπων: το έχουμε καταστήσει μοντέλο στο οποίο αποβλέπει η τηλεθέαση, η εμπορευματοποιημένη «πληροφόρηση». Ετοιμες απαντήσεις για κάθε πρόβλημα, τις εκφέρουμε σαν αυτονόητα δικές μας, αλλά μάς τις έχουν υποβάλει, καραδοκούν έτοιμες στα μυαλά μας, υποκαθιστούν τη σκέψη, προλαβαίνουν την κρίση.
Χρόνια τώρα, ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακούς παρακεντέδες της εξουσίας, και ξέρουμε από πριν τι θα απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, ποια θα είναι η επόμενη φράση τους. Ξέρουμε ότι την άποψη, γνώμη ή θέση που διατυπώνουν δεν την έχει γεννήσει το δικό τους μυαλό, είναι τεχνητά εμφυτευμένη στον στεγνωμένο τους νου. Το ξέρουμε και όμως αναπαράγουμε το μοντέλο. Ακριβώς όπως νιώθουμε υποχρεωμένοι να είμαστε οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή να παίζουμε δελτίο για το τζακ ποτ. Νοητική ισοπέδωση όλων προς τα κάτω. «Ανεπαισθήτως».
Τα πανεπιστήμια υποτίθενται (εξ ορισμού) τόποι σπουδής και έρευνας, μεθοδικού προβληματισμού, «συστηματικής» αναζήτησης λύσεων. Ψάξτε για την «επιχειρηματολογία» που συνοδεύει την υπεράσπιση του εκφασισμένου «ασύλου» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια. Σπουδάστε τα κείμενα που συνόδευαν, πριν από λίγες μέρες, τις πρυτανικές εκλογές – διακηρύξεις, επαγγελίες, προγράμματα. Παρακολουθείστε «ημερίδες», σε αρμόδιες για την οικονομία σχολές, σχετικά με τη χρεοκοπία σήμερα της χώρας, τη διεθνή ανυποληψία της, την αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής. Αν δεν πέσετε σε σπανιότατη εξαίρεση, θα ψηλαφήσετε, σε κάθε τέτοια ή ανάλογη περίπτωση, την τελμάτωση της σκέψης και της κρίσης στα ιδεολογικά στερεότυπα – κυρίως σε όσα έχουν αποδειχθεί εφόδια καριέρας. Ετοιμες φράσεις υποκαθιστούν μέσα στα μυαλά τον συλλογισμό και προλαβαίνουν το συμπέρασμα.
Η αντιπροσωπευτικότερη εικόνα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα είναι της «διαδήλωσης» ή «πορείας»: Μπροστά η ντουντούκα να υπαγορεύει την κραυγή και πίσω η αργόσυρτη νωχελική αγέλη να την αναμηρυκάζει σαν βέλασμα. Η εικόνα πολυμερίζεται σε κάθε σπιτικό, παραπέμπει στους παραιτημένους από σκέψη και κρίση τηλεθεατές. Η οθόνη υπαγορεύει καταιγισμό νοητικών στερεοτύπων, καλούπια γλώσσας, ύφους, τρόπου συμπεριφοράς. Και ο τηλεθεατής «μεταβολίζει» το αλλότριο και μεθοδευμένο σε «δικό του» και «αυθόρμητο».
Αν ο ολίγιστος πρωθυπουργός μας, αρχηγός σοσιαλιστικού κινήματος και πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς, μπορούσε, έστω επιδερμικά, να υποψιαστεί ότι ο «socialismus» μεταφράζεται στα ελληνικά «κοινωνισμός» – βγαίνει από το «societas» που σημαίνει «κοινωνία». Και εκτός από κόμμα εξουσίας ή ευκαιρία καριέρας, είναι (ακόμα ίσως) και όραμα - πρόταση τρόπου του βίου. Οραματίζεται - προτείνει ο «κοινωνισμός» να έχει προτεραιότητα στην οργάνωση της συλλογικότητας η προστασία και καλλιέργεια των σχέσεων κοινωνίας, η έγνοια για όλα τα μέλη του κοινωνικού σώματος – όχι η θωράκιση του ατομοκεντρισμού, όχι η προστασία της εγωτικής απληστίας, του κέρδους.
Αν μπορούσε ο πρωθυπουργός να το σκεφτεί από μόνος του αυτό και να το κρίνει, δεν θα θεωρούσε «σωτηρία» της χώρας τη χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό κολόβωση του «κοινωνικού κράτους» για χάρη του διεθνούς χρηματιστηριακού τζόγου. Θα ήξερε ότι οι θεσμοί του «κοινωνικού κράτους» σε μια χώρα και η λειτουργία τους είναι δείκτης πολιτισμού, μέτρο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, της κατακτημένης απόστασης από το κτήνος και τη ζούγκλα. Οταν μάχεσαι για να υπερασπίσεις το «κοινωνικό κράτος», δεν διεκδικείς «δικαιώματα» ούτε προστατεύεις συντεχνίες, όπως κάνει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάχεσαι για την ανθρωπιά του ανθρώπου, για τη χαρά της ζωής που είναι πάντα καρπός κοινωνίας και σχέσης, άθλημα ανιδιοτέλειας, κατόρθωμα αυθυπέρβασης.
Η έτοιμη απάντηση του κομματανθρώπου είναι: Τι να σου κάνει ο πρωθυπουργός όταν του βάζουν τη θηλιά στον λαιμό, όταν τα εξοντωτικά χρέη που φόρτωσαν στον ελληνικό λαό ο πατέρας του και οι εξίσου ολετήρες διάδοχοί του πρωθυπουργοί, πρέπει αμέσως να εξοφληθούν; Σίγουρα, δεν θα του υποδείξουμε εμείς οι αδαείς τι να κάνει, μόνο να διερωτηθούμε μπορούμε: Γιατί ο περιορισμός των δημοσίων εξόδων έπρεπε να αρχίσει με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και όχι με διάλυση των κρατικών εταιρειών (χιλιάδων) που μπουκώνουν με χρήμα αργόσχολους κομματανθρώπους; ΄Η γιατί όχι με δραστικό περιορισμό των χρυσοπληρωμένων υπουργικών «συμβούλων», με διακοπή επιχορηγήσεων στις αναρίθμητες παρασιτικές δικτυώσεις της κομματικής καμαρίλας; Κατόρθωσε ποτέ να σκεφθεί από μόνος του ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός ότι η ιδιοτέλεια των καπιταλιστών έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι παραγωγική και κοινωνικά γόνιμη από τη στεγανά εγωκεντρική, άγονη και βάναυσα αντικοινωνική αυθαιρεσία των κομματανθρώπων;
Η δύναμη της πολιτικής, ο επηρεασμός που ασκεί στη σύνολη λειτουργία της κοινωνίας, είναι δίκοπο μαχαίρι:
Ενα φαύλο και ανίκανο πολιτικό σύστημα μπορεί να βυθίσει σε ανήκεστη παρακμή τη συλλογικότητα, όπως και ένας ταλαντούχος ηγέτης ανιδιοτελής μπορεί να αναστήσει, κυριολεκτικά, μια πεθαμένη κοινωνία. Η Ελλάδα είναι σήμερα ένα τέλμα, εφιαλτικός πνιγμός αδιεξόδου. Και οι συντελεστές του ιστορικού αυτού εγκλήματος είναι συγκεκριμένοι, επώνυμοι, δυνάστες του λαϊκού σώματος, ασύδοτοι φεουδάρχες. Δεν έχει νόημα να τιμωρηθούν κάποιοι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, τίποτα δεν αλλάζει. Θα αλλάξουν όλα, αν πάψουμε να τους εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε ότι είναι πάλι αυτοί που «θα μας βγάλουν από την κρίση»! Σε πείσμα και της στοιχειωδέστερης λογικής. Ωσάν να είναι ποτέ δυνατό ο ναρκομανής να διαχειριστεί τη δίωξη των ναρκωτικών, ο μαστροπός να αστυνομεύσει την εμπορία της σάρκας.
Να τους αμνηστεύσουμε όλους. Αρκεί να πάνε στα σπίτια τους, να απαλλάξουν την κοινωνία από τις «υπηρεσίες» τους. Να συγκαλέσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση για καινούργιο Σύνταγμα, να παραδώσουν σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εξαφανιστούν. Να σωθούν και να σώσουν.
από το kathimerini.gr
1 Ιουνίου 2010
Κοιτάξτε ποιοί ήταν οι 'ανθρωπιστές' του Μαβί Μαρμαρά!
Tο μακρύ χέρι του τουρκικού βαθέος κράτους και της τουρκικής θρησκευτικορατσιστικής 'φιλανθρωπίας'
Για διαπιστώσουμε το εύστοχο ή όχι του τίτλου της σημερινής μας ανάλυσης 'Άλλος ένας ελληνικός παραλογισμός', παραθέτουμε τα ονόματα των 546 'ανθρωπιστών' που επέβαιναν στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά.
Από την ανάλυση της εθνικότητας των επιβατών και με δεδομένη πλέον την εμπλοκή του περίφημου βαθέος τουρκικού κράτους, θεωρούμε ότι μπορούν να βγουν αβίαστα συμπεράσματα.
Πάντως, καλού-κακού, σε ένα διάλειμμα των κομματικών και συνδικαλιστικών τους ενασχολήσεων, ας κρατήσουν οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες τα ονόματα των Τούρκων 'ανθρωπιστών'. Ίσως τους δούμε αύριο επί τω 'φιλανθρωπικώ' τους έργω στα Κατεχόμενα και στη Θράκη ή ίσως ανακαλύψουμε ότι ανάμεσά τους βρίσκονται και οι 'ανθρωπιστές' δολοφόνοι των Σολωμού και Ισαάκ.
Ακολουθούν οι καταστάσεις με τα ονόματα των επιβαινόντων στο Μαβί Μαρμαρά:
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114557.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114620.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114655.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114720.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114740.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114808.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114808.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114843.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114858.pdf
http://medya.zaman.com.tr/2010/06/01/20100601114913.pdf
από http://infognomonpolitics.blogspot.com
Ο Διοικητής της 1ης Τουρκικής Στρατιάς στην Ελλάδα!
Τη στιγμή που ο τουρκικός στρατός συνεχίζει να κατέχει το 40% της Κύπρου, τη στιγμή που συνεχίζει τις παραβιάσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση του εθνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, τη στιγμή που ο τουρκικός στρατός, που ελέγχει την ύπαιθρο και το 90% της τουρκικής επικράτειας, με βάση οργανωμένο σχέδιο συνεχίζει να στέλνει στην Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους λαθρομετανάστες, τη στιγμή που ο τουρκικός στρατός διατηρεί έναν από τους μεγαλύτερους αποβατικούς στόλους στον κόσμο, μόλις μερικά μίλια απο τα ελληνικά νησιά των οποίων την ελληνικότητα αμφισβητεί έμπρακτα, της στιγμή που μόλις προχθές ο τουρκικός στρατός εξέτασε την κατάληψη ελληνικής νήσου στην μεγάλης κλίμακας διακλαδική αποβατική άσκηση ΕΦΕΣ 2010, η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον διοικητή της 1ης Τουρκικής Στρατιάς, στα πλαίσια της πολιτικής Μέτρων Οικοδόμησης Εμποστοσύνης.
Λες και η Ελλάδα είναι αυτή που κλόνισε την εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο χωρών και καλείται να υποδεχτεί τον Τούρκο στρατηγό, για να την οικοδομήσει.
Τί να πει κανείς;
Απλά άλλος ένας ελληνικός παραλογισμός!
Στην Ελλάδα ο διοικητής της 1ης Τουρκικής Στρατιάς
Τη χώρα μας θα επισκεφθεί από 1 έως 3 Ιουνίου 2010 ο διοικητής της 1ης Τουρκικής Στρατιάς Στρατηγός Hassan IGSIZ, στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας και κατόπιν προσκλήσεως του Διοικητή της 1ης Στρατιάς Αντιστρατήγου Σπυρίδωνα Παπαδάκη.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, ο Τούρκος Στρατηγός θα επισκεφθεί το Γ΄ΣΣ/NDC-GR στη Θεσσαλονίκη και την 1η Στρατιά στη Λάρισα. Επιπλέον θα επισκεφθεί εθιμοτυπικά τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο κ. Φραγκούλη Φράγκο στην Αθήνα.
από http://infognomonpolitics.blogspot.com
Λες και η Ελλάδα είναι αυτή που κλόνισε την εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο χωρών και καλείται να υποδεχτεί τον Τούρκο στρατηγό, για να την οικοδομήσει.
Τί να πει κανείς;
Απλά άλλος ένας ελληνικός παραλογισμός!
Στην Ελλάδα ο διοικητής της 1ης Τουρκικής Στρατιάς
Τη χώρα μας θα επισκεφθεί από 1 έως 3 Ιουνίου 2010 ο διοικητής της 1ης Τουρκικής Στρατιάς Στρατηγός Hassan IGSIZ, στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας και κατόπιν προσκλήσεως του Διοικητή της 1ης Στρατιάς Αντιστρατήγου Σπυρίδωνα Παπαδάκη.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, ο Τούρκος Στρατηγός θα επισκεφθεί το Γ΄ΣΣ/NDC-GR στη Θεσσαλονίκη και την 1η Στρατιά στη Λάρισα. Επιπλέον θα επισκεφθεί εθιμοτυπικά τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο κ. Φραγκούλη Φράγκο στην Αθήνα.
από http://infognomonpolitics.blogspot.com
Δύο κατοχικές χώρες επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο!..
Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ των ακτιβιστών, να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, δεν περιορίζεται μόνο σε ανθρωπιστικές διαστάσεις. Ενέχει περισσότερο πολιτικές προεκτάσεις, που εκφεύγουν των όποιων αλτρουϊστικών προθέσεων των ΜΚΟ οργανώσεων και των μελών τους να προσφέρουν βοήθεια στους Παλαιστινίους.
Δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής ότι για πρώτη φορά και ακτιβιστές και πλοία προέρχονται από την Τουρκία. Διατυπώνεται, ήδη, ο ισχυρισμός ότι η επιχείρηση στήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της, στο πλαίσιο μακροπρόθεσμων επιδιώξεών της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αυτοί οι σχεδιασμοί αποτυπώνονται στο βιβλίο του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, από τις εκδόσεις «Ποιότητα». Λέγει ο Νταβούτογλου:
«…Σε μια περίοδο, που ένας ολόκληρος κόσμος έχει εισέλθει σε μια διαδικασία αλληλεπίδρασης, τους πυρήνες των νέων κέντρων ισχύος θα αποτελέσουν οι κοινωνίες, οι οποίες θα κατορθώσουν να διατηρήσουν ακμαία την αυτοπεποίθησή τους». Προφανώς, ο Νταβούτογλου εννοεί την Τουρκία ως έναν εκ των πυρήνων των νέων κέντρων ισχύος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Πέρα, λοιπόν, από την ανθρωπιστική πτυχή της επιχείρησης και πέρα από την καταδίκη του θανάτου ακτιβιστών, από τα πυρά Ισραηλινών στρατιωτών, θεωρούμε ότι το Ισραήλ έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα, που του έστησαν η Τουρκία και η Χαμάς. Θα μπορούσε να ενεργήσει άλλως πως, στην αντιμετώπιση των ακτιβιστών; Ίσως. Ο τρόπος και ιδίως το αποτέλεσμα της επιχείρησης, έφερε ξανά άφθονο νερό στο μύλο της προπαγάνδας και της καταδίκης του Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα. Ας προσεχθούν ιδιαίτερα οι αντιδράσεις της Τουρκίας. Η κατοχική της Κύπρου χώρα εμφανίζεται ως ο διαπρύσιος κήρυκας της ειρήνης και ως ο μόνος προασπιστής των δύστυχων Παλαιστινίων και των Αράβων. Καταδικάζει την «πειρατεία» του Ισραήλ και μιλά για παραβίαση του διεθνούς δικαίου! Από την άλλη, η Χαμάς καλεί τους Άραβες σε εξέγερση κατά του Ισραήλ, ενώ από το χορό της καταδίκης δεν μπορούσε να λείψει και ο πρόεδρος του Ιράν, Αχμαντινεζάντ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όποιες εξηγήσεις και να δώσει το Ισραήλ, θα χαθούν κάτω από τον επικοινωνιακό ορυμαγδό, που ήδη επικάλυψε τα διεθνή ΜΜΕ. Ποιος θυμάται τις 10.000 ρουκέτες που η Χαμάς εκτόξευσε μέχρι σήμερα κατά του Ισραήλ; Όλοι θυμούνται, όμως, την επιχείρησή του κατά της Χαμάς, στη Γάζα. Ποιος θυμάται την απαγωγή του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σιαλίτ, πριν από τρία χρόνια;
Όλοι θυμούνται, όμως, τους βομβαρδισμούς κατά των Παλαιστινίων και το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, μετά τη νίκη της Χαμάς. Ας προσεχθεί ακόμα ένα σημείο: Ισραήλ και Τουρκία επικαλούνται το διεθνές δίκαιο! Κι όμως, και οι δύο χώρες, για διαφορετικούς λόγους, είναι κατοχικές, άλλων λαών, χώρες. Η Τουρκία κατέχει το 37% της ευρωπαϊκής Κύπρου. Και το Ισραήλ κατέχει εδάφη, που οι Παλαιστίνιοι θεωρούν δικά τους. Δύο κατοχικές χώρες επικαλούνται το διεθνές δίκαιο, που καταδικάζει τις πράξεις τους!
Ορθά, συνεπώς, η κυβέρνηση αποφάσισε την περ. Παρασκευή να απαγορεύσει τον απόπλου σκαφών ακτιβιστών, επικαλούμενη σοβαρά και κρίσιμα συμφέροντα της Κύπρου. Πράγματι, φαίνεται πως ζωτικά συμφέροντά μας, που σχετίζονται με εντυπωσιακή αναβάθμιση των σχέσεών μας με το Ισραήλ, τους τελευταίους μήνες, επέβαλαν την αλλαγή στάσης και πολιτικής. Στηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων (εμείς δεν είδαμε ποτέ Παλαιστινίους να στηρίζουν το δικό μας αγώνα…), αλλ΄ η Κύπρος πρέπει να νοιάζεται και για τα δικά της συμφέροντα. Να τα υπερασπίσει με σύνεση και πολλή προσοχή.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ από http://infognomonpolitics.blogspot.com
STRATFOR: "Πρόκειται περί σύγκρουσης Τουρκίας-Ισραήλ"
Ως καθαρό γεωστρατηγικό power game μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, περιγράφει τα γεγονότα το αμερικανικό ινστιτούτο γεωστρατηγικών αναλύσεων Stratfor (www.stratfor.com). "Τόσο η τουρκική πλευρά όσο και η ισραηλινή πλευρά γνώριζαν ότι οδεύουν σε σύγκρουση. Η τουρκική πλευρά επιχειρούσε να προβάλλει το δράμα των Παλαιστίνιων που βρίσκονται στα χέρια του Ισραήλ, κάτι που θα έδινε την ευκαιρία στην Τουρκία να διεκδικήσει τον ρόλο του ισχυρού υπερασπιστή των Παλαιστινίων στη Γάζα. Η ισραηλινή πλευρά επιχειρούσε να εμφανίσει την νηοπομπή ως υποστηρικτές τρομοκρατών που έχουν βάση τη Γάζα. Η βία όμως που εκδηλώθηκε ανάγει το Ισραήλ ως τον χαμένο αυτού του επικοινωνιακού πολέμου", εκτιμά το Stratfor.
Πάντως σύμφωνα με τους αμερικάνους αναλυτές του Ινστιτούτου, το σενάριο μιας τέτοιας κατάστασης είχε προσεκτικά σχεδιαστεί και μελετηθεί από το Τελ Αβίβ πολύ καιρό πριν. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, τα πλοία της νηοπομπής δέχθηκαν κλήσεις μέσω ραδιοσχνότητας και διατάχθηκαν να κατευθυνθούν προς το λιμάνι Ashdod σύμφωνα με τους Ισραηλινούς νόμους.
Στην άρνηση συμμόρφωσης με τις εντολές, ακολούθησε κλιμάκωση των προειδοποιήσεων, αλλά ακόμα δεν είναι σαφές εάν έγινε χρήση και προειδοποιητικών πυρών. Η επιλογή της νυχτερινής ώρας για την επέμβαση, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έδινε το τακτικό πλεονέκτημα στους Ισραηλινούς, καθώς οι άμαχοι θα ήταν κουρασμένοι από το ταξίδι και θα αποζητούσαν να κοιμηθούν, ενώ παράλληλα μπλοκαρίστηκαν και οι τηλεπικοινωνίες.
Πάντως σύμφωνα με τους αμερικάνους αναλυτές του Ινστιτούτου, το σενάριο μιας τέτοιας κατάστασης είχε προσεκτικά σχεδιαστεί και μελετηθεί από το Τελ Αβίβ πολύ καιρό πριν. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, τα πλοία της νηοπομπής δέχθηκαν κλήσεις μέσω ραδιοσχνότητας και διατάχθηκαν να κατευθυνθούν προς το λιμάνι Ashdod σύμφωνα με τους Ισραηλινούς νόμους.
Στην άρνηση συμμόρφωσης με τις εντολές, ακολούθησε κλιμάκωση των προειδοποιήσεων, αλλά ακόμα δεν είναι σαφές εάν έγινε χρήση και προειδοποιητικών πυρών. Η επιλογή της νυχτερινής ώρας για την επέμβαση, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έδινε το τακτικό πλεονέκτημα στους Ισραηλινούς, καθώς οι άμαχοι θα ήταν κουρασμένοι από το ταξίδι και θα αποζητούσαν να κοιμηθούν, ενώ παράλληλα μπλοκαρίστηκαν και οι τηλεπικοινωνίες.
από το defencenet.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)